Ze Vroeg Nooit om Roem — Toch Werd Roxanne de Ziel Achter Van der Poels Grootheid
In de wereld van het topwielrennen worden prestaties vaak gemeten in seconden, wattages en podiumplaatsen. Maar achter elke kampioen schuilt iets wat niet te meten is — iets stillers, iets blijvenders, iets diep menselijks. In het geval van Mathieu van der Poel is dat Roxanne Bertels — de vrouw die nooit om roem vroeg, maar toch de ziel werd achter zijn grootheid.
Ze rijdt geen bergetappes. Ze heft geen trofeeën omhoog. Je zult haar zelden luid zien juichen of interviews geven. Maar haar aanwezigheid — kalm, oprecht en trouw — is uitgegroeid tot een ankerpunt in een carrière vol druk, verwachtingen en het lawaai van bewondering.
Een Stille Kracht in een Luide Wereld
Roxanne Bertels, voormalig Miss België-finaliste en mediapersoonlijkheid, had gemakkelijk een glamoureus publiek leven kunnen opbouwen. Maar toen ze Mathieu ontmoette, stapte ze in een heel andere wereld — een die ze nooit zocht, maar die ze met elegantie accepteerde.
Terwijl fans zijn naam schreeuwden en de media elk pedaalmoment analyseerden, koos Roxanne voor de achtergrond. Ze was er niet voor de faam, maar voor de man. Niet voor de medailles, maar voor zijn menselijkheid.
In een tijdperk waarin sociale media volstaan met perfect geënsceneerde liefdesverhalen, voelt haar stille toewijding oprecht. Echt.
“Ze geeft er niet om of ik win of verlies,” vertelde Mathieu ooit aan een vriend. “Ze wil gewoon dat ik gelukkig ben.”
En dat, meer dan welke titel ook, is liefde die blijft.
Een Schild Tegen de Druk
Wielrennen is een sport van eenzaamheid. Urenlange ritten, weken van huis, maanden van opoffering — het kan een mens verharden. Maar in Roxanne vond Mathieu een reden om zacht te blijven. Om te voelen. Om mens te zijn.
Dichtbij hun omgeving klinkt het vaak: “Je hoeft jezelf niets te bewijzen, Mathieu. Fiets omdat je ervan houdt.”
Dat is wat Roxanne hem regelmatig influistert.
En hij luistert.
Haar woorden komen niet via een oortje of een sportdirecteur — maar ze klinken luider dan alles. In momenten van twijfel of mentale vermoeidheid biedt ze geen schema’s, maar steun. Geen cijfers, maar nabijheid. Geen coaching, maar liefde.
Iedereen herinnert zich de overwinning op het WK in 2023 — zijn laatste explosie, het gejuich, het goud.
Maar weinigen zagen wat daarna gebeurde: achter de schermen, weg van alle ogen, liep hij naar haar. Geen camera’s. Geen interviews. Alleen haar armen — klaar om hem op te vangen.
Wat Ze Zei — En Waarom Het Raakt
In een zeldzaam interview met een Belgisch lifestylemagazine zei Roxanne:
> “Mathieu is intens. Hij geeft altijd alles. Mensen zien alleen de overwinningen, maar ik zie de pijn, de inspanning, de eenzaamheid. Hij is een ongelooflijke man — jullie aanmoediging betekent meer dan je denkt, ook al laat hij het niet altijd zien.”
Die woorden raakten velen — juist omdat ze zo eenvoudig en eerlijk waren.
Ze herinnerden de wereld eraan dat de man die we bewonderen op de fiets ook kwetsbaar is. En dat achter elke aanval, achter elke overwinning, iemand op hem wacht — niet met vragen, maar met begrip.
Geen WAG. Maar een Vrouw met Missie.
Partners van atleten worden al snel gereduceerd tot een cliché: mooi, op de achtergrond, erbij voor de show.
Maar Roxanne doorbrak dat beeld — juist door zichzelf te blijven.
Ze probeert niet te wedijveren met zijn sport. Ze vult hem aan. En daarmee gaf ze Mathieu iets dat geen trainer ooit had kunnen bieden: balans.
Zij is het thuis waar hij naar terugkeert. De reden waarom hij na zware ritten nog lacht. De zachte stem die fluistert: “Je bent genoeg, ook als je tweede wordt.”
Haar kracht zit niet in het luid juichen, maar in stil geloven. Niet in schijnwerpers, maar in vertrouwen.
De Ziel Achter de Glorie
Wij, als fans, zien de overwinningen. We vieren de truien. We volgen de cijfers.
Maar grootheid ontstaat niet alleen op het podium. Ze ontstaat in het hart — en in het hart van Mathieu van der Poel, leeft een plek speciaal voor haar.
Ze vroeg nooit om roem.
Ze had geen applaus nodig.
En toch werd ze de reden dat hij blijft fietsen met vreugde.
Roxanne Bertels rijdt niet mee over de finishlijn.
Maar in de still
e momenten, in de onzichtbare ruimtes, en diep in zijn verhaal — is zij overal.
