“Hij Was Vanaf Zijn Allereerste Ademtocht Voorbestemd voor Grootheid” — Adrie van der Poel Spreekt Vol Vaderlijke Trots over Zoon Mathieu, Zijn Buitengewone Reis, Onwankelbare Talent en Onbreekbare Geest Voorafgaand aan Zijn Gedurfde Tour de France-Campagne, en Verklaart dat Dit Wel Eens het Moment Kan Zijn Waarop Zijn Jongen Een in de Sterren Geschreven Lotsbestemming Voltooit
Een Vaderlijke Getuigenis die de Wielerwereld Raakt
Het is een warme voorjaarsdag in België, vlakbij het trainingscentrum van Alpecin-Deceuninck, wanneer Adrie van der Poel tegenover een kleine groep journalisten plaatsneemt. Zijn ogen staan helder, zijn houding is ontspannen maar trots. Hier spreekt niet alleen een oud-wielerkampioen, maar ook een vader die zijn zoon ziet uitgroeien tot een van de grootste sporticonen van deze generatie.
“Hij was vanaf zijn eerste ademtocht voorbestemd voor grootheid,” zegt Adrie, terwijl hij met een weemoedige glimlach voor zich uit staart. “Ik voelde het als vader. Hij had iets speciaals. Het zat gewoon in hem.”
Die woorden markeren niet alleen het begin van een emotioneel interview, maar ook de opmaat naar wat misschien wel de belangrijkste Tour de France uit Mathieu’s carrière wordt.
Het Begin van een Buitengewoon Verhaal
Mathieu van der Poel zag het levenslicht op 19 januari 1995 in Kapellen, België. Zijn wieg stond letterlijk in een wielerfamilie. Zijn grootvader, Raymond Poulidor, was de eeuwige tweede, maar ook een van de meest geliefde renners in de geschiedenis van de Tour de France. Zijn vader, Adrie, won zelf de Ronde van Vlaanderen, Luik-Bastenaken-Luik en werd wereldkampioen veldrijden.
Het was dan ook geen verrassing dat kleine Mathieu al op jonge leeftijd met fietsen in de weer was. Zijn eerste fietsritjes op de kinderfiets waren fel en energiek, zo vertelt Adrie:
“Hij reed nooit gewoon rechtdoor. Hij ging altijd sprintjes trekken, bochten maken, trucjes proberen. Je zag toen al dat hij iets bijzonders had.”
Van Speelplein tot Wereldtop
Mathieu’s jeugd stond volledig in het teken van fietsen. Waar andere kinderen speelden met Lego of gameconsoles, was Mathieu op zijn crossfiets te vinden. In het veld, in de bossen, overal waar hij maar kon rijden.
“Hij vond het heerlijk om vies te worden,” herinnert Adrie zich. “Modder, regen, hij vond het fantastisch. En hij wilde altijd winnen. Zelfs als het om niets ging.”
Die winnaarsmentaliteit zou hem ver brengen. Via de jeugdreeksen schoot hij pijlsnel omhoog. In het veldrijden won hij al vroeg wereldtitels bij de junioren en beloften. Maar ook op de weg liet hij zich gelden. Zijn explosiviteit, techniek en onvoorspelbaarheid maakten hem al snel een van de meest besproken talenten in het peloton.
De Overstap naar de Grote Koersen
Hoewel Mathieu zijn hart aan het veldrijden had verpand, lonkte de wegkoers steeds sterker. Zijn debuut in de Ronde van Vlaanderen, zijn overwinning in Dwars door Vlaanderen, en later die heroïsche zege in de Amstel Gold Race in 2019 – het zijn allemaal mijlpalen die zijn status als superster bevestigden.
Maar toch bleef één koers altijd boven alles uitsteken: de Tour de France.
“Het zat altijd in zijn hoofd,” zegt Adrie. “Hij heeft zoveel respect voor de Tour. Omdat het de grootste koers ter wereld is, maar ook omdat het iets van onze familie is. Zijn opa was er zo dichtbij. Mathieu wil zijn eigen hoofdstuk schrijven.”
Een Opa als Schaduw en Licht
Raymond Poulidor, de grootvader van Mathieu, stond jarenlang symbool voor schoonheid in nederlagen. Acht keer stond hij op het Tour-podium, maar nooit droeg hij het geel. Het publiek adoreerde hem desondanks.
Voor Mathieu is zijn grootvader zowel inspiratie als emotionele bagage. Zijn ritwinst en gele trui in de Tour van 2021 droeg hij op aan “Poupou,” zoals Poulidor liefdevol werd genoemd.
“Mathieu voelt de erfenis van zijn opa,” zegt Adrie. “Dat is soms zwaar. Hij wil niet alleen voor zichzelf winnen, maar ook een beetje voor hem.”
Dat gevoel maakt zijn Tour-campagnes beladen. Elke aanval, elke demarrage draagt de schaduw van een familiegeschiedenis.
De Magie van 2021
Mathieu’s debuut in de Tour de France van 2021 was pure wielerromantiek. Op de Mûr-de-Bretagne demarreerde hij op magistrale wijze en greep de ritzege én het geel. Het was een moment waarop sport en emotie samenvielen. Mathieu barstte in tranen uit op het podium.
“Ik dacht aan mijn opa,” zei hij toen met gebroken stem. “Hij had zo graag het geel gedragen. Dit is voor hem.”
Adrie stond beneden aan het podium, zelf zichtbaar geëmotioneerd. Het was een van de weinige keren dat vader en zoon openlijk hun gevoelens deelden voor de camera’s.
