Mathieu van der Poel: Het Onverzettelijke Verhaal van Doorzettingsvermogen, Familieverantwoordelijkheid en Onvoorwaardelijke Toewijding—Hoe een Zoon van Kampioenen met IJzeren Wil, Menselijkheid en Grensverleggende Passie Zijn Eigen Legende Smeedt in de Wereld van het Wielrennen
In de wielerwereld zijn er veel getalenteerde renners. Sommigen flitsen kortstondig voorbij als meteoren, anderen beklimmen langzaam en methodisch het pad naar de top. En dan is er Mathieu van der Poel. Een renner die op geen enkele manier in een standaardprofiel past. Hij is geen klassiek klimmer, geen pure sprinter, geen standaard specialist. Hij is een alleskunner. Een artiest. Een krijger. Maar bovenal: een man gedreven door iets dat veel dieper gaat dan enkel talent. Doorzettingsvermogen, verantwoordelijkheid, en een tomeloze toewijding aan zijn familie, zijn vak en zijn waarden.
Een Erfgoed dat Verplicht
Geboren op 19 januari 1995 in het Belgische Kapellen, leek het wielrennen bij Mathieu al in het bloed te zitten. Als zoon van Adrie van der Poel, voormalig wereldkampioen veldrijden en winnaar van klassiekers als de Amstel Gold Race, en kleinzoon van de Franse wielerlegende Raymond Poulidor, werd hij als het ware geboren tussen de kettingen, banden en bidons.
Voor velen zou deze afkomst een last kunnen zijn. De druk, de verwachtingen, de constante vergelijking. Maar voor Mathieu werd het juist een krachtbron.
“Mijn vader heeft me nooit gedwongen,” zei hij in een interview. “Hij liet me vrij. Maar zijn voorbeeld was er altijd. Niet in woorden, maar in daden. Zijn werkethiek, zijn liefde voor het vak, zijn nederigheid.”
En van zijn grootvader, “Poupou”, erfde hij de menselijke benadering van roem. Poulidor werd nooit drager van de gele trui in de Tour, maar was wel de meest geliefde renner van Frankrijk. Die warmte, die benaderbaarheid—die leeft voort in zijn kleinzoon.
De Eerste Stappen: Niet Alleen een Wonderkind
Van jongs af aan bleek Mathieu een natuurtalent. In het veld, op de weg, op de mountainbike—waar hij ook reed, hij won. Zijn techniek, explosiviteit en inzicht maakten hem op jeugdige leeftijd al een attractie.
Maar achter dat talent schuilde altijd discipline. Terwijl anderen genoten van hun puberteit, trainde Mathieu. Terwijl zijn leeftijdsgenoten droomden van roem, werkte hij dag na dag aan zijn fundament.
“Mensen zien alleen de flitsende aanvallen en de overwinningen,” zei zijn trainer eens. “Maar wat ze niet zien, is hoe hard hij werkt. Hoe gefocust hij is. Hoe verantwoordelijk hij met zijn lichaam en geest omgaat.”
Hij sloeg geen bocht af. Hij was nooit te beroerd voor een modderige cross of een slopende trainingsdag in de regen. En dat maakte hem meer dan een talent. Het maakte hem een professional. Iemand die wist dat grootsheid voortkomt uit toewijding.
Doorzetten na Tegenslagen
Het pad naar de top was niet altijd geplaveid met succes. Ook Mathieu kende blessures, mentale dipjes, en koersdagen waarin alles tegenzat. Zo herinneren fans zich de Tour de France van 2022, waarin hij voortijdig uitstapte na een moeizaam begin. Voor een renner van zijn kaliber was dat hard.
“Ik voelde me leeg,” zei hij na afloop. “Niet fysiek, maar mentaal. Ik had rust nodig. En dat was moeilijk toe te geven.”
In een wereld die faalangst en kwetsbaarheid vaak afdoet als zwakte, koos Mathieu voor eerlijkheid. Hij nam afstand, herstelde, en keerde sterker terug. Zijn wereldtitel in het veldrijden van 2023, behaald in Hoogerheide voor eigen publiek, was daar het beste bewijs van. Tranen van emotie volgden. Niet alleen bij hem, maar bij zijn familie, zijn fans, en zelfs zijn rivalen.
Het was een overwinning die verder ging dan sport. Het was een overwinning op zichzelf.
Verantwoordelijkheid in Alles wat Hij Doet
Wat Mathieu bijzonder maakt, is zijn gevoel voor verantwoordelijkheid. Niet alleen richting zijn ploeg, zijn sponsors of zijn fans—maar vooral richting zijn familie. Hij leeft niet alleen voor zichzelf. Hij draagt de naam Van der Poel met eer, en voelt de nalatenschap van Poulidor als een soort moreel kompas.
