“Hij Is Zo Vastberaden—Ik Hoop Dat Hij Bereikt Wat Mij Niet Lukte in Mijn Prime”: David van der Poel Spreekt met Trots, Emotie en Hoop Over de Onstuitbare Opkomst van Zijn Jongere Broer Mathieu van der Poel, en Hoe Familie, Rivaliteit en Onvervulde Dromen Hun Bloedband Alleen Maar Sterker Hebben Gemaakt.
Broers, Rivalen, en Onvervulde Dromen: David van der Poel Over Zijn Band met Mathieu
In de schaduw van het immense succes van Mathieu van der Poel schuilt een ander verhaal — dat van zijn oudere broer, David. Hoewel hij zelf jarenlang actief was als profwielrenner, bleef Davids naam vaak hangen in de schaduw van de imposante prestaties van Mathieu. Toch spreekt hij vandaag openhartig en zonder rancune over zijn broer, diens ongekende vastberadenheid en de hoop dat Mathieu bereikt wat hijzelf nooit kon realiseren.
In dit uitgebreide artikel duiken we dieper in de bijzondere band tussen de twee broers, hun gezamenlijke jeugd, de verschillen in hun carrières en hoe liefde, ambitie en soms ook stille teleurstelling hen voorgoed met elkaar hebben verbonden.
Geboren in een Wielerfamilie
De achternaam Van der Poel is in de wielerwereld haast een merknaam. Vader Adrie won onder meer de Ronde van Vlaanderen en etappes in de Tour de France. Grootvader Raymond Poulidor werd in Frankrijk op handen gedragen als de eeuwige tweede, maar ook als een van de meest geliefde renners ooit.
David en Mathieu groeiden op in Kapellen, in een huis waar fietsen net zo vanzelfsprekend was als ademhalen. Vanaf hun kinderjaren waren ze onafscheidelijk, al hing er altijd een lichte competitie in de lucht. David herinnert zich:
“We waren altijd bezig. Crossen in het bos, op de mountainbike, of we maakten zelf parcoursjes in de tuin. Het ging er soms fel aan toe, maar er zat nooit kwaadheid in. Mathieu was van jongs af aan explosiever, ik was meer van de regelmaat. Maar we stuwden elkaar naar een hoger niveau.”
De Eerste Koersen: Samen in het Veld
De broers stonden vaak samen aan de start in de jeugd. David was ouder, dus aanvankelijk was hij het grote voorbeeld. Maar naarmate Mathieu groeide, werd duidelijk dat hij over iets bijzonders beschikte: pure explosiviteit, technische souplesse en een onverschrokken koersinstinct.
David lacht als hij terugdenkt aan hun jeugd:
“Op een gegeven moment zag ik hem in een cross iedereen op een ronde zetten. Dat was in de jeugd, hè. Ik dacht toen: dit is niet normaal. Hij had iets wat ik niet had. En dat moet je erkennen.”
Toch kende David zelf een degelijke carrière. Hij reed jarenlang op professioneel niveau, vooral in het veldrijden, en was een vaste waarde bij de Nederlandse selectie. Maar de allergrootste prijzen bleven uit.
Leven in de Schaduw
Het is een terugkerend thema in sport: de broer of zus van een superster. David had het soms moeilijk met de constante vergelijkingen. Waar hij in interviews verscheen, ging het zelden over zijn eigen prestaties, maar vrijwel altijd over Mathieu.
“Dat was soms wel zwaar,” geeft hij toe. “Je werkt keihard, je hebt ook offers gebracht, maar de media willen vooral weten: hoe gaat het met je broer? Daar heb ik me soms wel klein door gevoeld.”
Toch bleef David trouw aan zichzelf. Hij koos ervoor om zijn eigen pad te volgen, ondanks de voortdurende schijnwerpers op Mathieu. Volgens wielerjournalist Martijn Hendriks verdient hij daar veel respect voor:
“David had makkelijk kunnen stoppen, maar hij bleef jarenlang op hoog niveau rijden. Hij is een voorbeeld van doorzettingsvermogen. Niet iedereen kan wereldkampioen worden, maar hij haalde wel het beste uit zichzelf.”
Mathieu’s Opkomst
Terwijl David zijn plek vond in het professionele peloton, zette Mathieu zijn weg naar de top verder. Zijn prestaties zijn inmiddels legendarisch: wereldkampioen veldrijden, winnaar van monumenten als de Ronde van Vlaanderen en Milaan-San Remo, en drager van de gele trui in de Tour de France.
David volgde het vaak van dichtbij. “Ik voel vooral trots. Als ik zie hoe hij koerst… hij durft dingen die anderen niet durven. Zoals die aanval in de finale van de Ronde van Vlaanderen. Dat is zijn kracht, dat hij niet bang is om te verliezen.”
Maar eerlijk is eerlijk: soms was het ook confronterend. David geeft toe dat er momenten zijn geweest van twijfel en zelfreflectie:
“Je denkt wel eens: waarom hij wel, en ik niet? Maar uiteindelijk moet je dat loslaten. Hij heeft talenten die ik simpelweg niet heb. Dat is geen schande.”
“Ik Hoop Dat Hij Bereikt Wat Mij Niet Lukte”
De uitspraak waarmee David onlangs de media haalde — “Ik hoop dat hij bereikt wat mij niet lukte in mijn prime” — is oprecht en beladen tegelijk. Wat bedoelt hij daar precies mee?
“Ik heb in mijn carrière nooit die grote overwinning kunnen pakken waar ik als kind van droomde. Geen wereldtitel, geen grote klassieker. Dat steekt soms. Maar ik hoop dat Mathieu wel alles eruit haalt. Hij heeft nog steeds ambities, zoals wereldkampioen worden op de weg, of misschien olympisch goud. Dat gun ik hem zo enorm.”
