Ik Verstopte Zijn Schoenen Voor Hem” — De Moeder van Mathieu van der Poel Onthult Hoe Ze Zijn Wielerdroom Probeerde Tegen te Houden
Mathieu van der Poel is vandaag de dag een van de grootste wielrenners ter wereld. Met wereldtitels in het veldrijden, overwinningen in monumenten als Milaan-San Remo en Parijs-Roubaix, en indrukwekkende prestaties in de Tour de France, lijkt het alsof zijn weg naar succes altijd vanzelfsprekend was. Maar achter de schermen speelde zich ooit een intiem en emotioneel verhaal af, dat pas recent werd onthuld door de persoon die hem het beste kent: zijn moeder, Corinne Poulidor.
In een zeldzaam openhartig interview vertelde Corinne hoe ze ooit, uit bezorgdheid en moederliefde, probeerde om Mathieu’s wielerdroom te dwarsbomen — en hoe ze zelfs zijn schoenen verstopte in een wanhopige poging om hem van een pad vol druk en opofferingen weg te houden.
Een Kind Geboren op Twee Wielen
Mathieu groeide op in een uitzonderlijk wielergezin. Zijn vader, Adrie van der Poel, was een gerespecteerde profrenner met overwinningen in grote klassiekers. Zijn grootvader aan moederskant, Raymond Poulidor, was een legende van het Franse wielrennen. In veel huishoudens worden kinderen aangemoedigd om te fietsen voor de lol — in het huis van Van der Poel was fietsen bijna een roeping.
“Vanaf het moment dat hij kon lopen, wilde hij fietsen,” zegt Corinne. “Hij keek niet naar tekenfilms, hij keek naar oude beelden van koersen. Hij wilde geen speelgoed, hij wilde een helm.”
Hoewel de passie van Mathieu zijn ouders trots maakte, voelde Corinne ook een diepgewortelde angst.
> “Ik wist wat het leven van een profrenner met zich meebracht. Niet alleen de fysieke pijn, maar ook de mentale last. Het is een eenzaam bestaan, en ik wilde niet dat mijn zoon dat door moest maken.”
De Dag van de Verdwenen Schoenen
Toen Mathieu nog een jonge jongen was, ongeveer negen of tien jaar oud, had hij zich ingeschreven voor een belangrijke jeugdwedstrijd. Hij had zich er dagenlang op verheugd. Maar op de ochtend van de koers kon hij zijn fietsschoenen nergens vinden.
> “Ik had ze expres verstopt,” zegt Corinne met een mengeling van schaamte en een glimlach. “Ik had ze onderin een oude opbergkoffer gelegd op zolder. Ik dacht: als hij ze niet vindt, kan hij niet racen. Misschien is dat genoeg om hem even te laten twijfelen.”
Maar Mathieu was vastberaden. Na een woedende zoektocht trok hij uiteindelijk gewone sportschoenen aan — en reed alsnog naar de wedstrijd. Tot verbazing van zijn moeder eindigde hij als tweede.
> “Hij huilde niet omdat hij verloor. Hij huilde omdat hij voelde dat iets of iemand hem had tegengehouden. En diep vanbinnen wist hij: het was ik.”
Een Moeder Vol Twijfels
Corinne worstelde lange tijd met haar gevoelens. Ze wilde haar zoon beschermen, maar ook niet in de weg staan. Ze had van dichtbij gezien hoe haar echtgenoot zich door blessures en teleurstellingen heen had moeten worstelen. Ze herinnerde zich de eenzame avonden, de hotelkamers, de druk van het publiek en de media. Was dat echt wat ze haar zoon wenste?
> “Ik wilde dat hij gelukkig was. Ik wilde dat hij kind kon zijn. Maar hij was geen gewoon kind. Hij had een vuur in zich dat ik niet kon blussen, hoe graag ik dat soms ook wilde.”
De Ommekeer: Een Wereldkampioen Wordt Geboren
Toen Mathieu in 2015 op 20-jarige leeftijd het wereldkampioenschap veldrijden won in Tábor, veranderde alles voor Corinne. Ze was aanwezig, huilend op de eerste rij, terwijl haar zoon in de regenboogtrui over de finish kwam.
> “Op dat moment voelde ik geen angst meer. Alleen trots. Hij had me bewezen dat dit geen fase was, geen spelletje. Dit was zijn roeping.”
Vanaf dat moment veranderde haar houding volledig. Ze werd zijn grootste supporter, aanwezig bij talloze koersen, vaak stilletjes in de schaduw. Ze zag hoe hij niet alleen fysiek sterker werd, maar ook mentaal groeide.
Terugkijken: Spijt of Begrip?
Als ze vandaag wordt gevraagd of ze spijt heeft van die dag waarop ze zijn schoenen verstopte, aarzelt Corinne even.
> “Spijt? Nee, niet echt. Ik handelde uit liefde. Ik wilde het beste voor hem, en op dat moment dacht ik dat het beste was om hem te beschermen tegen de sport. Maar ik had niet begrepen dat de sport hém juist beschermde. Het gaf hem richting, een doel, een identiteit.”
Ze gelooft zelfs dat die momenten van weerstand Mathieu gevormd hebben tot de sterke persoonlijkheid die hij nu is.
> “Hij leerde toen al dat hij zou moeten vechten. Niet alleen tegen andere renners, maar soms ook tegen verwachtingen, tegen obstakels — zelfs tegen zijn eigen moeder.”
Een Intiem Portret van een Kampioen en Zijn
Moeder
Vandaag de dag is Mathieu een icoon. Maar achter elke kampioen staat een verhaal, en achter elk verhaal schuilt een mens. De bekentenis van Corinne laat zien dat zelfs de grootste renners niet zomaar uit het niets verschijnen. Ze worden gevormd door liefde, strijd, twijfel — en soms, door een paar verborgen schoenen op zolder.
