“Ik Kon Het Niet Laten om Zijn Wiel Te Pakken”: Alex Baudin Over de Onvergetelijke Ervaring van Mathieu van der Poel Volgen
In de wielerwereld zijn er momenten die je carrière niet bepalen, maar die je voor altijd bijblijven. Momenten waarop je, al is het maar voor een paar seconden, oog in oog staat met grootsheid. Voor de jonge Franse renner Alex Baudin kwam zo’n moment onlangs tijdens een trainingsrit in de aanloop naar de Tour de France. En de man die dat moment mogelijk maakte? Niemand minder dan Mathieu van der Poel — de Belgische kampioen, werelduurrecord aan kracht, en levende legende in wording.
Baudin, 22 jaar jong en rijdend voor Decathlon AG2R La Mondiale, vertelt het verhaal met een mengeling van verwondering, bewondering en lichte zelfspot. “Ik zag hem voor me rijden. En ik dacht: laat ik eens kijken hoe hard hij écht gaat. Slechte keuze. Of net de beste beslissing van mijn leven.”
Een Onverwachte Ontmoeting
Het begon allemaal op een zonnige ochtend in de Franse Alpen. Verschillende WorldTour-renners waren in de regio voor hoogtestage. Ook Van der Poel, die zijn vorm aan het bijslijpen was richting een druk zomerschema: Tour de France, Olympische Spelen, en misschien zelfs het WK. Baudin trainde samen met ploeggenoten op een bekende klim toen hij een silhouet herkende in de verte.
“Je kent hem meteen,” zegt Baudin. “De houding, de kracht, het gemak. En toen we dichter kwamen, zag ik: het is hem echt. Mathieu van der Poel.”
Van der Poel reed solo, in zijn kenmerkende aerodynamische houding, schijnbaar moeiteloos. Wat er toen door Baudin ging? “Eerlijk gezegd, ik was als een kind. Je ziet je held, en je wilt gewoon even meemaken hoe het voelt om op zijn niveau te rijden. Dus ik deed wat elke fanatieke jonge renner zou doen: ik versnelde, en probeerde zijn wiel te pakken.”
De Eerste Seconden: Illusie van Gelijkheid
Tot zijn eigen verbazing lukte het. Even althans. “Ik zat er plots achter. Zijn achterwiel draaide vlak voor me, en ik dacht: oké, dit gaat nog. Hij keek even om, glimlachte. Geen woord. Alleen die blik. Alsof hij wist wat er ging komen.”
Wat er toen volgde, noemt Baudin zelf “een les in nederigheid.” Van der Poel, ogenschijnlijk spelend met zijn inspanning, verhoogde het tempo. Geen plotse versnelling, geen sprint. Gewoon… harder. Steeds harder.
“Het voelde alsof de wind veranderde,” zegt Baudin. “Alsof ik plots tegen een muur van lucht reed. Alles in mijn lichaam zei: dit is te veel. Maar mijn ego wilde niet lossen. Niet meteen.”
De Mentale Strijd: Vasthouden of Loslaten?
Iedere wielrenner kent het moment waarop het lijf het begeeft, maar de geest weigert. Voor Baudin was dit zo’n moment. “Ik ging over mijn limiet. Mijn hartslag zat in het rood, mijn benen brandden. Maar toch bleef ik kijken naar dat wiel. Alsof ik daarmee zijn geheim kon ontcijferen.”
Maar geheimen geeft Van der Poel niet zomaar prijs. Na enkele minuten pure marteling moest Baudin lossen. “Het was geen aanval. Geen brutale versnelling. Gewoon een constante kracht die me eruit reed. En hij keek niet eens om. Hij wist dat ik weg was.”
Voor sommigen zou dit een vernedering zijn. Voor Baudin was het precies het tegenovergestelde. “Ik voelde me bevoorrecht. Ik had iets geproefd wat maar weinigen meemaken: de snelheid, de intensiteit, het pure talent van iemand die de koers beheerst zoals Beethoven de piano beheerste.”
