“Ze is Niet Alleen Mijn Vrouw en de Moeder van Onze Kinderen—Ze is de Stille Kracht Achter Elke Trap, Elke Zege en Elke Comeback”: Wout van Aert Brengt een Emotioneel Eerbetoon aan Zijn Vrouw en Loof Haar Onwankelbare Steun, Veerkracht in Moeilijke Tijden en de Onzichtbare Kracht Die Hun Wereld Bij Elkaar Houdt
In de keiharde wereld van het professionele wielrennen worden de prestaties vaak op één naam geschreven. De renners die met zweet en pijn over de finish komen, zijn de gezichten van het succes. Maar achter elke kampioen schuilt een verhaal dat vaak ongezien blijft — een partner, een steunpilaar, een bron van kracht wanneer het licht dooft en de camera’s verdwijnen.
Voor Wout van Aert, één van de meest veelzijdige wielrenners van zijn generatie, is die bron zijn vrouw Sarah De Bie. Niet alleen moeder van hun kinderen, maar ook zijn anker in een carrière vol pieken, dalen, operaties, comebacks, zeges en teleurstellingen.
Recent sprak Van Aert openlijk en emotioneel over de rol die zijn vrouw speelt in zijn leven, en die woorden raakten een gevoelige snaar bij duizenden supporters. Want het is zeldzaam dat een atleet van wereldklasse zo diep en openhartig zijn partner erkent.
“Ze is niet alleen mijn vrouw of de moeder van onze kinderen,” zei hij in een interview. “Ze is degene die me opraapt als ik op de grond lig, die in mij blijft geloven als ik zelf twijfel. Ze is de reden dat ik telkens weer kan terugkomen.”
Een liefde die teruggaat tot voor het succes
Wout en Sarah kennen elkaar al van voor zijn internationale doorbraak. Toen hij nog een belofte was, een jonge veldrijder met grote dromen maar weinig zekerheid, was zij al aan zijn zijde. Ze kende de offers, de eenzaamheid van de winterwedstrijden, de lange trainingen, en het leven op hotelkamers. Ze zag hem groeien, bloeien, maar ook vallen — letterlijk en figuurlijk.
Tijdens die jaren waarin Wout van Aert van veldritkampioen naar wereldtopper op de weg evolueerde, veranderde Sarah’s rol nooit. Ze was er altijd. Niet op de voorgrond, niet met grote interviews of publieke optredens, maar in de kleine momenten waar liefde echt telt: thuis zijn na een zware koers, troosten na een valpartij, luisteren na een tactische misser, en lachen na een onverwachte overwinning.
De donkere momenten en het belang van thuiskomen
Wout van Aert’s carrière is er één van immense successen, maar ook van pijnlijke blessures. De horrorval in Pau tijdens de Tour de France van 2019 is één van de diepste dalen. Tijdens de tijdrit vloog hij met hoge snelheid tegen een nadarhek, met een open beenwonde als gevolg. Het betekende einde Tour, einde seizoen, en maanden revalideren.
“Toen ik daar lag, wist ik niet of ik ooit nog op hetzelfde niveau zou terugkomen,” vertelde hij. “Maar zij wist het wel. Ze zei: ‘We gaan hier samen door. Hoe zwaar het ook wordt, ik ben hier.’”
Die woorden zijn meer waard dan welk trainingsschema of medisch advies dan ook. Want wat een renner op dat moment nodig heeft, is hoop. En Sarah gaf hem die — niet met grote gebaren, maar met aanwezigheid, geduld en liefde.
“Thuiskomen bij haar en later ook bij ons kindje, dat was mijn medicijn. Alles wat daarna kwam, was bonus.”
De kracht van onvoorwaardelijke steun
Veel renners spreken over “hun team”. Ze bedoelen dan ploegleiders, soigneurs, coaches. Maar voor Van Aert begint zijn echte team thuis.
“Er is niemand die me zo goed kent als zij,” zegt hij. “Ze ziet aan mijn ogen hoe ik me voel. Ze weet wanneer ze moet zwijgen en wanneer ze net iets moet zeggen om me wakker te schudden. En ze gelooft in mij, zelfs als ik dat zelf even niet doe.”
Deze onvoorwaardelijke steun was cruciaal in momenten van twijfel. Denk aan de periode waarin Van Aert werd bekritiseerd omdat hij op veel fronten tegelijk wilde presteren: klassiekers, sprints, tijdritten, bergetappes. Velen vonden dat hij keuzes moest maken, dat hij ‘te veel’ wilde.
Sarah stond echter pal achter zijn visie. Ze gaf hem de mentale ruimte om zijn eigen koers te varen. En dat wierp vruchten af. Zijn zeges in Milaan-San Remo, Gent-Wevelgem, de Tour de France, zijn wereldkampioenentitel in het veld en zijn ontelbare podiumplaatsen in klassieke koersen zijn mede het resultaat van die vrijheid die hij thuis kreeg.
