Van Monumentale Glorie tot Tour de France Triomf: Het Onvergetelijke 2025-Seizoen van Alpecin–Deceuninck
Inleiding: Een jaar waarin alles samenkwam
Het wielerjaar 2025 zal voor altijd in de geschiedenisboeken blijven staan als het seizoen waarin Alpecin–Deceuninckzijn status als een van de meest complete ploegen van het peloton definitief bevestigde. Wat begon met klassieke ambitie groeide uit tot een seizoen van monumentale zeges, indrukwekkende collectieve prestaties en, misschien wel het allerbelangrijkste, de langverwachte glansrol van Mathieu van der Poel in de Tour de France.
De ploeg, ooit gezien als de underdog met sprinters en klassiekerspecialisten, bewees dat ze ook op het hoogste Grand Tour-niveau konden meespelen. 2025 werd het jaar waarin strategie, ervaring en passie samenvloeiden tot pure wielerkunst.
Voorjaar: Koning van de Klassiekers
Het klassieke voorjaar begon met de bekende strijd tussen macht en finesse. Terwijl regen en wind de Vlaamse wegen teisterden, stond Mathieu van der Poel opnieuw op als de onbetwiste heerser van de kasseien.
Ronde van Vlaanderen & Parijs–Roubaix: De dubbele kroon
In de Ronde van Vlaanderen toonde Van der Poel zijn typische explosiviteit op de Koppenberg en liet hij zijn concurrenten – onder wie Wout van Aert en Mads Pedersen – achter in pure ontreddering. Zijn solo naar Oudenaarde was niets minder dan heroïsch.
Een week later, in Parijs–Roubaix, herhaalde hij de stunt. Met een perfecte samenwerking van ploeggenoten zoals Jasper Philipsen en Gianni Vermeersch kwam hij fris aan in het bos van Wallers, waar hij zijn tegenstanders simpelweg uit het wiel reed. Twee monumenten, één man, één missie: absolute dominantie.
De zomer van de doorbraak: Van der Poel schittert in de Tour
Hoewel Van der Poel al jaren furore maakte in de klassiekers, was de Tour de France altijd het onvoltooide hoofdstuk. In 2025 veranderde dat voorgoed.
Vanaf de openingsweek toonde Alpecin–Deceuninck zijn veelzijdigheid. Jasper Philipsen won met verwoestende sprintkracht de eerste massasprint en droeg het groene puntenklassement bijna de hele ronde. Maar het was Van der Poel die het publiek werkelijk betoverde.
Etappewinst en geel
Op de rit naar Alpe d’Huez schreef hij geschiedenis. Terwijl de favorieten naar elkaar keken, demarreerde Van der Poel op tien kilometer van de top. Met een tempo dat de klim in vuur en vlam zette, kwam hij solo aan – gehuld in de nationale trui, onder een daverend applaus.
De volgende dag trok hij de gele trui aan, een moment dat niet alleen symbool stond voor zijn persoonlijke triomf, maar ook voor de volwassenwording van Alpecin–Deceuninck als Tour-ploeg.
Teamspirit en strategie: De stille krachten
De kracht van Alpecin–Deceuninck lag niet enkel in individuele genialiteit. Het was een team dat perfect draaide. Silvan Dillier en Robbe Ghys controleerden de ontsnappingen, Søren Kragh Andersen fungeerde als meesterknecht in het middengebergte, en Philipsen bewees dat teamspirit ook bij sprinters leeft – hij offerde zich meermaals op om Van der Poel te ondersteunen.
De ploegleiding, onder leiding van Christoph en Philip Roodhooft, combineerde data-analyse met intuïtieve koerskennis. Ze creëerden een team dat niet enkel racet met de benen, maar ook met het hart.
Najaar en Wereldkampioenschappen
Na de Tour bleef het succes aanhouden. In de Vuelta a España toonde Kaden Groves zich in sprintetappes, terwijl Van der Poel in het najaar opnieuw indruk maakte met winst in de GP Québec en podiumplaatsen in het Wereldkampioenschap op de weg.You said:
