Na de Glorie Komt het Hart
Tadej Pogačar slaat de Vuelta over om tijd door te brengen met Urška en familie
Het Podium Zwijgt, maar het Hart Spreekt
Parijs kleurde geel.
De Tour de France 2025 eindigde zoals zovelen hadden verwacht — met Tadej Pogačar als winnaar, een bescheiden glimlach op zijn gezicht, terwijl hij voor de vierde keer het geel mee naar huis nam.
De camera’s flitsten.
De menigte juichte.
Zijn naam weerklonk als een hymne in de lucht van de Champs-Élysées.
Maar diep vanbinnen, was Tadej al ergens anders.
Niet op een andere berg.
Niet in een ander peloton.
Maar ergens rustiger. Warmer. Thuis.
Ik wil gewoon genieten van de mensen die het écht laten tellen.”
Dat zei hij.
Geen grootse persconferentie. Geen heroïsche toespraak. Gewoon een rustige, eerlijke uitspraak.
En zo wist de wereld het:
Tadej Pogačar rijdt de Vuelta a España dit jaar niet.
Geen jacht op de Triple Crown.
Geen vijfde grote ronde.
Geen nieuwe records.
In plaats daarvan:
Tijd. Stilte. Liefde.
Geen Terugtrekking – Maar een Terugkeer
Voor de buitenwereld lijkt het misschien alsof hij zich terugtrekt.
Maar voor wie Tadej echt begrijpt, is dit geen stap terug.
Het is een stap dieper.
Een terugkeer naar zijn kern.
Naar de mensen die hem gevormd hebben.
Naar het leven dat vaak op pauze stond voor podiums en schema’s.
Glorie is goud, ja —
maar verbinding is onbetaalbaar.
Urška Žigart – Zij die naast hem rijdt
Urška is niet zomaar “de vriendin van Tadej.”
Ze is een professionele wielrenster, een doorzetter, een spiegel, een partner.
Ze ontmoetten elkaar via het wielrennen. Twee jonge Slovenen met dromen, ploeterend over Europese wegen. Maar wat begon op de fiets, groeide uit tot een liefdesverhaal dat door wind en weer standhoudt.
Samen wonen ze nu in Monaco — geen opschepperige luxe, maar een leven vol intentie en rust.
Tijdens de Tour, terwijl Tadej de Pyreneeën beklom, stelde hij een vraag aan zijn team:
Hoe heeft Urška het gedaan vandaag?”
Zelfs in het heetst van de strijd, was zijn hart bij haar.
En nu geeft hij haar datzelfde hart terug — met zijn meest kostbare bezit:
Zijn tijd.
Wat Doet Een Kampioen Na de Tour?
Dit is geen pensioen.
Dit is een bewuste pauze met betekenis.
Geen hoogtestages.
Geen back-to-back klassiekers.
Geen slaaptenten met zuurstof.
Maar wél:
Ochtenden op het balkon met Urška en koffie.
Avondwandelingen aan zee, zonder einddoel.
Bezoekjes aan zijn familie in Slovenië, waar het eten naar jeugd ruikt.
Lachen. Koken. Ademhalen.
Misschien leert hij gitaar spelen. Misschien adopteert hij een hond. Misschien slaapt hij voor het eerst in jaren uit.
Dit is gezondheid. Dit is geluk. Dit is leven.
Als de Wereld “Meer” Roept, Zegt Hij “Genoeg”
De sportwereld is meedogenloos.
Sponsors willen meer.
Fans willen meer.
Teams eisen meer.
Maar Tadej?
Hij kiest iets anders:
Evenwicht.
Hij stelt de vraag die maar weinigen durven te stellen:
Wat heb ik aan al dat winnen, als ik mezelf onderweg verlies?”
Hij laat zien dat zorg dragen voor je ziel geen zwakte is —
maar juist wijsheid.
Dat liefde, rust en vreugde geen onderbrekingen zijn van succes,
maar juist de bron ervan.
Wat Komt Erna?
Geen zorgen — hij is niet weg.
Je ziet hem terug in Québec en Montréal in de Canadese eendagswedstrijden.
Hij verdedigt zijn regenboogtrui op het WK in Rwanda.
Misschien mikt hij zelfs op de Olympische Spelen van Los Angeles in 2028 — een laatste kroon op een legendarische carrière.
Maar deze zomer?
Deze zomer kiest hij voor liefde.
Voor adem.
Voor het leven dat hem gevormd heeft, lang voordat de wereld hem kende als kampioen.
Een Ode aan de Stilte
Dit verhaal gaat niet over het missen van een koers.
Het gaat over het vinden van jezelf.
Over de moed om te zeggen:
“Ik kies jou.”
Niet voor Instagram.
Niet voor de krantenkoppen.
Maar omdat het hart het zegt.
Tadej Pogačar is niet alleen een viervoudig Tourwinnaar.
Hij is een man die durft te voelen.
Die de stilte binnenstapt met open armen.
Die zijn leven niet alleen met snelheid, maar met diepte leeft.
Laatste Woorden
De truien zullen ooit vervagen.
De bekers zullen stof verzamelen.
Maar de avonden met Urška?
De lach van zijn familie?
De rust in zijn ogen?
Die blijven.
Want na de glorie…
komt het hart.
En precies dáár rijdt Tadej Pogačar nu naartoe.
