Mathieu van der Poel: Een Reis van Dromen, Liefde en Nieuwe Beginnen
Er zijn sporters die records breken, en er zijn sporters die harten raken. Mathieu van der Poel behoort tot die zeldzame categorie die beide weet te doen. Wat begon als een jongen met een droom, groeide uit tot een man die de wereld van het wielrennen kleur gaf met zijn lef, zijn passie en zijn ontembare wil om te winnen. Maar achter de overwinningen, de champagne op het podium en de glorie van regenboogtruien, schuilt een verhaal dat dieper gaat — een verhaal van liefde, van vallen en opstaan, van nieuwe hoofdstukken in een leven dat voortdurend in beweging is.
Vandaag is Mathieu van der Poel niet alleen een kampioen op de fiets. Hij is een symbool van volharding, van familie, van menselijkheid. En misschien nog belangrijker: hij is een man die zijn dromen nooit uit het oog verloor, zelfs niet toen het leven hem uitdaagde met pijn, verwachtingen en een constante strijd om zichzelf steeds opnieuw te heruitvinden.
De jongen die geloofde
De wortels van zijn verhaal liggen diep in de Vlaamse en Nederlandse wielertraditie. Zoon van Adrie van der Poel — zelf een groot kampioen — en kleinzoon van Raymond Poulidor, de geliefde “eeuwige tweede” van Frankrijk. Voor Mathieu was wielrennen niet zomaar een keuze; het zat in zijn bloed, in zijn adem, in elke vezel van zijn bestaan.
Toch was de jonge Mathieu nooit alleen maar “de zoon van” of “de kleinzoon van.” Vanaf het moment dat hij een fiets kon besturen, wilde hij zijn eigen pad uitstippelen. Hij wilde niet leven in de schaduw van anderen, maar zijn eigen licht laten schijnen. Zijn jeugd was doordrongen van competitie, maar ook van een diepe liefde voor de sport zelf. “Ik wilde gewoon rijden,” zei hij ooit. “De vrijheid die ik voelde op de fiets was alles.”
De strijd tegen verwachtingen
Wat velen niet beseffen, is dat de druk op jonge Mathieu enorm was. Iedereen verwachtte grootheid, maar niemand zag de stille worsteling die daarachter schuilging. Hij wilde bewijzen dat hij zijn plaats verdiende — niet om wie hij was geboren, maar om wie hij werd door hard werk, discipline en geloof.
Zijn vader Adrie vertelde eens: “Mathieu heeft een gave, maar hij heeft ook een karakter dat zelden voorkomt. Hij kan zichzelf pijn doen op een manier die anderen niet begrijpen. Dat is zijn kracht.”
Die kracht werd al vroeg zichtbaar. In het veldrijden domineerde hij zoals weinigen ooit hebben gedaan. Zijn stijl — agressief, intuïtief, maar altijd gecontroleerd — maakte hem tot een fenomeen. De wereld keek vol bewondering toe, maar achter de schermen bleef Mathieu trouw aan zichzelf: nederig, rustig, gefocust.
Liefde als kompas
In het hart van deze storm van prestaties en druk stond één constante: Roxanne Bertels. Zijn verloofde, zijn steun, zijn rustpunt. In haar vond Mathieu niet alleen liefde, maar ook evenwicht. “Ze begrijpt mij zonder woorden,” zei hij ooit in een zeldzaam open moment. “Ze weet wanneer ik moet vechten en wanneer ik moet ademen.”
Roxanne, zelf succesvol in haar carrière, blijft ver van de schijnwerpers. Maar haar invloed is voelbaar in alles wat Mathieu doet. In de momenten van overwinning, wanneer hij zijn handen omhoog steekt, is het vaak haar glimlach die hem als eerste in gedachten schiet. En in tijden van tegenslag is zij degene die hem eraan herinnert dat falen slechts een stap is op weg naar groei.
Hun relatie is gebouwd op wederzijds respect, begrip en eenvoud — eigenschappen die in de wereld van topsport zeldzaam zijn. Samen dromen ze niet alleen van overwinningen, maar van een toekomst die verder reikt dan de finishlijn. Een toekomst waarin liefde en familie net zo belangrijk zijn als titels en medailles.
De kunst van opnieuw beginnen
Wat Mathieu van der Poel onderscheidt van anderen, is zijn vermogen om telkens opnieuw te beginnen. Na blessures, teleurstellingen of zelfs triomfen vindt hij steeds weer de motivatie om verder te gaan. Zijn overgang naar de weg was een risico, een stap die velen niet aandurfden. Maar zoals altijd deed hij het op zijn manier — met volle overtuiging.