Volgens psycholoog en sportcoach Pieter Meijer is dit typisch voor sporters uit dezelfde familie:
“Broers in de sport hebben vaak een ingewikkelde dynamiek. Er is liefde, maar ook concurrentie. David heeft ongetwijfeld verdriet gekend over zijn eigen gemiste kansen, maar zijn loyaliteit aan Mathieu overheerst. Dat siert hem.”
Familieband Sterker Dan Rivaliteit
Ondanks hun verschillende carrières is de broederband tussen David en Mathieu nooit verbroken. Sterker nog: het lijkt hun band juist te hebben versterkt. Ze trainen nog vaak samen en sparren over koersen, materiaal en tactiek.
Mathieu over zijn broer:
“David is altijd eerlijk. Als ik iets niet goed doe, zegt hij het. Dat heb ik nodig. Ik vertrouw hem volledig.”
Ook vader Adrie speelde hierin een cruciale rol. Hij waakte erover dat de broers elkaar bleven steunen. “Mijn vader zei altijd: jullie zijn broers, dat is voor het leven. Koersen gaan voorbij, familie niet.”
David Na Zijn Carrière
David stopte in 2023 met professioneel wielrennen. Hij bleef actief binnen de sport, onder meer als ploegleider bij kleinere crossploegen en als begeleider van jeugdrenners. Hij geniet van zijn nieuwe rol:
“Ik vind het heerlijk om jonge gasten te helpen. Ik heb zelf veel geleerd, ook door mijn ups en downs. Dat wil ik doorgeven. Niet iedereen wordt Mathieu van der Poel, maar iedereen kan wel het beste uit zichzelf halen.”
Hij blijft ook betrokken bij zijn broers carrière, maar op de achtergrond. Hij reist nog mee naar wedstrijden en helpt soms bij parcoursverkenningen of materiaaltests. “Ik hoef niet meer in de spotlights. Die mogen van mij op Mathieu blijven staan.”
Een Onvergetelijk Moment
Een van de meest emotionele momenten tussen de broers vond plaats tijdens het WK veldrijden in 2021 in Oostende. Mathieu pakte toen zijn vierde wereldtitel. David stond aan de kant en barstte in tranen uit. Waarom raakte hem dat zo?
“Omdat ik wist hoeveel hij ervoor gedaan had. En omdat het voor mij ook een stukje was van: dit had ik ooit zelf willen meemaken. Maar ik was ook ongelofelijk trots. Het was een mengeling van emoties. Het blijft familie.”
Die mix van trots, liefde en gemis is misschien wel het mooiste én het moeilijkste aan familiebanden in de topsport. Het is nooit zwart-wit.
Hoop Voor De Toekomst
David koestert grote verwachtingen voor zijn broer. Hij hoopt dat Mathieu nog minstens één grote droom verwezenlijkt: wereldkampioen worden op de weg. Dat zou volgens hem de kroon op het werk zijn.
“Hij heeft de capaciteiten om het regenboogtricot op de weg te pakken. Hij moet alleen een beetje geluk hebben met het parcours en het koersverloop. Maar als iemand het kan, is hij het.”
Daarnaast droomt David stiekem van olympisch goud voor Mathieu, bijvoorbeeld op de mountainbike in Los Angeles 2028.
“Dat zou het ultieme zijn. Hij wil altijd nieuwe uitdagingen. En ik denk dat hij ook na zijn carrière een groot icoon blijft. Misschien gaat hij ooit crossen met zijn eigen kinderen. Dat zou mooi zijn.”
Respect Vanuit Het Peloton
Hoewel David niet dezelfde erelijst heeft als zijn broer, geniet hij respect in het peloton. Vele renners prijzen hem om zijn collegialiteit en zijn rol als teamplayer. Dat respect is Mathieu niet ontgaan:
“David heeft vaak dingen opgeofferd voor anderen. Dat zie je niet altijd in uitslagen. Maar zonder jongens zoals hij, win je geen koersen. Ik heb veel van hem geleerd.”
Volgens ploegleider Christophe Roodhooft was David zelfs cruciaal in de vroege jaren van Alpecin-Deceuninck:
“Hij was een stabiele factor. En hij hield Mathieu met beide benen op de grond. Dat is van onschatbare waarde.”
Een Broederliefde Die Blijft
In de sport zijn er talloze verhalen van broers die elkaars rivalen waren en uiteindelijk uit elkaar groeiden. Bij de familie Van der Poel lijkt dat scenario onwaarschijnlijk. Ondanks alles blijft de band tussen David en Mathieu innig.
David besluit:
“Mensen vragen soms of ik jaloers ben. Ja, ik heb soms gedacht: wat als ik die talenten had gehad? Maar hij is mijn broer. Ik gun hem alles. Hij schrijft geschiedenis, en daar ben ik deel van, ook al sta ik niet op het podium.”
En zo blijft David van der Poel, zelfs na zijn eigen wielercarrière, een onmisbaar hoofdstuk in het verhaal van een van de grootste wielertalenten van deze generatie. Niet als schaduw, maar als stille kracht, grote broer en trotsste supporter.
Slotgedachte
David van der Poel belichaamt een uniek soort heldendom: dat van de sporter die misschien niet zelf de grote overwinningen behaalde, maar die wél bijdroeg aan het succes van een ander — zijn eigen broer. Zijn verhaal is een herinnering dat in sport, net als in het leven, de mooiste overwinningen soms niet in gouden medailles zitten, maar in onvoorwaardelijke steun, familie en trots.
