De Vragen Die Maar Blijven Komen
“Zijn ze al verloofd?”
“Denk je dat er snel een huwelijk komt?”
Wonen ze al samen?”
“Is er misschien al een baby op komst?”
In een wereld waar roem snel beweegt en relaties vaak worden opgejaagd voor de camera’s, schuilt er iets diep ontroerends in een liefdesverhaal dat zich niet laat opjagen. Een verhaal dat zich niet afspeelt in grote headlines, maar in stilte, geduld en momenten die bewust worden afgeschermd van de buitenwereld.
Dit is het verhaal van Mathieu van der Poel en Roxanne Bertels — een koppel dat wereldwijd de fascinatie van fans heeft gewekt, niet door nieuwsgierigheid te voeden, maar door hun eigen tempo te volgen.
Als de Wereld Mijlpalen Wil, Kiezen Zij Voor Momenten
Al jaren kijken mensen met bewondering toe hoe zij — subtiel en liefdevol — samen iets opbouwen. En elk seizoen groeit het gefluister:
“Wanneer komt het aanzoek?”
“Het huwelijk moet nu toch dichtbij zijn?”
“Zou ze zwanger zijn?”
Maar Roxanne en Mathieu lijken onaangedaan door het tempo dat anderen hen willen opdringen.
In een zeldzaam interview zei Roxanne eens met een zachte glimlach:
“Sommige dingen zijn mooier wanneer je ze langzaam beleeft.”
En Mathieu, naast haar, voegde niets toe.
Hij hoefde ook niets te zeggen.
Hij knikte gewoon.
Want als je begrepen wordt — als liefde geen show maar een veilige plek is — dan spreken stiltes boekdelen.
Een Ander Soort Romantiek
Hun verhaal is niet luid. Geen realitydrama. Geen in scène gezette fotoshoots. Geen ‘toevallige’ paparazzibeelden. Het is een romance die voor privacy kiest boven publiciteit — en precies daardoor nog krachtiger wordt.
Mathieu — wereldkampioen, felle renner, meester van de klassiekers — geeft zich met hart en ziel aan zijn sport.
En naast hem staat Roxanne, die diezelfde intensiteit niet met lawaai, maar met rust en stevigheid weerspiegelt.
Ze is niet de headline.
Ze is het hart achter de schermen.
Opbouwen in Plaats van Haasten
Veel koppels voelen de druk om ‘het volgende’ te moeten aankondigen. Maar voor Roxanne en Mathieu lijkt het heden genoeg. De wereld hunkert naar een ring of een jurk, maar zij koesteren de ruimte ertussenin.
Hun liefde is geen afvinklijst.
Het is geen publieke voorstelling.
Het is een tuin — groeiend, verdiepend, levend.
En net als in een goede koers, haasten ze zich niet naar de finish.
Ze genieten van elke bocht, elke heuvel, elke kilometer.
De Vragen Zullen Misschien Nooit Ophouden…
En misschien hoort dat erbij.
Want de wereld blijft nieuwsgierig naar twee mensen die de druk van de roem trotseren met iets wat zeldzaam voelt: innerlijke rust.
Ja, de vragen blijven komen:
“Zijn ze al verloofd?”
“Is er een baby op komst?”
“Zijn ze al gaan samenwonen?”
Maar die vragen zijn voor de buitenwereld.
Binnen hun wereld zijn de antwoorden veel eenvoudiger:
We zijn hier. Samen. Aan het opbouwen. La
ngzaam. Liefdevol. En prachtig.
Gen haast. Geen deadline. Alleen wij.
