“We kunnen de code gewoon niet kraken”: rivaliserende teamtrainers geven toe dat ze verbijsterd zijn door het Mathieu van der Poel-fenomeen, aangezien zijn onvoorspelbare kracht, tactische schittering en meedogenloze veelzijdigheid elk plan blijven trotseren, elke strategie verstoren en de grenzen van moderne wielerdominantie blijven herdefiniëren
Introductie: De puzzel die geen enkel team kan oplossen
In de steeds evoluerende schaakwedstrijd die het moderne professionele wielrennen is, waar marginale winsten, realtime gegevens en geavanceerde coachingsfilosofieën de sport hebben verhoogd tot ongekende niveaus van precisie, blijft één figuur elke statistiek en verwachting tarten: Mathieu van der Poel. Of hij nu een modderige cyclocrossrace in België domineert, solo wegdrijft op de kasseien van Vlaanderen, of ‘s werelds snelste mannen aan het einde van een monument te sprinten, de Nederlandse sensatie blijft de meest raadselachtige en onaantastbare kracht van de sport.
En nu geven trainers van rivaliserende teams toe wat fans en experts al lang vermoeden – ze weten niet hoe ze hem moeten verslaan. Ondanks uitputtende analyses, strategiesessies en trainingsblauwdrukken gericht op het neutraliseren van zijn explosieve kracht en rasbewustzijn, blijft Van der Poel hun best opgestelde plannen verstoren met wat instinctieve schittering lijkt te zijn, gehuld in rauwe fysieke suprematie.
“Het is moeilijk te begrijpen”, zei een prestatiecoach van een top WorldTeam die vroeg om niet genoemd te worden. “We bereiden ons voor op hem. We plannen voor elk scenario. En dan doet hij iets dat niemand heeft voorspeld – en het werkt.”
Dit artikel onderzoekt waarom Van der Poel zelfs de meest geavanceerde teams in het wielrennen blijft mystificeren, en onderzoekt de kenmerken die hem tot een onoplosbare vergelijking maken, de impact van zijn dominantie op de racedynamiek en wat – als er iets is – zijn rivalen kunnen doen om de chaos die hij creëert tegen te gaan.
Het datadilemma: waarom Van der Poel het model doorbreekt
Modern fietsen wordt bepaald door gegevens. Trainingsstatistieken, vermogenscurves, V̇O2 max-schattingen en racesimulaties dicteren alles, van voeding tot tempo. Toch vallen de prestaties van Van der Poel vaak buiten de voorspellende modellen.
Neem zijn overwinning Milan-San Remo in 2023. De meeste analisten waren het erover eens dat de Poggio-afdaling niet genoeg gat zou bieden, tenzij een team eerst de klim zou boren. Van der Poel viel eerder aan dan verwacht, solo met adembenemende snelheid en hield snellere finishers tegen ondanks tegenwind en een achtervolgingspeloton. “Hij reed sneller dan wat onze cijfers zeiden dat mogelijk was”, bekende een teamanalist van INEOS Grenadiers. “We hebben de windgegevens drie keer dubbel gecontroleerd.”
Dezelfde anomalieën verschenen in zijn Tour of Flanders-optreden datzelfde jaar, waar hij van meer dan 60 km startte – een aanval die normaal gesproken als zelfmoord werd afgeschreven – en gewoon nooit meer terugkwam.
“Hij is een van de weinige rijders die je niet alleen fysiek verslaat. Hij maakt je wiskunde irrelevant’, zei Jumbo-Visma’s hoofd performance.
Onvoorspelbaarheid als wapen
Waar de meeste rijders een patroon volgen – aanval op de voorlaatste klim, wachten op de lead-out trein, spelen de percentages – Van der Poel omarmt onvoorspelbaarheid als een vaartuig. Hij zal een afdaling aanvallen, op vreemde tijden rechtop zitten, in zijwind storten of midden in de race mini-sprints gooien die de vorming verstoren. Hij dwingt rivalen voortdurend om op zijn voorwaarden te reageren, niet op die van hen.
