Gedreven Door Glorie en Gesterkt Door Onbreekbare Wilskracht: Hoe Mathieu van der Poel De Tour de France van 2025 Wil Veroveren en Waarom Alpecin-Deceuninck-Baas Christoph Roodhooft Hem Nu Al Als Een Held Beschouwt
Parijs, juli 2025 — De Tour de France is al decennia lang het absolute summum van het wielrennen, een driedaags feest van tactiek, uithoudingsvermogen, en bovenmenselijke kracht. Toch lijkt deze editie van 2025 nog intenser, nog emotioneler, en misschien zelfs historischer dan zijn voorgangers — en dat komt grotendeels door één man: Mathieu van der Poel. De alleskunner uit Kapellen rijdt niet alleen om te winnen; hij rijdt met een vuur dat zelfs de meest doorgewinterde wielervolgers raakt. En volgens Alpecin-Deceuninck-baas Christoph Roodhooft is dit nog maar het begin. “Ik heb hem nooit eerder zo vastberaden gezien. Ik ben trots, zó trots. Hij rijdt alsof het zijn laatste Tour is, met de last én de hoop van een hele wielernatie op zijn schouders.”
Een Seizoen Gebouwd op Eén Doel
Mathieu van der Poel begon zijn seizoen 2025 met een ongeziene focus. Geen overvolle kalender, geen zijsprongen naar mountainbike- of veldritwedstrijden zoals in voorgaande jaren. Alles, maar dan ook alles, stond in het teken van de Tour de France. Al vanaf februari had hij een duidelijk plan: pieken in juli, ongeacht wat het voorjaar bracht.
Toch bleef hij Mathieu: in Milaan-Sanremo gaf hij met een allesvernietigende demarrage zijn visitekaartje af, en ook in de Ronde van Vlaanderen liet hij zien dat hij nog steeds heer en meester is op de kasseien. Maar na Parijs-Roubaix, die hij tactisch links liet liggen, trok hij zich terug in de stilte van zijn trainingskamp in de Sierra Nevada. Daar, hoog in de bergen, werkte hij in de anonimiteit aan de vorm van zijn leven.
Volgens ploegbaas Christoph Roodhooft was het daar al duidelijk: “Hij sprak nauwelijks. Hij at, trainde, sliep, en herhaalde dat drie weken lang. De Mathieu van voorheen was vrolijk, los. Maar deze Mathieu was stil, gefocust, bijna monastiek. Ik wist: dit wordt zijn Tour.”
Meer Dan Alleen Een Klassementsrenner
Hoewel Van der Poel zichzelf nooit expliciet als ronderenner heeft gepositioneerd, heeft hij met zijn prestaties in de Tour van 2021, 2022 en 2023 laten zien dat hij in staat is om méér te zijn dan een aanvaller of meesterknecht. Zijn indrukwekkende geletruidagen in eerdere edities, gecombineerd met ritwinst en aanvalslust, gaven hem niet alleen charisma, maar ook respect in het peloton.
Dit jaar echter, lijkt hij nog een dimensie toe te voegen. Hij rijdt met het hoofd én met het hart. In de openingsweek overtrof hij alle verwachtingen door in de bergritten niet alleen te overleven, maar zelfs initiatief te tonen. Zijn explosiviteit op korte hellingen, gecombineerd met een nieuwe aerodynamische rijstijl in de tijdrit, leverde hem niet alleen dagsuccessen op, maar ook de positie van serieuze kandidaat voor het eindpodium.
Christoph Roodhooft bevestigt: “Het is geen toeval. Hij heeft zijn voeding aangepast, zijn trainingsvolume opgevoerd, en mentaal een klik gemaakt. Mathieu wil dit echt. Niet voor het publiek, niet voor de sponsor, maar voor zichzelf. Hij wil bewijzen dat zijn talent ook reikt tot in Parijs, drie weken na de start.”
De Onzichtbare Last van Verwachting
Niemand kan zich écht voorstellen hoe zwaar de druk weegt op de schouders van een kampioen als Van der Poel. Als kleinzoon van Raymond Poulidor — de eeuwige tweede die in Frankrijk nog steeds wordt vereerd als een mythische figuur — draagt Mathieu niet alleen zijn eigen ambities, maar ook een erfenis van generatie op generatie.
Daarbovenop komt de vergelijking met tijdgenoten. Terwijl renners als Tadej Pogačar en Jonas Vingegaard de jongste jaren het geel onderling verdeelden, bleef Van der Poel de meester van de eendaagse races. Maar voor velen bleef de vraag: zou hij ooit écht meedoen voor het klassement? Zou hij ooit datgene bereiken wat zijn grootvader net niet kon?