“Ik probeer altijd waardig te koersen,” zei hij. “Niet alleen om te winnen, maar om het goed te doen. Om mensen iets te geven. Om trots te maken wie me voorgingen.”
Zijn familie is nooit ver weg. Vader Adrie is vaak langs het parcours te vinden, discreet maar steunend. Zijn broer David is eveneens profwielrenner, en de band tussen de broers is hecht. Geen rivaliteit, enkel respect.
En dan is er Roxane Bertels. De vrouw aan zijn zijde. Niet in de schaduw, maar in vol daglicht. Iemand die hem begrijpt, hem ruimte geeft, maar ook stevig genoeg is om hem bij de les te houden. Hun relatie ademt rust en evenwicht. Geen spektakel, maar stabiliteit. En dat is precies wat Mathieu nodig heeft.
De Magie van Meerdere Disciplines
Waar veel renners zich specialiseren, volgt Mathieu zijn hart. Hij rijdt wegwedstrijden, veldritten, en mountainbikewedstrijden. En niet zomaar—hij excelleert in alles. Zijn zege in de Ronde van Vlaanderen in 2020, zijn dominantie in het veldrijden, en zijn vijfde plaats op de Olympische Spelen mountainbike in Tokio—het toont zijn uitzonderlijke veelzijdigheid.
“Ik wil mezelf blijven uitdagen,” zei hij. “Als het vuur er niet meer is, stop ik. Maar zolang ik het voel, wil ik alles proberen.”
Die passie maakt hem geliefd bij fans over de hele wereld. Hij rijdt zoals hij is: onvoorspelbaar, hartstochtelijk, en met een kinderlijke vreugde die zeldzaam is in de topsport.
Van Kampioen tot Mensenmens
Wat Mathieu misschien wel het meest onderscheidt van andere sporters, is zijn menselijkheid. Hij maakt tijd voor fans. Hij toont emoties. Hij spreekt open over twijfels. Hij lacht, maakt grapjes, en blijft benaderbaar—zelfs na de grootste overwinningen.
Na zijn wereldtitel in Glasgow 2023, waarin hij na een zware valpartij alsnog won, ging hij niet meteen naar het podium. Hij zocht eerst zijn familie op. Zijn vader. Zijn broer. Zijn verloofde. Het ging niet om de bloemen, maar om de mensen. Om de band die hem altijd overeind heeft gehouden.
Diezelfde houding toont hij ook buiten de koers. Met steun aan goede doelen, met het bezoeken van ziekenhuizen, met persoonlijke berichten aan jonge fans. Niet voor publiciteit, maar uit oprechte betrokkenheid.
De Toekomst: Groter dan Goud
Mathieu’s palmares is indrukwekkend, en hij heeft nog jaren voor zich. Olympisch goud? Parijs-Roubaix? Nog meer wereldtitels? De mogelijkheden zijn eindeloos.
Maar als je hem vraagt naar zijn toekomst, spreekt hij niet over prijzen. Hij spreekt over balans. Over een gezin stichten met Roxane. Over boswandelingen met hun hond. Over het bouwen van een leven dat ook na de koers betekenis heeft.
“Koersen is fantastisch,” zegt hij. “Maar het is niet alles. Ik wil later terugkijken en kunnen zeggen dat ik goed was voor de mensen om me heen. Dat ik trouw was aan mezelf. Dat ik het deed met hart en ziel.”
Een Legende in Opbouw
Mathieu van der Poel is nog lang niet klaar. Maar wat hij nu al heeft bereikt, reikt verder dan sportieve prestaties. Hij is een voorbeeld. Voor jonge renners, voor fans, voor mensen die geloven dat je met hard werken, trouw blijven aan jezelf, en liefde voor je vak—ver kunt komen.
Zijn verhaal is niet alleen dat van een kampioen. Het is het verhaal van een jongen die opgroeide met grote namen in zijn familie, maar die zijn eigen naam eer aandoet. Van een man die weet wat verantwoordelijkheid betekent. Van een mens die kiest voor toewijding—aan zijn familie, zijn sport, en aan het leven zelf.
En misschien is dat wel zijn grootste zege: dat hij, temidden van alle chaos en glorie, altijd Mathieu is gebleven. Niet een merk. Geen karikatuur. Maar een renner met een hart. Een zoon met eerbied. Een geliefde met zachte kracht. Een kampioen met een ziel.
En dat maakt hem onvergetelijk.