“Hij rijdt met de instincten van een mountainbiker, het hart van een cyclocrosser en het brein van een tacticus”, zei de tactische coach van UAE Team Emirates. “Je kunt hem niet lezen. En erger nog – je rijders proberen hem te kopiëren en blazen zichzelf uiteindelijk op.”
Deze onvoorspelbaarheid komt niet voort uit chaos. Insiders bij Alpecin-Deceuninck beschrijven nauwgezette scenarioplanning achter de schermen. Maar zodra de vlag valt, wordt Van der Poel aangemoedigd om zijn gevoel te vertrouwen. Zijn coach, Kristof De Kegel, zei in een zeldzaam interview: “Hij kent de regels. Dan buigt hij ze. Dat is wat hem dodelijk maakt.”
De veelzijdigheidsvortex: waarom hij een drievoudige bedreiging is
Nog een reden waarom rivaliserende trainers hun haar uitscheuren? Van der Poel is elite in drie disciplines: cyclocross, mountainbiken en wegraces. Deze drievoudige stamboom betekent dat hij een vaardigheden met zich meebrengt die maar weinig pure wegrijders bezitten: superieure fietsbehandeling, terreinlezen en het vermogen om extreme inspanningen te leveren met weinig herstel.
In cyclocross valt hij aan door zandputten en off-camber bochten. Bij mountainbiken beklimt hij korte explosieve heuvels met balans en agressie. Op de weg combineert hij dit alles met een angstaanjagende sprint en solo-vermogen op lange afstand. Dit maakt hem onmogelijk te vangen.
“Als je hem op de flat achtervolgt, zal hij je in de hoeken slaan. Als je de opening op de klim dicht, zal hij de afdaling bombarderen. Als je hem voor de lijn betrapt, zal hij je nog steeds oversprinten”, zei een gefrustreerde teamdirecteur van EF Education-EasyPost.
De ongrijpbare: vertrouwen, aura en mentale kracht
Geweldige atleten winnen niet alleen met spieren – ze buigen de psychologie van de race. Renners zijn privé begonnen te praten over het “Van der Poel-effect” – een verschuiving in lichaamstaal, urgentie en energie in het peloton wanneer hij een beweging maakt. Sommigen verliezen de moed. Anderen reageren overdreven.
“Het is alsof je racet tegen iemand met superkrachten”, zei een Lotto-Dstny-rijder na 2024 Parijs-Roubaix. “Zelfs als je sterk bent, denk je twee keer na.”
Deze aura komt van zijn record, maar ook van zijn houding. Hij toont zelden zwakte, klaagt zelden en geeft bijna nooit de schuld aan teamgenoten of geluk. Die stoïcijnse kalmte in drukmomenten verspreidt zich naar zijn team – en verontrust anderen.
Trainers van rivaliserende squadrons geven toe dat ze nu uren proberen hun leiders te coachen op psychologische tegentactieken: kalm blijven wanneer Van der Poel aanvalt, overreactie vermijden en hun eigen cijfers vertrouwen. Maar in het heetst van het moment ontrafelen die plannen vaak.
De teamfactor: Alpecin’s rol in de storm
Het zou een vergissing zijn om het succes van Van der Poel alleen als individuele schittering te kaderen. Zijn Alpecin-Deceuninck-team, ooit gezien als een ProTeam underdog, werkt nu met precisie op WorldTeam-niveau. Gespecialiseerde apparatuur, elite domestiques en een van de meest innovatieve media-operaties in de sport omringen hem.
Hun strategie draait vaak om het beschermen van Van der Poel tot zijn moment – en hem vervolgens ontketenen met minimale tactische inmenging. Het staat in schril contrast met teams als UAE of Ineos, waar meerdere leiders aarzeling kunnen creëren. Bij Alpecin is de hiërarchie duidelijk.
