Er is een ritme tussen hen dat buitenstaanders niet kunnen horen — het zit in de manier waarop zij de kleine dingen opmerkt: de subtiele verandering in zijn ademhaling wanneer hij diep in gedachten is, de manier waarop zijn kaak zich spant wanneer hij meer draagt dan hij zegt, en de onuitgesproken vragen om troost die zij beantwoordt nog voordat ze worden uitgesproken.
Er zijn verhalen die je niet in woorden kunt vatten, alleen in gebaren, blikken en een stil begrip dat dieper gaat dan tijd of afstand. Zo’n verhaal delen Wout van Aert en Sarah de Bie. Hun wereld draait niet altijd om flitsende camera’s, snerpende microfoons of de spanning van de laatste meters — soms draait hun wereld gewoon om het vasthouden van elkaar, zelfs als er kilometers en dagen tussen hen in liggen.
Sarah is geen vrouw die zich op de voorgrond dringt, maar haar aanwezigheid vult elke ruimte waarin hij staat. Ze kent de lijnen van zijn gezicht als een geliefd landschap: de rustige glimlach die hij draagt wanneer hij thuis is, de frons die verraadt dat hij in gedachten al aan het werk is, en de ogen die soms meer zeggen dan zijn woorden ooit zouden kunnen.
Er is een onzichtbare draad tussen hen, gespannen maar zacht, die hem vasthoudt wanneer hij zich in de storm bevindt. Het is die draad die hem terugbrengt naar wie hij is, nog voordat de wereld hem als renner kent. Ze voelt wanneer hij kracht nodig heeft, en soms geeft ze hem dat simpelweg door er te zijn — een hand op zijn schouder, een blik die zegt: ik zie je, zelfs als de rest van de wereld dat niet doet.
Binnenkort wacht hem iets groots — maar Sarah weet dat grootsheid niet altijd zit in de overwinning, maar in de weg ernaartoe. En dus bereidt ze hem voor, niet alleen met woorden, maar met stille gebaren, met de veiligheid van een thuis dat altijd op hem wacht, en met een liefde die niet vervaagt, zelfs niet in de meest felle strijd.
Misschien zullen buitenstaanders nooit het hele verhaal horen. Misschien zullen ze alleen het resultaat zien: een man die klaarstaat, met vastberadenheid in zijn blik. Maar zij weet — elke ademhaling, elke spanning in zijn kaak, elk stil moment vooraf — zij was erbij. En in dat ritme dat alleen zij kunnen horen, ligt de ware kracht die hem verder zal dragen dan welke finishlijn ook.