Het Moeizame Pad daarna
Toch verliepen de Tour-deelnames van Mathieu sindsdien niet zonder hobbels. In 2021 stapte hij voortijdig af om zich op de Olympische mountainbikerace te richten. In 2022 en 2023 reed hij wel de volledige Tour uit, maar kwam hij zelden volledig tot zijn recht. Vermoeidheid, blessures en ploegentactiek (vaak in dienst van sprinter Jasper Philipsen) beperkten zijn kansen.
Voor sommigen rees de vraag: Kan Mathieu ooit een echte Tour-man worden?
Een Nieuwe Toekomstvisie
Precies daarom is de recente aankondiging zo ingrijpend. Voor het eerst sinds zijn debuut spreekt Alpecin-Deceuninck openlijk uit dat ze met Mathieu naar de Tour trekken met een ambitie die verder gaat dan ritten winnen. Ze willen geel, groen, en spectaculaire aanvallen.
“Hij is klaar om geschiedenis te schrijven,” zegt Adrie vastberaden. “Dit kan zijn jaar worden.”
Volgens ploegleiders ligt de focus primair op het groen. Maar insiders fluisteren dat zelfs een klassementsambitie niet volledig uitgesloten is, mocht Mathieu zich onverwacht goed voelen in de bergen.
Het Geel en Groen: Een Dubbel Droomscenario
De groene trui lijkt voor Van der Poel de meest realistische ambitie. Zijn vermogen om punten te rapen in tussensprints, ritten te winnen, én zich staande te houden in lastige overgangsritten maakt hem een geduchte concurrent voor gevestigde namen zoals Wout van Aert en Jasper Philipsen.
Maar Adrie sluit zelfs geel niet uit:
“Als hij goed de bergen doorkomt en niet te veel tijd verliest, wie weet? Mathieu kan alles.”
Dat klinkt misschien als vaderlijke trots, maar er schuilt een kern van waarheid in. Op goede dagen rijdt Van der Poel bergop op het niveau van punchers als Pogacar of Evenepoel. Maar een drieweekse koers blijft een ander verhaal.
De Onvoorspelbaarheid die Hem Uniek Maakt
Waar Mathieu vooral een wapen heeft, is zijn onvoorspelbaarheid. Niemand weet ooit wanneer hij gaat aanvallen. Zelfs zijn ploegleiding niet altijd. Hij rijdt op gevoel, op adrenaline, en met een ontembare wil om te winnen.
“Mathieu is geen renner die op cijfers rijdt,” zegt Adrie. “Hij rijdt met zijn hart. Soms is dat een nadeel, maar vaak is het zijn grootste kracht.”
Dat maakt hem gevaarlijk. En fascinerend voor het publiek.
Een Vaderlijke Blik op de Zoon
Voor Adrie blijft Mathieu in de eerste plaats zijn zoon. Hij kijkt niet alleen naar zijn prestaties, maar ook naar zijn geluk. De enorme druk, de media-aandacht, de verwachtingen – Adrie kent het allemaal uit eigen ervaring.
“Ik probeer hem te beschermen,” zegt hij zacht. “Mathieu is soms nog dat jongetje dat op zijn kleine fiets door de modder reed. Hij moet ook plezier houden. Want als hij plezier heeft, is hij onverslaanbaar.”
Het Persoonlijke Offermoment
Mathieu’s carrière heeft ook offers gevraagd. Lange periodes weg van huis, blessures, pijn, mentale druk. Adrie spreekt daar openlijk over:
“Mensen zien alleen de overwinningen. Maar ze zien niet de dagen dat hij krom op de bank ligt van de pijn. Of de dagen dat hij twijfelt. Hij doet het omdat hij het graag doet. Maar het is niet altijd gemakkelijk.”
Wat Deze Tour Zo Belangrijk Maakt
De Tour van dit jaar voelt als een kantelpunt. Mathieu wordt 30. Zijn window of opportunity voor echt grote klassementen sluit langzaam. Hij heeft alles gewonnen wat hij wilde winnen – behalve de Tour.
“Ik geloof dat hij dit jaar iets groots gaat doen,” zegt Adrie. “Het is zijn moment.”
Voor het eerst lijkt ook Van der Poel zelf zich volledig op de Tour te willen focussen. Geen mountainbike-projecten. Geen tussentijdse uitstappen. Alles staat in het teken van Frankrijk.
De Reactie uit het Peloton
Rivalen reageren gemengd. Sommigen bewonderen zijn moed, anderen vrezen hem als een stoorzender in hun eigen plannen. Wout van Aert noemde hem “de gevaarlijkste man in de koers.” Pogacar sprak met respect:
“Mathieu kan dingen op de fiets die niemand anders kan. Hij maakt de koers mooier. Maar ook moeilijker.”
De Droom van een Vader
Toch draait dit verhaal uiteindelijk niet om tactieken, wattages of koersplannen. Het draait om een vader die zijn zoon ziet uitgroeien tot een wereldster, terwijl hij nog altijd dat jongetje herkent dat ooit in de modder rondcrossde.
“Ik ben vooral trots dat hij zichzelf blijft,” besluit Adrie. “Hij is een kampioen, maar ook een gewone jongen. Dat vind ik het mooiste.”
Een Toekomst vol Beloften
Of hij deze zomer daadwerkelijk groen of geel naar Parijs brengt, weet niemand. Maar één ding is zeker: de Tour de France wordt anders met Mathieu van der Poel. Hij belichaamt spektakel, emotie, en de ongrijpbare magie die de koers zo groot maakt.
En boven alles blijft hij de zoon van Adrie van der Poel. Een jongen voorbestemd voor grootheid, vanaf zijn allereerste ademtocht.