Rivaliserende trainers hebben er nota van genomen. “Ze rijden als een opstand,” zei iemand. “Onbeschuldigd voor Mathieu. Dat maakt ze gevaarlijker dan een team met drie GC-hoop en geen moordenaar.”
Hebben teams geprobeerd zich op hem te richten? Ja – En Het Sloeg Averechts
Tijdens het seizoen van de klassiekers van 2024 bespraken meerdere teams naar verluidt het vormen van tijdelijke allianties halverwege de race om de aanvallen van Van der Poel te neutraliseren. Berichten vlogen over radio’s. Bewegingen waren gemarkeerd. Deksels werden op ontsnappingen bewaard.
Het maakte niet uit.
Bij de 2024 Strade Bianche blokkeerden ze zijn gebruikelijke aanvalszone – dus hij ging gewoon eerder. Bij de Amstel Gold Race gaven ze hem een dubbele markering – en hij lanceerde zo hard, dat twee renners in het rood gingen om te proberen te volgen, en toen ontploften.
“Het punt is,” zei een Movistar-trainer, “hij heeft niet alleen Plan A. Hij heeft B tot en met Z. Als je hem een keer tegenhoudt, glimlacht hij en herschudt hij het dek.”
Wat Kan Er Gedaan Worden? Op zoek naar een antwoord
Terwijl Van der Poel eind twintig is, zijn rivaliserende teams wanhopig op zoek naar een oplossing. Sommigen richten zich op het ontwikkelen van allrounders die zijn veelzijdigheid kunnen tegengaan. Anderen wedden op teams met diepte om hem uit te putten. Weer anderen geloven dat alleen routeontwerp – langere beklimmingen, minder technische afwerkingen – hem op afstand kan houden.
Maar zelfs die strategieën brengen risico’s met zich mee. In Luik-Bastogne-Luik 2025, algemeen beschouwd als te heuvelachtig voor hem, reed Van der Poel met de leiders tot de laatste 10 km en eindigde als vierde – waardoor critici die zeiden dat hij het terrein van de Ardennen niet kon overleven, het zwijgen opleggen.
“Er is geen cursus waar je kunt zeggen: ‘Hij is eruit'”, zegt Patrick Lefevere. “Hij is te slim. Te moeilijk. Te begaafd.”
Legacy in Motion: The Unlosable Riddle
Elk tijdperk in het wielrennen produceert een paar namen die de sport dwingen te evolueren: Merckx, Hinault, Indurain, Armstrong, Contador. Mathieu van der Poel heeft zich bij die lijst gevoegd – niet door één categorie te domineren, maar door de mal volledig te doorbreken.
Hij is een wereldkampioen, een monumentenjager, een kruisdominator, een mountainbiker, een publieksfavoriet en een mentale reus. En terwijl rivaliserende teams zich haasten om tegenstrategieën te ontwikkelen, blijven fans genieten van de chaos die hij met zich meebrengt.
Zoals een DS het kort gezegd heeft:
“Je plant niet tegen Van der Poel. Je overleeft hem.”
Conclusie: Een kampioen die tactieken overstiet
In een tijdperk waarin fietsen tot in de perfectie is gebouwd, blijft Mathieu van der Poel de wildcard. Een rijder die niet alleen racet – hij herdefinieert het racen. Hij buigt wegen naar zijn wil, vernietigt zorgvuldig georkestreerde teamplannen en dwingt rivalen om niet alleen harder te trainen, maar ook anders te denken.
Voor coaches en trainers is dit hoofdpijn. Voor fans is het een geschenk.
De waarheid is simpel:
Er is misschien geen oplossing voor het Van der Poel-probleem.
Er is misschien alleen maar waardering voor het zeldzame fenomeen van een fietser die niet door het boek rijdt, maar door instinct, door passie en door iets dat zo rauw is dat het de analyse tart.
Totdat iemand het antwoord vindt, zal de rest van het peloton schaduwen blijven achtervolgen.
En Van der Poel?
Hij zal op de weg blijven dansen, glimlachend terwijl hij de regels opnieuw herschrijft.
