Mathieu van der Poel officieel genomineerd voor de Vélo d’Or 2025 — De wereldpers juicht: ‘De onbetwiste favoriet voor de kroon van het wielrennen!’
De wereld van het wielrennen stond deze week opnieuw in vuur en vlam toen bekend werd dat Mathieu van der Poel officieel genomineerd is voor de prestigieuze Vélo d’Or 2025, de onderscheiding die jaarlijks wordt uitgereikt aan de beste wielrenner ter wereld. De aankondiging werd met gejuich ontvangen in binnen- en buitenland: van Franse sportbladen tot Italiaanse kranten en Belgische wielercommentatoren, overal klinkt dezelfde toon — “Van der Poel is de absolute topfavoriet.”
Het is niet zomaar een nominatie; het is de bekroning van een jaar waarin de Nederlandse alleskunner de grenzen van het mogelijke opnieuw heeft verlegd. Zijn triomfen, zijn strijdlust, zijn elegantie op de fiets — ze hebben hem opnieuw verheven tot het gezicht van het moderne wielrennen.
De prijs die alle prijzen overstijgt
De Vélo d’Or, letterlijk “de gouden fiets”, is een van de meest prestigieuze onderscheidingen in de wielerwereld. Sinds de oprichting in 1992 door het Franse tijdschrift Vélo Magazine is het een symbool geworden van pure sportieve grootsheid. De lijst met winnaars leest als een eregalerij: Miguel Indurain, Lance Armstrong, Alberto Contador, Chris Froome, Tadej Pogačar… en nu, in 2025, staat Mathieu van der Poel op het punt om zich definitief tussen deze grootheden te voegen.
Zijn nominatie werd bevestigd na een seizoen waarin hij niet alleen races won, maar ook harten veroverde. Of het nu ging om zijn overweldigende prestaties in de klassiekers, zijn machtige sprint op het WK, of zijn onverwoestbare vechtlust in de zwaarste koersomstandigheden — Van der Poel symboliseert de essentie van wat wielrennen zou moeten zijn: passie, lef en pure schoonheid.
Een seizoen dat de geschiedenisboeken ingaat
Het seizoen 2025 van Mathieu van der Poel leest als een epische roman vol hoogtepunten, wendingen en glorie. De Alpecin-Deceuninck-renner begon het jaar met indrukwekkende vorm in het veld, waar hij zijn dominantie nog maar eens onderstreepte met een nieuwe wereldtitel in het veldrijden. Maar het was pas op de weg dat hij écht geschiedenis schreef.
Tijdens de voorjaarsklassiekers stond hij keer op keer in de spotlights. Zijn overwinning in de Ronde van Vlaanderenwas er één voor de eeuwigheid: een explosie van kracht op de Oude Kwaremont, gevolgd door een magistrale solo die de Vlaamse fans tot tranen toe bewoog. Daarna kwam Parijs-Roubaix — de Hel van het Noorden — waar Van der Poel, met modder in zijn ogen en vuur in zijn benen, opnieuw zegevierde met een onmenselijke inspanning.
En alsof dat nog niet genoeg was, kroonde hij zijn seizoen met een heroïsche regenboogtrui op het WK. Zijn aanval in de finale, zijn timing, zijn koelbloedigheid — het was wielrennen op zijn puurst.
Wereldwijde lof en bewondering
Na zijn nominatie stroomden de reacties binnen uit alle hoeken van de wereld. De Italiaanse krant La Gazzetta dello Sportschreef:
“Van der Poel is niet zomaar een wielrenner. Hij is een kunstenaar met een stuur in zijn handen, een man die koers transformeert tot emotie.”
De Franse sportkrant L’Équipe ging nog een stap verder:
“Als de Vélo d’Or een symbool is van schoonheid in beweging, dan is Mathieu van der Poel de belichaming daarvan. Zijn manier van rijden is een ode aan de vrijheid.”
Zelfs Eddy Merckx, de eeuwige “Kannibaal”, liet van zich horen:
“Wat Mathieu doet, doet denken aan mijn tijd. Hij rijdt om te winnen, niet om te berekenen. Dat maakt hem uniek. Hij verdient deze prijs meer dan wie dan ook.”
Een favoriet boven alle anderen
Hoewel de concurrentie hevig is — met namen als Tadej Pogačar, Remco Evenepoel en Jonas Vingegaard op de lijst — lijkt de internationale pers het unaniem eens: dit is Van der Poel’s jaar. Zijn veelzijdigheid, zijn charisma en zijn vermogen om telkens weer boven zichzelf uit te stijgen, maken hem tot de logische favoriet.
Waar anderen zich specialiseren in één discipline, combineert hij met moeiteloze elegantie drie werelden: veld, weg en mountainbike. Hij is de enige renner van zijn generatie die in alle disciplines wereldtitels heeft behaald. Een prestatie die zijn legendarische status alleen maar versterkt.
De mens achter de kampioen
Wat Van der Poel zo geliefd maakt, is niet alleen zijn talent, maar ook zijn karakter. Achter de regenboogtrui schuilt een nederige, bedachtzame man die altijd met beide voeten op de grond blijft. Ondanks zijn wereldfaam en miljoenen volgers blijft hij trouw aan zijn waarden.