Dit jaar lijkt het antwoord dichterbij dan ooit. “Ik voel die erfenis,” zegt Van der Poel in een zeldzaam interview tijdens de rustdag. “Maar ik voel ook vrijheid. Mijn opa reed zonder wattagemeter. Ik rijd met data, maar ook met gevoel. Ik wil winnen op mijn manier.”
Tactiek, Teamgeest en Techniek
Wat deze Tour extra bijzonder maakt, is de manier waarop het hele Alpecin-Deceuninck-team zich rond Mathieu heeft geschaard. Waar de ploeg voorheen vooral draaide om sprintetappes met Jasper Philipsen, is het nu een uitgebalanceerde formatie geworden. Renners als Gianni Vermeersch en Sören Kragh Andersen vervullen meesterlijk hun rol als schaduwkapiteins en windbrekers.
Ook technisch is er veel veranderd. Van der Poel rijdt dit jaar met een speciaal ontwikkelde fiets, lichter en stijver, met een vernieuwde Shimano groepset. Zijn voeding wordt tot op de gram gecontroleerd, zijn slaap gemonitord, zijn herstel geoptimaliseerd. “We behandelen hem als een klassementsrenner, omdat hij dat ook ís,” zegt teamdokter Kristof de Kegel.
Een Persoonlijke Evolutie
Naast het sportieve traject heeft Van der Poel ook op persoonlijk vlak een groei doorgemaakt. Zijn recente verloving met Roxanne Bertels – een gebeurtenis die de harten van miljoenen fans raakte – heeft hem naar eigen zeggen innerlijke rust gebracht. “Zij is mijn anker,” vertelde hij recent in een interview met Het Nieuwsblad. “In haar vind ik evenwicht. En dat straalt door op de fiets.”
Christoph Roodhooft is het daarmee eens. “Mathieu is volwassen geworden. Hij maakt keuzes met het oog op de lange termijn. Hij weet dat hij niet elke koers hoeft te winnen. Hij kiest, en als hij kiest, dan gaat hij er volledig voor. En deze Tour, ja, die heeft hij gekozen.”
De Fans en de Nationale Hoop
In Nederland wordt zijn jacht op de gele trui op de voet gevolgd. Cafés zitten vol, grote schermen staan op pleinen, en social media explodeert bij elke demarrage. Van der Poel is al lang geen wielrenner meer; hij is een cultureel fenomeen. Een symbool van discipline, elegantie, en bovenal hoop.
“Het is lang geleden dat we zo’n Tourbeleving hadden,” zegt Mart Smeets. “Wat Van der Poel losmaakt, dat doet denken aan Joop Zoetemelk in 1980. Maar misschien is het nog groter. Want Mathieu is internationaler, veelzijdiger, en leeft in een tijdperk waarin elke pedaalslag wereldwijd wordt gedeeld.”
Wat als…?
En nu, in de slotweek van de Tour, rijst de vraag: kan hij het écht afmaken? Kan hij, tegen de verwachtingen in, op het podium eindigen — of zelfs winnen?
De concurrentie is meedogenloos. Vingegaard, Pogačar, Evenepoel — allemaal hebben ze hun zinnen gezet op het geel. Maar Van der Poel lijkt onaantastbaar in zijn focus. “Ik denk dat hij nog een koppel versnellingen in petto heeft,” zegt ploegleider Christoph Roodhooft. “En als het moment daar is, dan gaat hij. Niet om tweede te worden, maar om te winnen. Dat zit in zijn natuur.”
Een Toekomst Die Nu Begint
Wat de uitkomst ook wordt, één ding is zeker: Van der Poel heeft zich met deze Tour onuitwisbaar in het collectieve wielergeheugen gegrift. Hij is niet langer alleen de puncher van Alpecin, de showman van de klassiekers, de kampioen van één dag. Hij is nu ook de strateeg, de berggeit, de man van drie weken.
Voor Christoph Roodhooft is het duidelijk: “Of hij nu in Parijs met geel staat of niet — voor mij heeft hij al gewonnen. Door zijn houding, zijn doorzettingsvermogen, zijn respect voor de sport. Hij is een voorbeeld, voor onze ploeg en voor jonge renners wereldwijd.”
Epiloog: Meer dan Geel
De Tour de France draait om het geel, om prestige, om geschiedenis. Maar deze editie, met Mathieu van der Poel in de hoofdrol, toont dat het soms ook om meer gaat: om liefde voor de fiets, om familie-erfenis, om menselijke kracht. En of het nu eindigt met champagne op het podium of met een schouderklop in het peloton, één ding is zeker: deze Tour is van Mathieu — en wij zijn getuige van iets groots.
