Wout van Aert had een slapeloze nacht ter voorbereiding op een zware bergetappe: “Het was een cruciaal moment”
De Belgische wielerheld Wout van Aert staat bekend om zijn indrukwekkende veelzijdigheid op de fiets, van zijn dominantie in de klassieke voorjaarswedstrijden tot zijn kracht in tijdritten en op het veld. Maar de laatste tijd heeft hij zichzelf voor een nieuwe uitdaging gesteld: de bergen. Voor veel renners zijn bergen de ware maatstaf van uithoudingsvermogen, kracht en mentale veerkracht, en voor Van Aert, die meer bekend staat om zijn prestaties op het vlakke en heuvelachtige terrein, vormden de Alpen en Pyreneeën een uitdaging van een andere orde.
De voorbereiding op de bergtest
Van Aert wist dat er een zware bergetappe op het programma stond, en hoewel hij zichzelf doorgaans goed voorbereidt op races, voelde hij deze keer de druk extra zwaar. Het idee van de steile beklimmingen en het constante klimmen, vaak urenlang, was iets dat hem onrustig maakte. “Je kunt je niet helemaal voorbereiden op wat die bergen van je vragen,” vertelde Van Aert in een recent interview. “Het is fysiek slopend, maar vooral mentaal een gevecht. Het was een cruciaal moment voor mij in deze koers.”
De nacht voor de bergetappe bracht Wout door met het herhalen van zijn raceplan in zijn hoofd. Het plan was duidelijk: zijn krachten doseren, de eerste beklimmingen op een steady tempo rijden, en dan proberen te blijven met de kopgroep. Maar ondanks zijn duidelijk plan kon hij de slaap niet vatten. De druk om goed te presteren in een van de meest uitdagende onderdelen van het wielrennen hield hem wakker.
“Ik lag uren wakker. Ik wist dat ik goed moest zijn de volgende dag, maar mijn gedachten bleven racen. Ik bleef mezelf afvragen: heb ik genoeg gedaan? Is mijn conditie op het juiste niveau? En vooral: kan ik dit aan, mentaal en fysiek?”
Nachtelijke training
Op een gegeven moment, gefrustreerd door zijn slapeloosheid, besloot Wout zijn benen los te rijden. Hij ging naar de hotelgym, iets wat hij zelden doet zo laat op de avond voor een belangrijke etappe. “Ik wist dat het misschien niet de beste keuze was, maar ik moest mijn gedachten even verzetten,” zei Van Aert.
De nachtelijke training gaf hem niet alleen de kans om fysiek wat spanning kwijt te raken, maar het gaf hem ook een moment van mentale helderheid. Het idee om in de stilte van de nacht, zonder enige afleiding, te werken aan zijn vorm, gaf hem het gevoel dat hij weer controle had over de situatie. “Ik voelde me weer gefocust. Het was alsof ik opnieuw de controle kreeg over mijn voorbereiding,” legde hij uit.
De dag van de waarheid
De ochtend van de bergetappe begon zwaar. Van Aert had nauwelijks geslapen en voelde de vermoeidheid in zijn benen nog van de nacht ervoor. Toch wist hij dat er geen weg terug was. Het was nu of nooit. Toen de race begon, ging alles aanvankelijk zoals gepland. Hij reed een gecontroleerd tempo en wist zichzelf in de groep te houden.
Maar naarmate de etappe vorderde en de beklimmingen steeds steiler werden, begon de fysieke en mentale uitputting toe te slaan. Toch, ondanks het gebrek aan slaap, zette Van Aert door. “Ik herinner me dat ik mezelf bleef herhalen: nog één klim, nog één bocht, je kunt dit,” zei hij later.
Een nieuwe uitdaging
Hoewel hij de etappe niet won, wist Van Aert zichzelf te bewijzen als een renner die, zelfs in de meest uitdagende omstandigheden, niet opgeeft. Zijn veerkracht en vastberadenheid om door te zetten, zelfs na een slapeloze nacht, toonden aan waarom hij een van de meest gerespecteerde renners van het peloton is.
“Het was een van de zwaarste dagen op de fiets die ik ooit heb gehad,” gaf hij toe. “Maar het was ook een dag die me liet zien hoe ver ik kan gaan als ik mezelf echt push. De bergen zullen nooit mijn favoriete onderdeel van het wielrennen zijn, maar ik heb geleerd dat ik er wel tegenop kan.”
De bergtest, en de slapeloze nacht die eraan voorafging, heeft Wout van Aert niet alleen fysiek, maar ook mentaal sterker gemaakt. Het was een moment van groei in zijn carrière, een herinnering dat zelfs de grootste kampioenen momenten van twijfel en onzekerheid kennen, maar dat het juist die momenten zijn die hen sterker maken.
Voor Van Aert was deze ervaring een les in volharding. “Ik weet nu dat ik, zelfs op mijn slechtste dagen, nog steeds in staat ben om te vechten. En dat is iets wat ik meeneem naar elke volgende race.”
