Toen Mathieu Van Der Pole hoorde over de miskraam van zijn vriendin Roxanne Bertel: Hij was erg van streek, maar hij zei: “God weet waarom”
Het verlies van een ongeboren kind is een van de meest hartverscheurende en ingrijpende ervaringen die iemand kan doormaken. Het brengt een immense golf van emoties teweeg: verdriet, woede, verwarring, schuldgevoelens en een diepe pijn die vaak moeilijk te beschrijven is. Voor Mathieu Van Der Pole, een jonge man die bekendstaat om zijn rustige aard en sterke geloofsovertuigingen, kwam dit verlies als een onvoorstelbare schok. Het was een periode van intense rouw, zoektocht naar antwoorden en uiteindelijk het vinden van acceptatie door geloof en hoop. In dit uitgebreide artikel duiken we dieper in het verhaal van Mathieu en Roxanne, hun emoties, hun geloof en hoe ze met deze moeilijke tijd omgingen.
Het begin van een nieuw leven vol hoop
Mathieu en Roxanne waren al jaren samen. Ze waren een liefdevol stel dat alles samen doormaakte, door goede en slechte tijden. Toen Roxanne zwanger werd, was dat voor beiden een bron van vreugde en opwinding. Ze begonnen zich voor te stellen hoe hun leven zou veranderen, hoe ze hun kindje zouden koesteren en opvoeden. De voorbereidingen begonnen, en alles leek perfect.
De zwangerschap verliep aanvankelijk voorspoedig. Elke echo, elke beweging van de baby, werd met grote vreugde ontvangen. Ze maakten plannen voor de toekomst, kochten kleertjes en meubels, en droomden ervan hun gezin uit te breiden. Het leek alsof alles op rolletjes liep.
Maar het leven kan onvoorspelbaar zijn. Soms brengt het grote verrassingen, zowel positief als negatief. En dat bleek ook het geval te zijn.
Het ondenkbare nieuws
Op een dag, tijdens een routinecontrole bij de verloskundige, gebeurde het ondenkbare. De arts bracht het bericht dat de hartslag van de baby was gestopt. Voor Mathieu en Roxanne was dat alsof de wereld instortte. De woorden waren als een donderslag bij heldere hemel. Ze konden het niet geloven; ze waren in shock. Hoe kon dit gebeuren?
De dagen die volgden, waren gevuld met intens verdriet. Ze voelden zich verloren, verslagen en bijna onmenselijk verdrietig. Mathieu voelde zich machteloos. Zijn hart werd gebroken door het verlies van hun kleine kindje. Hij kon niet begrijpen waarom zo’n tragedie moest gebeuren, vooral aan het begin van hun levenspad samen.
De rouw was intens. Ze maakten afspraken met artsen, praatten met familie en vrienden, en probeerden te begrijpen wat er mis was gegaan. Maar het antwoord bleef uit. Het verdriet bleef knagen, dag en nacht. Mathieu voelde een diepe pijn, alsof een deel van hem was weggenomen.
De kracht van geloof in moeilijke tijden
In het donkerste uur van zijn leven, bleef Mathieu vasthouden aan zijn geloof. Hij was altijd een gelovig persoon geweest, en dat geloof bood hem soms troost en kracht. Ondanks de pijn en verwarring bleef hij geloven dat er een reden moest zijn, dat het verlies niet zomaar willekeurig was.
Toen familie en vrienden hem vertelden dat hij misschien niet alles kon begrijpen en dat hij moest proberen te accepteren, antwoordde hij vaak rustig en met een zekere rust: **”God weet waarom.”** Deze woorden waren voor hem niet zomaar een mantra, maar een manier om zichzelf te blijven herinneren dat er een groter plan moest zijn dat hij op dat moment nog niet kon zien.
Voor Mathieu waren deze woorden een uitdrukking van vertrouwen. Zijn geloof gaf hem de kracht om niet in wanhoop weg te zakken, maar te blijven hopen dat er een reden was voor het onbegrijpelijke. Het was een manier om de pijn te relativeren en te geloven dat, zelfs in de duisternis, er licht zou komen.
