“Ik Ben Niet Echt Ziek, Het Is Gewoon Vervelend”: Mathieu van der Poel Blijft Gezond, Kalm en Ongelofelijk Dominant Richting de Slotweek van de Tour de France
In de meeslepende en onvoorspelbare wereld van de Tour de France, waar elk moment het verschil kan maken tussen glorie en vergetelheid, staat één man met een onwankelbare blik, een uitgekiend plan en het charisma van een geboren leider: Mathieu van der Poel. Terwijl het peloton zich voorbereidt op de beslissende slotweek van deze uitputtende ronde, heeft de Nederlandse kampioen nog maar eens laten zien waarom hij behoort tot de allergrootsten van zijn generatie. Ondanks speculaties over zijn gezondheid, onderbrak Van der Poel de geruchtenstroom op zijn kenmerkende nuchtere wijze: “Ik ben niet echt ziek, het is gewoon een pain in the ass.”
Deze eenvoudige maar veelzeggende woorden weerspiegelen perfect zijn karakter. Geen drama. Geen excuses. Slechts de realiteit van het wielerleven – met zijn hoge toppen en diepe dalen – en een renner die weet wat hij wil en exact wat daarvoor nodig is.
Een Tour met Tactiek
Vanaf de Grand Départ was het duidelijk dat Mathieu van der Poel niet zomaar deelnam aan de Tour de France. Zijn rol binnen het Alpecin-Deceuninck team is veelzijdig. Enerzijds is hij een meesterknecht voor sprinter Jasper Philipsen, anderzijds is hij een etappejager pur sang. Hij weet hoe hij moet doseren, waar hij moet toeslaan, en bovenal: wanneer hij moet wachten.
De eerste weken van deze Tour waren gekenmerkt door wisselende weersomstandigheden, nerveuze etappes en een moordend tempo. Toch wist Van der Poel zich telkens opnieuw te positioneren waar het telt. Geen overhaaste acties, geen verspilde energie. Alleen maar focus, controle en de explosieve kracht die hem onnavolgbaar maakt op punchy aankomsten, technische afdalingen en in het klassieke Vlaamse terrein waar hij groot geworden is.
Geruchten Over Ziekte
Zoals dat vaak gaat bij topatleten, gonst het tijdens grote rondes regelmatig van de geruchten. Mathieu zou niet top zijn. Hij zou verkouden zijn. Hij zou zich niet goed voelen. Sommigen meenden zelfs dat hij zijn motor stilaan aan het leeg rijden was.
Zijn antwoord? Een glimlach. En een quote die inmiddels viraal is gegaan: “Ik ben niet echt ziek, het is gewoon een pain in the ass.” Geen artsenrapport nodig. Geen statements op social media. Gewoon Van der Poel die zichzelf blijft en liever op de fiets spreekt dan met woorden.
Zijn prestaties liegen er immers niet om. In een etappe waar Philipsen won, reed Mathieu de sprint perfect aan. In een andere etappe dook hij met branie en durf in een lastige afdaling, waarna hij de groep op een lint trok en chaos creëerde in het peloton. Hij leest de koers als een schaker, maar rijdt hem als een krijger.
De Stille Grootheid van een Wereldster
Waar sommige renners hun status koesteren met luidruchtige verklaringen of zelfverheerlijking, blijft Van der Poel juist benaderbaar, menselijk en ingetogen. Hij is de man van de grote daden en de kleine woorden. Een renner die zijn populariteit nooit misbruikt maar inzet om de sport toegankelijker te maken.
Op social media blijft hij bescheiden. In interviews benadrukt hij het team. En in het peloton? Daar spreken tegenstanders vol respect over zijn koersinzicht, zijn technische vaardigheden en zijn bereidheid om vuile handen te maken.
Dat Roxane Bertels, zijn verloofde, hem onlangs nog prees als “de favoriet van de mensen” is geen marketinguitspraak. Het is een waarheid die leeft van Frankrijk tot Vlaanderen, van Australië tot Japan. Van der Poel is wereldwijd geliefd omdat hij alles belichaamt wat sportfans waarderen: eerlijkheid, durf, emotie en bovenal: compromisloze inzet.
