Hij Mag Dan Wel de Onvermoeibare Strijder op de Weg Zijn, maar Thuis Vindt Wout van Aert Zijn Grootste Kracht in de Standvastige Liefde van Zijn Vrouw, Sarah
Het beeld dat de meeste mensen van Wout van Aert kennen, is dat van een onverschrokken atleet: een man die stormen trotseert, die kilometerslange beklimmingen overwint met grimmige vastberadenheid, die sprintduels wint tegen de sterkste sprinters ter wereld. Maar zodra de finishlijn is gepasseerd en de camera’s doven, verandert het toneel. Daar, ver weg van de drukte, in hun huis in Herentals, wacht een andere wereld — een wereld waar hij niet de onverslaanbare kampioen hoeft te zijn, maar gewoon Wout, echtgenoot, vader en mens.
Sarah De Bie kent die beide gezichten van hem als geen ander. Ze heeft hem zien strijden in de zwaarste klassiekers, hem zien lijden tijdens loodzware bergetappes, maar ook zien lachen aan de ontbijttafel, zijn zoon op schoot, met een mok koffie in de hand. Voor haar is de man die thuis door de gang loopt dezelfde als de renner die op televisie miljoenen harten sneller doet kloppen — alleen zonder helm, zonder startnummer, zonder masker.
Hun relatie is gebouwd op een fundament dat bestand is tegen de turbulentie van het topsportleven. Sarah weet hoe het is om weken achter elkaar alleen thuis te zijn, wachtend op een telefoontje vanuit een trainingskamp hoog in de bergen of vanuit een hotelkamer in een ver buitenland. Maar ze weet ook hoe ze die momenten kan benutten om de thuiskomst extra bijzonder te maken. Soms is het een simpel etentje, soms een onverwachte trip naar zee, soms alleen maar een avond onder een deken op de bank, Netflix op de achtergrond.
Voor Wout is die rust thuis geen luxe, maar noodzaak. Wielrennen eist alles: fysiek, mentaal, emotioneel. Tijdens lange ritten denkt hij soms aan Sarah’s stem, haar lach, de manier waarop ze zijn hand pakt als hij gespannen is. Die herinneringen zijn geen afleiding — ze zijn brandstof. “In de koers vecht ik voor seconden,” zei hij eens, “maar thuis vecht ik om de tijd stil te laten staan.”
Sarah speelt ook een cruciale rol in zijn mentale weerbaarheid. Toen hij in 2019 zwaar ten val kwam in de Tour de France en wekenlang moest revalideren, was het Sarah die hem dagelijks motiveerde. Ze legde niet alleen verbanden en hielp met praktische zaken, maar herinnerde hem ook aan wie hij was buiten de fiets. “Ze liet me zien dat mijn waarde niet afhangt van mijn prestaties,” vertelde hij later. “En dat maakte me sterker dan ooit.”
Het geheim van hun relatie zit niet in grote romantische gebaren, maar in kleine, constante daden van liefde en zorg. Een hand op zijn schouder voor hij vertrekt naar een belangrijke koers. Een berichtje vlak voor de start met maar één zin: “Ik geloof in jou.” Een blik vanuit het publiek op precies het juiste moment, waardoor hij net dat beetje harder kan rijden.
Voor de buitenwereld lijkt Wout van Aert misschien onwankelbaar, maar hij weet zelf dat zijn grootste kracht niet alleen in zijn benen of zijn doorzettingsvermogen zit. Het zit in de wetenschap dat er iemand is die hem altijd zal opvangen, ongeacht de uitslag. En die zekerheid maakt hem niet alleen een betere renner, maar ook een gelukkiger man.
In de loop der jaren heeft hij talloze overwinningen behaald, maar als je hem vraagt wat zijn mooiste moment is, zal hij niet spreken over het groen in Parijs of de triomf in Milaan–San Remo. Hij zal spreken over een avond thuis, regen tegen de ramen, hun zoon spelend op het tapijt, Sarah naast hem, en het simpele besef: hier, op dit moment, is alles wat ik ooit n
odig zal hebben.