Zijn overwinning in de Ronde van Vlaanderen, zijn wereldtitel op de weg, zijn successen op de mountainbike: het zijn allemaal hoofdstukken in een verhaal dat draait om durf. Mathieu rijdt niet om te verdedigen wat hij al heeft, maar om te ontdekken wat nog mogelijk is.
“Als ik stop met dromen,” zei hij eens, “dan stop ik met fietsen.”
De mens achter de kampioen
Maar wat Mathieu van der Poel werkelijk bijzonder maakt, is niet alleen zijn talent of zijn overwinningen — het is zijn menselijkheid. In een tijd waarin topsporters vaak als afstandelijke sterren worden gezien, blijft Mathieu iemand die tijd neemt voor zijn fans, die lacht met kinderen langs het parcours, die nooit te trots is om een fout toe te geven.
Hij spreekt met eenvoud, maar zijn woorden dragen gewicht. “Ik weet dat ik veel geluk heb,” zegt hij vaak. “Maar ik werk er elke dag voor. En ik weet ook dat het op een dag stopt. Daarom wil ik genieten, van elke seconde, van elke rit.”
Zijn inzet voor goede doelen, zijn bescheidenheid in interviews, en zijn diep respect voor zijn rivalen maken hem geliefd bij supporters van alle landen. Zelfs Wout van Aert, zijn grootste sportieve rivaal, heeft herhaaldelijk gezegd: “Mathieu maakt mij beter. En dat is misschien het mooiste wat een tegenstander kan doen.”
Nieuwe beginnen
Het huidige hoofdstuk van zijn leven voelt als een nieuw begin. Niet alleen op sportief vlak, maar ook persoonlijk. De geruchten over een gezin, een toekomst buiten de koers, worden sterker. Mathieu lijkt rustiger, meer in balans.
De kampioen die ooit bekend stond om zijn vurige aanvallen en onstuimige energie, straalt nu een volwassen kalmte uit. Alsof hij begrijpt dat grootsheid niet alleen ligt in winnen, maar in weten wanneer je moet loslaten.
Roxanne speelt daarin een grote rol. Samen bouwen ze niet alleen aan een leven vol liefde, maar ook aan projecten die anderen helpen. Van het ondersteunen van dierenasielen tot het inspireren van jongeren om hun dromen na te jagen — Mathieu’s invloed reikt verder dan sport.
“Hij is meer dan een atleet,” zei Eddy Merckx onlangs. “Hij is een voorbeeld. Voor zijn generatie, maar ook voor de volgende.”
Een nalatenschap in beweging
Wat betekent nalatenschap voor iemand als Mathieu van der Poel? Het is geen monument, geen standbeeld, geen eindpunt. Zijn nalatenschap leeft in de manier waarop hij rijdt, in de glimlach die hij brengt bij fans, in de manier waarop hij sport opnieuw menselijk maakt.
Elke generatie kent haar helden, maar weinigen weten tijdloos te worden. Mathieu is op weg om dat te bereiken — niet door te streven naar onsterfelijkheid, maar door trouw te blijven aan wie hij is.
Zijn reis van dromen, liefde en nieuwe beginnen is een ode aan de eenvoud van grootheid. Niet de glorie bepaalt hem, maar de gratie waarmee hij ermee omgaat.
Epiloog: de kracht van blijven geloven
Op een koude winterochtend in België, ergens op een veldweg waar modder en regen samen een strijdtoneel vormen, zie je hem nog steeds — Mathieu van der Poel, rijdend met dezelfde passie als toen hij kind was. De wereld mag veranderd zijn, de verwachtingen groter, de druk zwaarder, maar dat kind in hem leeft nog steeds.
Het kind dat droomde van winnen.
Het kind dat geloofde in liefde.
Het kind dat wist dat elke val een kans was om sterker te worden.
Vandaag is Mathieu van der Poel niet alleen een naam in de sportgeschiedenis. Hij is een symbool geworden van wat mogelijk is als je durft te dromen, als je durft lief te hebben, en als je de moed hebt om telkens opnieuw te beginnen.
Want zoals hij zelf ooit zei:
“De fiets is mijn vrijheid, maar het leven daarbuiten is mijn betekenis.”
En misschien is dat precies waarom zijn reis — vol dromen, liefde en nieuwe beginnen — nog lang niet ten einde is.