Wat Maakt Mathieu van der Poel Zo Uniek?
In de uren na zijn ontmoeting dacht Baudin voortdurend na over wat hij net had meegemaakt. “Het is niet alleen fysieke kracht,” zegt hij. “Het is hoe hij zijn kracht gebruikt. Zijn timing, zijn balans, zijn souplesse. Hij is niet alleen een atleet, hij is een kunstenaar.”
Volgens Baudin ligt de magie van Van der Poel niet in zijn wattages, maar in zijn instinct. “Je voelt dat hij dingen doet zonder erover na te denken. Hij leest het terrein, de wind, je lichaamstaal. En hij reageert alsof het een choreografie is.”
Ook andere renners beamen dit. In het peloton is Van der Poel niet alleen gevreesd, maar ook gerespecteerd. Omdat hij nooit vals speelt, nooit achterbaks rijdt. Omdat hij koers maakt, altijd. En omdat hij zelfs in training mensen achterlaat met open mond.
De Impact op Baudin: Inspiratie voor het Leven
Voor Alex Baudin was dit niet zomaar een anekdote. Het werd een innerlijke wake-up call. “Ik dacht dat ik goed bezig was. En misschien ben ik dat ook. Maar na vandaag weet ik: er is een ander niveau. Een laag waar alleen de groten spelen. En ik wil daar geraken.”
Sinds die dag traint hij harder. Hij analyseert zijn voeding, zijn rust, zijn data. Alles in functie van dat ene doel: ooit écht kunnen volgen, niet voor een paar minuten, maar voor een hele rit. Of een hele koers.
“Misschien kom ik er nooit,” geeft hij toe. “Maar dat moment, die achtervolging, die paar minuten… die hebben me iets geleerd. Niet over Mathieu, maar over mezelf. Over mijn wil. Mijn grenzen. En mijn dromen.”
Een Boodschap voor Jonge Renners
Het verhaal van Baudin is herkenbaar voor veel jonge renners. In een tijdperk waarin prestaties soms als vanzelfsprekend worden beschouwd en social media het beeld bepalen, biedt zijn ervaring iets echts. “Je moet het voelen,” zegt hij. “Je moet in het wiel zitten van iemand als Mathieu om te begrijpen wat het betekent om wereldtop te zijn.”
Zijn boodschap aan andere jonge renners is duidelijk: kijk, leer, en durf te proberen. “Als ik niet dat risico had genomen, als ik niet zijn wiel had gepakt, dan had ik dit nooit gevoeld. Soms moet je jezelf laten afmatten om beter te worden.”
Van der Poel Reageert: “Leuk om Zoiets te Horen”
Toen het verhaal van Baudin via de media bij Van der Poel terechtkwam, reageerde de Belg met een knik en een glimlach. “Ik herinner me hem. Jonge gast. Veel energie. Mooi om te horen dat hij dat moment zo intens beleefd heeft.”
En toen, typisch Mathieu: “Maar eerlijk? Ik reed gewoon mijn blokken af.”
Het contrast kan niet groter. Voor Baudin was het een levensveranderend moment. Voor Van der Poel was het dinsdag.
Slotbeschouwing: Een Wiel, Een Wereld
Wat blijft hangen in dit verhaal is niet alleen de snelheid, of het verschil in niveau. Wat blijft hangen is de menselijke kant van topsport. De manier waarop één klein moment — een beslissing om iemands wiel te pakken — kan uitgroeien tot een bron van inspiratie. Een koers in het hoofd, die langer duurt dan eender welke rit in de Tour.
Alex Baudin zal nog vele koersen rijden, misschien zelfs ooit een klassieker winnen. Maar dit moment, die korte achtervolging op een Belgisch fenomeen, zal voor altijd een ankerpunt zijn. En misschien, heel misschien, zal hij ooit zelf dat wiel zijn voor een andere jonge renner. En dan begint het verhaal opnieuw.