Het verwerken van het verlies
Het rouwproces is complex en persoonlijk. Mathieu en Roxanne gingen door verschillende fasen van rouw: ontkenning, boosheid, verdriet, aanvaarding en uiteindelijk verwerking. Ze vonden steun bij hun familie, vrienden, en hun geloofsgemeenschap. Ze deelden hun gevoelens, huilden samen en probeerden elkaar kracht te geven.
Mathieu bleef vasthouden aan zijn geloof dat het verlies niet het einde was, maar wellicht een onderdeel van een groter plan dat hij op dat moment niet kon begrijpen. Zijn woorden “God weet waarom” werden een mantra die hem hielp om door de moeilijke periodes heen te komen. Het gaf hem hoop dat er uiteindelijk een zin was achter het verdriet.
Zijn geloof werd niet alleen een bron van troost, maar ook een leidraad in zijn leven. Het gaf hem de kracht om door te gaan, dag na dag, en om te blijven geloven dat alles een reden had, zelfs al was dat niet meteen duidelijk.
De kracht van hoop en geloof
Het verhaal van Mathieu en Roxanne laat zien hoe krachtig geloof en hoop kunnen zijn in het overwinnen van groot verdriet. Ondanks de diepe pijn, bleef Mathieu geloven dat er een hoger doel was, dat alles om een reden gebeurde, ook al was dat niet altijd zichtbaar.
Zijn woorden “God weet waarom” werden een symbool van vertrouwen in moeilijke tijden. Ze boden niet alleen hem troost, maar ook anderen die soortgelijke ervaringen deelden. Het liet zien dat zelfs in het diepste verdriet, er ruimte is voor geloof en hoop.
Door hun verhaal kunnen anderen leren dat het oké is om verdrietig te zijn, dat rouw tijd kost en dat het mogelijk is om, ondanks alles, vertrouwen te houden in een hogere macht die alles in de hand heeft.
Het pad naar acceptatie
Het proces van acceptatie was voor Mathieu en Roxanne een lange weg. Ze leerden dat het niet erg is om vragen te stellen, te huilen en te rouwen. Ze ontdekten dat het delen van hun gevoelens met anderen hen hielp om hun pijn te verwerken.
Mathieu vond troost in gebed en meditatie. Hij ging dieper in zijn geloof en vond daarin nieuwe kracht. Hij begon te geloven dat, hoewel het verlies onrechtvaardig leek, er misschien een reden was die hij op dat moment niet kon begrijpen. Zijn vertrouwen dat “God weet waarom” gaf hem rust en hoop op een dag vrede te vinden met het verdriet.
Een nieuwe kijk op het leven
Door deze tragedie veranderde ook hun blik op het leven. Ze leerden de kleine dingen meer te waarderen, de liefde voor elkaar te verdiepen en te beseffen dat het leven kostbaar is. Mathieu en Roxanne werden sterker door hun pijn en hun geloof.
Ze vonden nieuwe manieren om hun verlies een plek te geven: door te praten, te delen en te geloven dat hun kindje nog altijd een speciale plek in hun hart had. Ze begonnen ook anderen te ondersteunen die soortgelijke verliezen hadden geleden, en deelden hun verhaal om anderen te inspireren.
Het verhaal van Mathieu Van Der Pole en Roxanne Bertel is een krachtig voorbeeld van hoe geloof en hoop mensen kunnen helpen om te gaan met het onbegrijpelijke verlies van een kind. Zijn kalme woorden, “God weet waarom,” laten zien dat zelfs in de donkerste tijden, vertrouwen in een hogere macht een lichtpuntje kan zijn.
Hoewel het pad van rouw moeilijk blijft, laat hun verhaal zien dat liefde, geloof en vertrouwen in Gods plan mensen kunnen helpen om te genezen en verder te gaan, zelfs wanneer het leven onvoorstelbare tragedies met zich meebrengt. Het herinnert ons eraan dat, zelfs in het diepste verdriet, er altijd hoop is op een nieuw begin.