Ouderschap als kracht, geen beperking
Toen Sarah en Wout ouders werden, werd er in de media gespeculeerd over hoe dat hun levens zou veranderen. Een kind vraagt tijd, energie, planning — dingen die moeilijk te combineren lijken met een topsportbestaan. Maar voor Van Aert bracht het ouderschap net meer balans.
“Sinds ik vader ben, koers ik anders,” zei hij eens. “Niet minder gedreven, maar met een ander perspectief. Verliezen voelt minder dramatisch. Winnen voelt intenser. En thuiskomen is altijd een overwinning, ongeacht wat er in de koers gebeurde.”
Sarah’s rol als moeder is daarin niet te onderschatten. Ze houdt het gezin draaiende tijdens stages in Tenerife, wedstrijden in Frankrijk, klassiekers in België. Ze plant, zorgt, organiseert — allemaal zonder dat het op Instagram verschijnt of in de media wordt besproken. Maar Wout weet precies hoeveel dat betekent.
“Als zij er niet was, zou dit allemaal niet mogelijk zijn,” zegt hij stellig. “Ik kan alleen maar presteren omdat zij thuis alles op zich neemt. Dat is topsport op zich.”
De publieke erkenning
Tijdens interviews, podiumceremonies en persmomenten neemt Wout van Aert regelmatig de tijd om zijn vrouw te bedanken. Het zijn geen loze woorden, maar eerbetonen die telkens opnieuw laten zien hoeveel respect hij voor haar heeft.
Op het WK van 2023, toen hij net naast het podium greep, zagen toeschouwers hoe hij rechtstreeks naar Sarah liep. Ze omhelsden elkaar, zonder woorden. Een beeld dat meer zei dan een hele persconferentie.
“Zij begrijpt me als ik niet eens iets hoef te zeggen,” vertelde hij nadien. “In haar armen vind ik rust. Dat is wat mij op de been houdt.”
Het belang van kwetsbaarheid
Wat Van Aert onderscheidt van veel andere topsporters is zijn bereidheid om zich kwetsbaar op te stellen. Hij erkent dat hij niet altijd de stoere, ongenaakbare atleet is. Dat hij twijfelt, faalt, zoekt. En dat zijn vrouw degene is die hem telkens weer helpt die twijfels te overwinnen.
“Ik ben niet altijd de makkelijkste. Zeker niet na een slechte wedstrijd. Maar zij blijft. Ze verdwijnt niet. Ze duwt niet. Ze wacht. En dat is onbetaalbaar.”
Die vorm van liefde — kalm, volwassen, onvoorwaardelijk — is zeldzaam. En misschien precies wat een renner nodig heeft om écht groot te worden. Niet alleen fysiek, maar ook als mens.
Een voorbeeld voor velen
Het verhaal van Wout en Sarah raakt mensen. Niet alleen omdat ze bekend zijn, maar omdat het oprecht is. Geen glamourkoppel, geen opgeblazen mediaverhalen. Gewoon twee mensen die elkaar steunen in goede en slechte tijden. Die samen een gezin bouwen terwijl de wereld meekijkt. En die ondanks alle druk, roem en verwachtingen elkaar blijven vasthouden.
In een wereld waarin relaties onder druk staan door de snelheid van het bestaan, is hun band een baken van stabiliteit. En voor jonge renners — en jonge gezinnen in het algemeen — is dat een inspirerend voorbeeld.
De toekomst samen
Van Aert is pas begin dertig. Hij heeft nog jaren koers voor zich. Klassiekers te winnen, een eventuele olympische droom, misschien zelfs nog een keer een klassement rijden. Maar hoe de toekomst ook loopt, één ding staat vast: Sarah zal er zijn.
“Wat er ook gebeurt — winnen, verliezen, stoppen, doorgaan — zij is mijn begin- en eindpunt,” zegt hij. “Zonder haar ben ik niet compleet. Ze is mijn thuis.”
En precies daarin schuilt misschien wel het geheim van zijn kracht. Niet in de cijfers, de wattages of de trainingsschema’s — maar in de liefde die hem draagt, dag na dag, kilometer na kilometer.
Slotgedachte
Wout van Aert is een van de grootste sportmannen die België ooit gekend heeft. Zijn benen spreken voor zich, zijn prestaties vullen statistieken en sportpagina’s. Maar achter al die cijfers schuilt een verhaal dat nog krachtiger is: dat van een man die openlijk erkent dat hij zijn successen deelt met iemand die zelden in de spotlights staat, maar wiens impact niet te meten valt.
Sarah De Bie is niet alleen zijn vrouw. Ze is zijn anker, zijn spiegel, zijn rust. En in een wereld die draait op prestaties, toont Wout van Aert dat echte grootsheid begint bij erkenning — van liefde, van steun, van de onzichtbare kracht die alles mogelijk maakt.
“Ze is niet alleen mijn vrouw… Ze is mijn alles.”
