“Mijn Zonen Zijn de Grootste Zegen in Mijn Leven”—Adrie van der Poel Spreekt met Ontroering over Mathieu en David, Deelt een Liefdevolle Boodschap vol Trots, Hoop en Vaderlijke Wijsheid voor de Twee Broers die de Wielerwereld en Zijn Hart Hebben Veroverd
Adrie van der Poel is nooit een man geweest die graag in de schijnwerpers stond. Zijn carrière als wielrenner was indrukwekkend, zijn palmares rijk, maar hij bleef altijd de rustige, bedachtzame man die liever de benen dan de woorden liet spreken. Toch, wanneer het over zijn zonen gaat—Mathieu en David van der Poel—komt er iets anders in hem naar boven: een zachtheid, een warme trots die zelfs zijn bescheiden karakter niet kan verbergen.
In een recent interview sprak Adrie openhartig over wat zijn zonen voor hem betekenen. “Hij en zijn broer zijn het mooiste wat ons in dit leven is overkomen,” zei hij met een breekbare glimlach. “Ik hoop en bid dat God me gezond houdt om al hun overwinningen en triomfen nog te mogen meemaken.”
De nalatenschap van een vader
Adrie weet als geen ander hoe zwaar het wielerleven kan zijn. Zijn eigen loopbaan was er een van pure toewijding, discipline en ontelbare offers. Hij stond vaak in de schaduw van de allergrootsten, maar hij was altijd de man die wist wat echte strijd betekende. Toen zijn zonen besloten het pad van hun vader te volgen, wist hij dat ze niet zomaar in zijn voetsporen zouden treden—ze zouden hun eigen pad moeten maken, hun eigen gevechten moeten winnen.
“Je kunt als vader niet alles sturen,” zegt Adrie. “Je kunt ze alleen waarden meegeven. Respect, discipline, liefde voor de fiets, en vooral: nederigheid. De rest moeten ze zelf ontdekken.”
Mathieu groeide uit tot een fenomeen—een wielrenner die grenzen verlegt, die disciplines overstijgt en generaties inspireert. David, zijn oudere broer, koos een bescheidener rol, maar bleef onmisbaar: als mentor, steunpilaar en stille kracht. Samen vormen ze een duo dat niet alleen door bloed, maar ook door passie wordt verbonden.
Broederliefde op twee wielen
De relatie tussen Mathieu en David is uniek in de topsport. Waar rivaliteit vaak broedertwist voedt, heeft bij hen juist het omgekeerde plaatsgevonden. “Ze vullen elkaar aan,” zegt Adrie. “David heeft altijd een groot hart gehad voor zijn broer. Hij weet wat het is om in de schaduw te staan, maar hij heeft daar nooit wrok over gehad. Hij gunt Mathieu alles, en dat zegt veel over zijn karakter.”
Adrie herinnert zich nog levendig hoe zijn zonen als kleine jongens door de modder fietsten, met kapotte knieën en grote dromen. “Ze waren onafscheidelijk. Zelfs toen ze ruzie hadden, duurde het nooit lang. De fiets bracht hen altijd weer samen.”
Vandaag de dag, terwijl Mathieu wereldtitels en monumenten wint, staat David vaak aan de kant van het parcours. Niet als een vergeten renner, maar als een trotse broer die weet hoeveel werk, pijn en toewijding achter elk succes schuilt.
Een vader vol trots
Voor Adrie is het moeilijk om zijn trots te verbergen. Toch blijft hij nuchter. “Mensen zien alleen de overwinningen, de champagne, de interviews,” zegt hij. “Maar ik zie de momenten dat ze om vijf uur ’s ochtends opstonden, dat ze in de regen trainden, dat ze huilden van vermoeidheid. Dat is de echte schoonheid van hun reis.”
Hij spreekt met diepe bewondering over de mentaliteit van zijn jongste zoon. “Mathieu is een vechter, altijd geweest. Zelfs als kind gaf hij nooit op. Maar ik zie ook dat de druk groot is. De wereld verwacht veel van hem, en dat weegt soms zwaar. Daarom bid ik dat hij niet alleen blijft winnen, maar ook blijft genieten.”
Een gebed van dankbaarheid
De woorden van Adrie zijn niet alleen die van een trotse vader, maar ook van een man die weet hoe kwetsbaar succes kan zijn. “Je denkt vaak dat het allemaal vanzelf gaat, maar niets is vanzelfsprekend,” zegt hij zacht. “Ik ben dankbaar dat ik dit mag meemaken. Elke koers, elke lach, elke traan. Ik heb mijn deel gehad in het wielrennen, maar dit—hun verhaal—betekent veel meer.”
Hij voegt eraan toe: “Ik bid elke dag dat ze gezond blijven. Overwinningen zijn mooi, maar gezondheid en geluk zijn het belangrijkste. Zonder dat heb je niets.”
Een erfenis die voortleeft
In de geschiedenis van het wielrennen zijn er families die hun naam doorgeven als een fakkel van traditie: Merckx, De Vlaeminck, Evenepoel. Maar de naam Van der Poel draagt een bijzondere glans—één van generaties, karakter en onwrikbare passie. Raymond Poulidor, Adrie’s schoonvader en een levende legende, legde de eerste steen. Adrie zelf bouwde verder met kracht en stilte. En nu schrijven Mathieu en David het volgende hoofdstuk—met hart, zweet en een vleugje magie.
“Als ik zie hoe Mathieu de naam van onze familie draagt, dan weet ik dat Raymond trots zou zijn,” zegt Adrie ontroerd. “Hij heeft iets van hem geërfd: die glimlach, dat respect voor de sport, dat nooit klagen, zelfs niet als het moeilijk wordt.”
Een vader, twee zonen, één droom
De woorden van Adrie eindigen zoals ze begonnen—eenvoudig, eerlijk en doordrenkt van liefde. “Ze zijn mijn leven,” zegt hij. “Mathieu en David hebben me geleerd wat echte trots is. Niet omdat ze winnen, maar omdat ze blijven wie ze zijn gebleven: nederige jongens met een groot hart.”
Hij kijkt vooruit, met een stille glimlach en ogen vol hoop. “Ik hoop dat ik er nog lang mag zijn om hun verhaal te zien verdergaan. Elke koers, elke overwinning, elke tegenslag—ik zal er zijn, als vader, als fan, en als man die weet dat zijn zonen de mooiste erfenis zijn die hij ooit kon dromen.”
Een man, twee zonen, één nalatenschap.
De familie Van der Poel—meer dan wielrennen, een symbool van liefde, strijd en eeuwige verbondenheid.
