“We Hebben Nog Niet Zo Ver Gekeken” — Waarom Mathieu van der Poel en Zijn Team Zich Volledig Richten op Rituitslagen in de Tour de France en Niet op het Groen, en Hoe Die Focus Perfect Past bij de Filosofie van Een Renner Die Leeft van Oogverblindende Aanvallen, Niet van Puntentellingen
De Tour de France staat weer voor de deur, en zoals elk jaar gonst het van de voorspellingen, scenario’s en ambitieverklaringen. Maar in het kamp van Mathieu van der Poel klinkt een opvallende nuchtere boodschap: “We hebben nog niet zo ver gekeken.” Niet naar het puntenklassement. Niet naar het groen. Niet naar symbolische truien. Wel naar kansen. Naar etappes. Naar momenten waarop de koers ontploft – en waarop Van der Poel zijn kunst kan tonen.
Het is een strategie die past bij de man die koers maakt met het hart, niet met de rekenmachine. Een aanpak die minder draait om consistentie over drie weken, en meer om het kiezen van het perfecte moment. En bovenal: een filosofie die Alpecin-Deceuninck sinds hun doorbraak in de WorldTour consequent hanteert. Vol op het spektakel, met de aanval als hoogste goed.
Waarom Niet Voor Groen?
Voor buitenstaanders lijkt het bijna logisch: Van der Poel heeft alles in huis om mee te strijden voor het puntenklassement. Hij is snel, explosief, allround, kan heuvels overleven en is taai in de overgangsetappes. Waarom dan geen groene trui als doel?
Ploegleider Christoph Roodhooft legt het uit: “De groene trui is niet enkel een kwestie van sprinten. Het is een strijd die elke dag energie vreet. Je moet overal vooraan zitten, punten sprokkelen bij tussensprints, risico’s nemen in massasprints, zelfs als je benen niet goed zijn. Voor iemand als Mathieu, die floreert op vrijheid en opportuniteit, is dat een te star keurslijf.”
Van der Poel zelf blijft bescheiden: “Het groen is mooi, absoluut. Maar ik ben geen pure sprinter zoals Jasper. En ik wil mijn energie richten op die dagen waarop ik écht het verschil kan maken.”
De Etappes als Hoofdprijs
Waar anderen mikken op truien, richt Van der Poel zich op de ritwinst – het heilige doel in de Tour. Een etappe winnen in de grootste koers ter wereld is voor velen een carrièrehoogtepunt. Voor Van der Poel is het al werkelijkheid: in 2021 won hij een indrukwekkende rit in Mûr-de-Bretagne én droeg hij de gele trui meerdere dagen. Toch is de honger nog niet gestild.
“Het gevoel om een Tourrit te winnen is niet te vergelijken,” zei hij ooit. “Alles valt dan samen: de voorbereiding, de stress, de euforie. Dat moment op het podium vergeet je nooit.”
En dus zet Alpecin-Deceuninck alles op scenario’s waarin Van der Poel zijn stempel kan drukken. Denk aan ritten met korte, steile aankomsten. Of met technische finales. Of op overgangsdagen waarop niemand precies weet hoe de koers zal lopen – behalve Mathieu.
De Vrije Rol: Gevaarlijk en Goud Waard
In een peloton dat vaak gebonden is aan tactische afspraken, biedt de vrije rol van Van der Poel een uniek voordeel. Hij hoeft niet te werken voor een klassementsman. Hij is geen vaste lead-out voor de sprint. Hij hoeft zich niet te sparen voor de tijdrit. Hij is… los.
Die vrijheid maakt hem gevaarlijk. Zoals in de Giro van 2022, waar hij onvoorspelbaar koerste en met lef en branie ritten aanpakte. Of zoals in de Ronde van Vlaanderen, waar hij met creatieve moves favorieten op het verkeerde been zette.
“Mathieu is een renner die je nooit mag onderschatten,” zegt ploeggenoot Silvan Dillier. “Hij leest de koers zoals een schaakmeester. En als hij een opening ziet, dan grijpt hij die.”
