“Nu Begrijp Ik Echt Zijn Pijn” — Corinne Poulidor Spreekt Openhartig Over de Uitputting van Haar Zoon Mathieu van der Poel, Zijn Opmerkingen Over Mogelijk Pensioen en de Emotionele Tol Achter de Glorie van een Kampioen die Alles aan het Wielrennen Heeft Gegeven
Er zijn weinig momenten waarop de wereld van het wielrennen even stilvalt, maar toen Corinne Poulidor — moeder van wereldkampioen Mathieu van der Poel — openhartig sprak over de fysieke en mentale uitputting van haar zoon, hing er een stilte vol emotie. Haar woorden raakten niet alleen de fans, maar ook de ziel van een sport die vaak enkel de overwinningen viert en zelden de offers daarachter begrijpt.
In een ontroerend interview met een Frans-Belgisch magazine gaf Corinne een zeldzame inkijk in het leven achter de schermen van haar beroemde zoon. De man die de wereld bewondert om zijn kracht, zijn onverzettelijkheid en zijn vermogen om telkens opnieuw geschiedenis te schrijven, is volgens haar “menselijker dan ooit — en moe, diep moe.”
De last van grootheid
Corinne begint haar verhaal met een zucht. Niet van teleurstelling, maar van begrip. “Mathieu heeft zijn lichaam en geest jarenlang tot het uiterste gedreven,” zegt ze. “Mensen zien de overwinningen, de regenboogtrui, de euforie. Maar ze zien niet wat er ’s avonds gebeurt, als de camera’s uit zijn. De stilte, de vermoeidheid, de pijn in zijn ogen. Hij is sterk, maar zelfs de sterkste renners hebben hun breekpunt.”
Volgens haar was het geen toeval dat Van der Poel recent voor het eerst publiekelijk aangaf “soms aan stoppen te denken.” Die uitspraak kwam na een reeks loodzware seizoenen waarin hij triomfeerde in alle grote klassiekers, wereldtitels behaalde op verschillende ondergronden en de last van een legendarische familienaam bleef dragen.
“Hij heeft het hart van een kampioen, maar ook het hart van een mens,” zegt Corinne zacht. “Toen ik hoorde dat hij over stoppen sprak, schrok ik niet. Ik begreep het. Hij heeft zo veel gegeven. Misschien te veel.”
De schaduwkant van succes
Het leven van een topsporter lijkt van buitenaf vol glorie en bewondering, maar achter dat beeld schuilt een wereld van discipline, druk en constante verwachtingen. Mathieu’s moeder weet als geen ander hoe zwaar die wereld kan zijn. Ze groeide zelf op in de schaduw van haar vader, wielerlegende Raymond Poulidor — “de eeuwige tweede” die ondanks zijn nederlagen geliefd bleef bij het Franse volk.
“Mijn vader kende die druk ook,” vertelt Corinne. “En nu zie ik hetzelfde bij Mathieu. De geschiedenis herhaalt zich, maar deze keer met nog meer intensiteit. Mathieu leeft in een tijd waarin elke seconde, elke fout, elke blik wordt geanalyseerd. Er is geen ontsnappen meer.”
Ze vertelt dat haar zoon al sinds zijn jeugd een ontembare drang heeft om te presteren. Zelfs toen hij als kleine jongen door haar werd tegengehouden om nog een extra trainingsrondje te rijden, bleef hij volhardend. “Ik herinner me dat ik hem soms letterlijk van zijn fiets moest halen,” lacht ze met weemoed. “Hij kende geen rem, alleen vooruit.”
Maar die mentaliteit — die ontembare honger naar perfectie — heeft ook een keerzijde. “Hij vraagt meer van zichzelf dan wie dan ook. En dat eist zijn tol.”
De pijn van een moeder
Toen Mathieu in 2022 kampte met rugproblemen en mentale vermoeidheid, was Corinne een van de weinigen die zijn strijd van dichtbij zag. Ze vertelt hoe moeilijk het voor haar was om hem zo te zien worstelen. “Hij zei niet veel, maar ik zag het aan zijn houding. De glimlach was er, maar zijn ogen waren moe. Hij probeerde sterk te blijven voor iedereen, maar ik wist dat hij leed.”
Als moeder worstelt ze met een paradox: de trots op zijn onvoorstelbare prestaties, maar ook het verdriet om de prijs die hij daarvoor betaalt. “Elke overwinning is prachtig, maar achter elke zege schuilt een stukje van hem dat hij opgeeft. Zijn lichaam, zijn rust, zijn vrijheid. Dat is de prijs van grootheid.”