Het Plan voor de Laatste Week
Nu de Tour haar laatste week ingaat, schuiven de etappes langzaam maar zeker op naar het hooggebergte en de beslissende tijdritten. Voor Mathieu van der Poel, die geen klassementsambities heeft, ligt de focus elders. Hij mikt op een of twee etappes. En wie hem kent, weet dat hij nooit zomaar gokt: als hij zijn zinnen zet op een rit, is dat omdat hij weet dat hij die aankan.
“Er zijn nog een paar etappes die me liggen,” verklaarde hij eerder. “We zullen wel zien.”
Ook dat is typisch Mathieu. Geen grote beloftes. Geen overdreven verwachtingen. Enkel voorbereiding, precisie en dan… een explosie op het juiste moment. Dat zagen we eerder al in de Ronde van Vlaanderen, in Milaan-San Remo en op het WK veldrijden.
Zijn aanval komt altijd onverwacht maar is zelden impulsief. En als hij vertrekt, is er vaak geen houden meer aan.
De Magie van de Multitalent
Wat Van der Poel onderscheidt van bijna al zijn generatiegenoten is zijn veelzijdigheid. Hij is een zeldzaam multitalent die succesvol is op de weg, in het veld en op de mountainbike.
Deze Tour de France toont nog maar eens hoe hij al zijn ervaring samenbrengt in één renner: de stuurmanskunsten van het veldrijden, de kracht en explosie van het mountainbiken, en het tactisch vernuft van de grootste klassiekers.
Die combinatie maakt hem niet alleen uniek, maar ook ongrijpbaar. Tegenstanders weten niet altijd wat hij zal doen – en juist dat maakt hem gevaarlijk.
Zelf ziet hij zijn veelzijdigheid niet als een strategisch voordeel, maar als een vorm van plezier: “Ik houd ervan om af te wisselen, om andere prikkels op te zoeken. Dat houdt me fris en gemotiveerd.”
Familie en Fundament
In de achtergrond van Van der Poels succesverhaal schuilt een fundament van familiewaarden, nuchterheid en continuïteit. Zijn vader, Adrie van der Poel, zelf oud-winnaar van klassiekers en wereldkampioen veldrijden, is zijn klankbord. Niet als een strenge coach, maar als een rustige mentor.
Zijn broer David, zelf ook profwielrenner, is al jaren zijn trainingsmaat en vertrouwenspersoon. En dan is er Roxane, zijn verloofde, die hem ondersteunt, inspireert en volgens hemzelf “in balans houdt”.
Het beeld dat vaak van Mathieu wordt geschetst – dat van de alleskunner, de topsporter zonder kapsones – is niet gecreëerd door PR-bureaus of media. Het is gegroeid vanuit een omgeving die hem koestert, maar nooit ophemelt.
Naar de Geschiedenisboeken
Of Mathieu van der Poel deze Tour een etappe wint, is nog onbekend. Maar zelfs zonder ritzege heeft hij zijn waarde bewezen. Hij is de meesterknecht, de waaghals, de motiverende factor binnen zijn ploeg en bovenal: een uithangbord voor de sport.
Zijn aanwezigheid maakt etappes spannender. Zijn aanvallen dwingen anderen tot actie. Zijn stijl zorgt ervoor dat fans op de banken springen. Hij is de belichaming van alles wat wielrennen mooi maakt.
En mocht hij er nog in slagen een etappe te winnen in de slotweek – wat niemand zou verbazen – dan is dat slechts een kers op een toch al indrukwekkende taart. Want deze Tour toont opnieuw dat Van der Poel niet per se glorie najaagt, maar eerder betekenis. En daarin schuilt zijn ware grootsheid.
Slotwoord: Meer Dan Een Renner
“Het is gewoon een pain in the ass,” zei hij lachend, alsof het allemaal vanzelf gaat. Maar achter die glimlach zit een leven van discipline, opoffering en visie. Mathieu van der Poel is meer dan een renner. Hij is een leider, een inspiratiebron, een sportman die boven zijn resultaten uitstijgt.
In een sport die soms verzandt in cijfers, wattages en berekeningen, herinnert Van der Poel ons eraan waarom we verliefd werden op wielrennen: om de emotie, de schoonheid van het onverwachte en de kracht van een individu tegen het ongenadige parcours.
De slotweek komt eraan. De spanning stijgt. Maar Mathieu? Die blijft gewoon Mathieu. Gezond, scherp, vastberaden – en altijd klaar om het verschil te maken, zelfs als het ‘gewoon een pain in the ass’ is.