Hij spreekt zelden in grootspraak, glimlacht vaak bescheiden wanneer men hem vergelijkt met legendes, en richt de aandacht liever op zijn team. “Ik win nooit alleen,” zei hij na zijn laatste zege. “Zonder mijn ploeg, mijn familie, mijn vrienden — zonder hen ben ik niets.”
Zijn band met zijn vader, voormalig wereldkampioen Adrie van der Poel, blijft een bron van inspiratie. Adrie verklaarde onlangs in een interview:
“Ik heb veel meegemaakt in mijn carrière, maar wat Mathieu doet, overstijgt alles. Hij heeft de sport veranderd. Niet met woorden, maar met daden.”
De erfenis van een kampioen
De nominatie voor de Vélo d’Or is meer dan een persoonlijke erkenning; het is een bevestiging van een erfenis die al lang in opbouw is. Van der Poel heeft het wielrennen opnieuw kleur gegeven. In een tijdperk van wattages en strategieën brengt hij spontaniteit, durf en verbeelding terug.
Zijn aanvallen zijn geen berekeningen, maar uitbarstingen van passie. Zijn demarrages komen vaak op momenten waarop niemand ze verwacht, en juist daardoor zijn ze zo memorabel. Hij rijdt met het hart — en dat maakt hem tijdloos.
Veel fans vergelijken hem met kunstenaars: niet omdat hij penseel of verf gebruikt, maar omdat hij koers maakt met emotie. Elk moment dat Van der Poel de pedalen indrukt, voelt als een penseelstreek op het canvas van de wielersport.
De internationale impact
De invloed van Mathieu van der Poel reikt inmiddels ver buiten de grenzen van Nederland of België. In Frankrijk noemen ze hem “Le Maître des Classiques”, in Italië “Il Fenomeno Olandese”, en in Groot-Brittannië zien velen in hem de herontdekking van wat sport echt hoort te zijn.
Bovendien heeft hij het publiek weten te verjongen. Jonge wielerfans die misschien nooit eerder naar koersen keken, volgen nu races omdat ze één man willen zien rijden — Van der Poel. Zijn stijl, zijn charisma en zijn vermogen om een koers open te breken, hebben het wielrennen opnieuw aantrekkelijk gemaakt voor een nieuwe generatie.
De spanning stijgt
Met de officiële uitreiking van de Vélo d’Or in Parijs in december in het vooruitzicht, stijgt de spanning. De stemming onder wielerfans is unaniem hoopvol: velen hopen dat Van der Poel eindelijk de onderscheiding ontvangt die hij allang verdient.
In Nederland wordt al gesproken van een mogelijke nationale feestdag als hij wint. Televisiezenders bereiden speciale uitzendingen voor, fans plannen samenkomsten, en sociale media gonzen van verwachting.
Alpecin-Deceuninck, zijn ploeg, publiceerde een emotionele boodschap op sociale media:
“Wat er ook gebeurt, we zijn trots. Mathieu is niet alleen onze kopman — hij is het hart van dit team.”
Reactie van Van der Poel
In zijn kenmerkende bescheidenheid reageerde Mathieu zelf nuchter op de nominatie:
“Het is een eer om genomineerd te zijn tussen zulke grote namen. Natuurlijk zou het mooi zijn om te winnen, maar ik probeer niet te veel na te denken over prijzen. Voor mij draait het om het plezier van fietsen, om momenten creëren die mensen raken.”
Toch was er in zijn stem een zweem van trots te horen — en terecht. Deze nominatie is niet zomaar een vermelding, maar een erkenning van jaren van toewijding, offers en doorzettingsvermogen.
Wat als hij wint?
Als Mathieu van der Poel in december daadwerkelijk de Vélo d’Or wint, zal dat niet alleen een persoonlijk hoogtepunt zijn, maar een moment dat symbool staat voor de wedergeboorte van het wielrennen. Hij vertegenwoordigt de renaissance van een sport die soms verloren leek in cijfers en technologie, maar dankzij hem weer menselijk, emotioneel en heroïsch is geworden.
Zijn overwinning zou ook een eerbetoon zijn aan zijn familie, zijn team en aan de generaties die hem voorgingen. Aan zijn grootvader Raymond Poulidor, die altijd de bijna-man was, en wiens kleinzoon nu de ultieme erkenning zou ontvangen die de geschiedenis rechtzet.
Epiloog: Een kroon die hij al verdient
Of hij de Vélo d’Or nu wint of niet, voor velen is de zaak al beslist. Mathieu van der Poel heeft het wielrennen al gewonnen — niet door cijfers, maar door zielen. Hij heeft mensen weer laten dromen, fans laten juichen, en rivalen laten respecteren.
De wereldpers zei het treffend:
“Er zijn sporters die prijzen winnen, en er zijn sporters die de sport zélf winnen. Mathieu van der Poel behoort tot die laatste categorie.”
In december zal hij in Parijs schitteren, niet alleen als genomineerde, maar als symbool van alles wat het wielrennen groot maakt: moed, passie, menselijkheid. En wie goed luistert, zal het horen in de zalen van het Théâtre du Châtelet wanneer zijn naam wordt uitgesproken — het gejuich van een wereld die weet:
De Vélo d’Or 2025 behoort toe aan Mathieu van der Poel.