“Soms denk ik: als hij morgen zou zeggen dat hij stopt, zou ik huilen van verdriet, maar ook van opluchting. Want dan weet ik dat hij eindelijk rust vindt.”
De stem van begrip
De publieke reactie op Mathieu’s woorden over mogelijke vermoeidheid en stoppen was verdeeld. Sommigen zagen het als een moment van menselijke kwetsbaarheid, anderen als een schriksignaal van een kampioen die op het randje balanceert. Corinne koos echter voor begrip, niet voor bezorgdheid.
“Hij hoeft zich niet te bewijzen,” zegt ze beslist. “Hij heeft alles gewonnen wat er te winnen valt, en meer. Als hij morgen zou zeggen ‘ik ben klaar’, dan zou hij de geschiedenis ingaan als een van de groten. Maar belangrijker nog: als een goed mens.”
Ze benadrukt dat haar zoon nooit het type is geweest dat rust zoekt in comfort. “Hij wil altijd creëren, verbeteren, inspireren. Maar ik heb hem gezegd: je mag ook trots zijn zonder te vechten. Soms is rust nemen ook een overwinning.”
De menselijke maat van een supermens
Mathieu van der Poel is voor velen een symbool van onverslaanbaarheid — de renner die nooit opgeeft, die met één trap de koers kan veranderen, die pure wilskracht belichaamt. Maar wat zijn moeder nu naar voren brengt, herinnert iedereen eraan dat zelfs helden hun grenzen hebben.
“Hij is geen machine,” zegt ze eenvoudig. “Hij is mijn zoon. Een jongen die lacht, twijfelt, en soms gewoon even wil verdwijnen uit de drukte. Hij houdt van zijn fiets, maar ook van stilte, van wandelen met Roxanne, van de kleine dingen.”
Volgens Corinne heeft Roxanne Bertels, zijn partner, een belangrijke rol gespeeld in het bewaken van die balans. “Zij begrijpt hem op een manier zoals niemand anders dat kan. Ze weet wanneer ze moet zwijgen en wanneer ze moet luisteren. Dankzij haar blijft hij staan.”
De eeuwige erfenis van de familie Poulidor
Wat Mathieu ook beslist, zijn plaats in de wielerwereld is al lang verzekerd. Zijn overwinningen in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, WK’s en talloze andere klassiekers hebben hem niet alleen tot een sporticoon gemaakt, maar ook tot de waardige erfgenaam van het familie-erfgoed dat zijn grootvader Raymond begon.
Corinne glimlacht als ze over haar vader spreekt. “Papa zou trots zijn geweest. Niet alleen op de renner, maar op de mens die Mathieu is geworden. Hij heeft zijn naam met eer gedragen.”
Toch benadrukt ze dat haar zoon niet leeft voor erfenissen of vergelijkingen. “Hij wil gewoon zichzelf zijn. Geen kopie van zijn grootvader, geen symbool, gewoon Mathieu. En dat is precies waarom mensen van hem houden.”
De stilte na de storm
Aan het einde van het gesprek keert Corinne terug naar wat haar het meest raakt: de menselijke kwetsbaarheid van haar zoon. Ze vertelt hoe hij soms thuis in stilte zit, zonder camera’s, zonder koersdruk — gewoon even een zoon die rust zoekt.
“Die momenten zijn zeldzaam, maar ze zijn goud waard,” zegt ze. “Dan kijk ik naar hem en denk ik: wat hij ook beslist, het komt goed. Want hij heeft al gewonnen — niet alleen op de fiets, maar in het leven.”
Een boodschap aan de fans
Tot slot richt ze zich tot de miljoenen fans die Mathieu dagelijks steunen. “Blijf van hem houden, ook als hij even stopt,” zegt ze met zachte stem. “Hij heeft altijd alles gegeven voor zijn publiek. Soms heeft een kampioen even rust nodig om weer mens te zijn.”
Haar woorden klinken als een moederlijke omhelzing — warm, eerlijk en vol begrip. Ze herinnert ons eraan dat achter elke regenboogtrui een hart klopt dat soms even wil stilstaan.
Epiloog: De kampioen en de mens
Of Mathieu van der Poel binnenkort rust neemt, blijft onduidelijk. Maar wat duidelijk is, is dat hij meer is dan een atleet. Hij is een zoon, een kleinzoon, een partner, en een mens met een hart dat even groot is als zijn talent.
En misschien, zoals zijn moeder het zo mooi verwoordt, is dat precies wat hem tot de kampioen maakt die we allemaal bewonderen:
“Niet omdat hij altijd wint, maar omdat hij durft te voelen.”