Groene Trui: Te Veel Berekening, Te Weinig Expressie
De strijd om het groen is vaak een verhaal van regelmaat. Renners zoals Peter Sagan, Mark Cavendish of Wout van Aert hebben laten zien hoe veeleisend dat traject is. Het vereist discipline, teamopoffering en een dagelijkse strijd om elke punt. Het is topsport, maar ook… een beetje voorspelbaar.
En voorspelbaar, dat is Van der Poel niet. “Ik wil mezelf niet vastzetten in een patroon,” zei hij eerder dit jaar. “Koersen is voor mij ook creatief zijn. Dingen proberen. Verrassen. Daar haal ik mijn voldoening uit.”
Die houding maakt hem geliefd bij fans – maar minder geschikt voor een puntenklassement dat vraagt om constante top-10-plaatsen. En dus kiest hij voor spektakel boven statistiek.
De Teamdynamiek: Philipsen voor Groen, Mathieu voor de Show
Een andere factor is de aanwezigheid van Jasper Philipsen – Van der Poels ploeggenoot én sprintkanon. Philipsen won vorig jaar vier etappes én de groene trui. Dit jaar mikt hij opnieuw op dat klassement, met volle steun van het team.
“Het zou niet logisch zijn om twee kopmannen in dezelfde strijd te zetten,” zegt ploegleider Roodhooft. “We hebben Jasper voor de sprints, Mathieu voor de aanval. Twee speerpunten, elk met hun eigen doel.”
In de praktijk betekent dat: Van der Poel helpt in de lead-out van Philipsen, zoals we vaker zagen in de Tour van 2023, maar behoudt ook zijn vrijheid om zelf kansen te grijpen in andere ritten. Een perfecte balans van teamgeest en individuele glorie.
Voorbereiding op Maat
De weg naar de Tour liep dit jaar via een zorgvuldig opgebouwd programma. Van der Poel koos voor rust na zijn voorjaar, liet wedstrijden zoals de Ronde van Zwitserland links liggen, en koos voor hoogtestages en specifieke prikkels in het Critérium du Dauphiné.
Daarin toonde hij alweer flitsen van zijn klasse: meespringen in ontsnappingen, controle in technische afdalingen, en een indrukwekkend herstelvermogen. Maar vooral: een hernieuwd gevoel van focus en plezier.
“Ik voel dat het weer begint te kriebelen,” zei hij na afloop van een pittige trainingsrit in Tignes. “De Tour is iets magisch. En ik wil daar zijn op mijn best.”
De Concurrentie Kijkt Mee
In het peloton wordt Van der Poel altijd in het oog gehouden. Zijn explosiviteit, zijn drang naar aanval, en zijn gevoel voor timing maken hem tot een gevaarlijke outsider. Renners als Tadej Pogačar, Jonas Vingegaard en zelfs oud-vijand Van Aert weten dat Mathieu op elk moment de koers kan omgooien.
“Hij is iemand die je nooit moet laten rijden,” aldus Pogačar. “Als hij vertrekt en je twijfelt, ben je gezien.”
Zelf blijft Van der Poel rustig onder dat etiket. “Mensen mogen verwachten wat ze willen. Ik doe gewoon mijn ding. En soms is dat genoeg.”
De Toekomst: Een Nieuwe Tourmissie?
Of hij ooit wél voor het groen zal gaan? Dat houdt Van der Poel voorlopig open. “Wie weet. Misschien op een dag. Maar voorlopig wil ik vrij zijn. Etappes pakken. Momenten creëren.”
Ook Roodhooft laat die deur op een kier. “Als zijn profiel verandert, als hij dat echt wil, dan kunnen we daar op mikken. Maar het moet kloppen met wie hij is.”
Voorlopig blijft de missie duidelijk: koers maken, ritten winnen, en miljoenen fans op het puntje van hun stoel houden.
Slotbeschouwing: Van der Poel is Geen Rekenkampioen — Hij is Een Kunstenaar
In een Tour waarin alles vaak wordt berekend, gecontroleerd en geanalyseerd, is Mathieu van der Poel de factor X. De renner die voelt in plaats van telt. Die aanvalt als anderen twijfelen. Die koerst met zijn hart, zijn benen én zijn verbeelding.
Hij wil geen groene trui – hij wil gouden momenten. En dat maakt hem misschien wel de meest waardevolle renner van allemaal.
Einde.
