“‘Hou Op Met Aanklooien en Doe Het Goed!’ — Woedende Annemiek van Vleuten Valt Mathieu van der Poel Frontaal Aan Over Zijn Mountainbike-Dromen, en Wakker Een Oude Discussie Aan Over Specialisatie versus Multitalent in de Top van de Wielersport”

Een Onverwachte Frontale Aanval

De wielerwereld was deze week in rep en roer toen niemand minder dan Annemiek van Vleuten, viervoudig wereldkampioene en Olympisch kampioene, zich openlijk kritisch uitliet over haar collega-ster Mathieu van der Poel. Tijdens een persmoment in Girona liet Van Vleuten weinig aan de verbeelding over:

“Mathieu moet stoppen met aanklooien op alle fronten. Je kunt niet én de Tour winnen, én alle klassiekers rijden, én mountainbike-ambities hebben, én veldrijden. Dat werkt niet. Doe het goed of doe het niet.”

Het was een uitspraak die insloeg als een bom. Van Vleuten staat bekend als iemand die haar woorden zorgvuldig kiest, maar ook niet bang is om haar mening te geven. Toch had niemand verwacht dat ze zo fel uithaalde naar Van der Poel, een van de populairste en meest veelzijdige renners ter wereld.

De Aanleiding: Van der Poel en Parijs 2028

De aanleiding voor Van Vleutens uitbarsting ligt in de recente onthullingen dat Mathieu van der Poel overweegt zich opnieuw serieus te richten op het mountainbiken, met het oog op deelname aan de Olympische Spelen van Parijs 2028.

Van der Poel zei hierover tegen Nederlandse media:

“Mountainbiken is nog steeds een droom van mij. Ik heb unfinished business, vooral na Tokio waar ik gevallen ben. Het idee om in Parijs alsnog iets groots te bereiken, laat me niet los.”

Voor velen klinkt dat als een logisch plan. Van der Poel is tenslotte een alleskunner: wereldtop in het veldrijden, monumentenwinnaar op de weg, en voormalig Europees kampioen mountainbike. Maar niet voor Annemiek van Vleuten.

Van Vleutens Filosofie: Alles of Niets

Om haar scherpe kritiek te begrijpen, moeten we kijken naar Van Vleutens eigen loopbaan. Annemiek is hét schoolvoorbeeld van absolute focus. Haar carrière is gebouwd op precisie, trainingsschema’s, strakke periodisering en bijna wetenschappelijke benadering van piekvorm.

• Ze liet jarenlang de voorjaarsklassiekers schieten om zich op grote rondes te richten.

• Ze schrapte zelfs persoonlijke favorieten zoals de Ronde van Vlaanderen als die haar Tour-voorbereiding in de weg stonden.

• Elke keuze was doelgericht: alles stond in het teken van één piekmoment.

Haar boodschap is simpel: topsport op het hoogste niveau laat geen ruimte voor compromissen. Je kiest je doel, je leeft ervoor, en alles wat daar niet aan bijdraagt, schrap je uit je leven.

Dat Van der Poel zich zo breed oriënteert, gaat er bij Van Vleuten simpelweg niet in.

“Dit Is Geen Hobby”

Tijdens het persmoment ging Van Vleuten nog verder:

“Dit is geen hobby. Dit is topsport op het allerhoogste niveau. Je kunt niet denken: ‘Oh, ik ga nu even mountainbiken want dat lijkt me leuk.’ Dat respecteer ik niet. Als je naar de Spelen wil, moet je alles opzij zetten. Anders moet je wegblijven.”

De toon was fel, bijna boos. Het is duidelijk dat Annemiek zich stoort aan het beeld dat een atleet op pure talent alles kan combineren.

“Ik hoor mensen zeggen: ‘Mathieu kan alles, want hij is zo getalenteerd.’ Maar zelfs hij heeft maar één lichaam. En maar één piekvorm. Het is onzin dat hij kan blijven switchen en toch overal de beste kan zijn.”

De “Tokio-trauma’s” van Van der Poel

Van der Poel’s mountainbike-droom heeft een schaduwkant: de valpartij op de Olympische Spelen in Tokio 2021.

Hij ging er destijds vol voor, met nauwelijks specifieke voorbereiding, omdat hij direct uit een intens wegseizoen kwam. In de eerste ronde van de olympische crosscountry-race maakte hij een zware smak over een drop-off waarvan hij dacht dat er nog een plank lag — een plank die tijdens de Spelen was weggehaald om de wedstrijd moeilijker te maken. Hij reed zijn race uit, maar kon niets meer uitrichten.

Die mislukking zit hem duidelijk nog dwars. Bij elke persconferentie over zijn toekomst zegt hij:

“Ik kan er niet mee leven dat mijn olympisch avontuur zo geëindigd is. Dat wil ik rechtzetten.”

Maar dat idee lijkt Van Vleuten juist tegen de borst te stuiten.

“Je kunt het niet ‘even rechtzetten.’ Het vergt jaren voorbereiding, honderden uren techniektraining, specifieke krachttraining. Je kunt niet vanuit de Tour de France ineens denken: ik ga mountainbiken. Dat werkt niet.”

Wielrennen: Specialisatie vs. Multitalent

Van Vleutens kritiek raakt aan een eeuwenoud wielerdiscussiepunt: moet je je specialiseren, of kun je succesvol zijn in meerdere disciplines?

Het kamp “specialisatie” (zoals Van Vleuten):

• Meent dat fysieke belasting te hoog is bij combineren.

• Ziet mentale focus als essentieel.

• Wijst op steeds intensievere concurrentie in elk discipline.

Het kamp “multitalent” (zoals Van der Poel):

• Gelooft in de voordelen van variatie.

• Ziet mentale frisheid als cruciaal wapen.

• Wijst op successen van renners als Van der Poel, Van Aert en Pidcock.

Feit is dat Van der Poel, ondanks zijn brede focus, grote successen heeft geboekt: meerdere monumenten, de gele trui in de Tour, wereldtitels veldrijden, en overwinningen in wereldbeker mountainbike.

Maar Van Vleuten blijft sceptisch:

“Hij wint klassiekers, dat klopt. Maar kijk naar zijn grote rondes. Daar heeft hij nog nooit echt iets kunnen doen in het klassement. Misschien komt dat juist omdat hij nooit volledig kiest.”

“De Tour is geen Opwarmertje”

Een van de meest prikkelende opmerkingen van Van Vleuten was:

“Hij zegt: ‘Misschien doe ik de Tour wel als voorbereiding op de Spelen.’ Sorry, maar de Tour is geen opwarmertje. De Tour is het zwaarste evenement ter wereld. Als je daar aan de start staat, moet dat je hoofddoel zijn. Anders moet je thuisblijven.”

Voor Van Vleuten is het ondenkbaar dat een renner de Tour ‘er even bij doet.’ Maar Van der Poel heeft meerdere keren laten doorschemeren dat hij zijn programma flexibel wil houden. Zijn ploeg Alpecin-Deceuninck ondersteunt hem daar tot nu toe in, omdat hij commercieel én sportief een goudmijn is.

Van der Poel Reageert Koeltjes

Van der Poel kreeg uiteraard vragen over Van Vleutens tirade. Tijdens een persmoment in Spanje bleef hij opvallend kalm:

“Iedereen mag zijn mening hebben. Ik begrijp Annemiek wel. Maar ik ben gewoon iemand die plezier haalt uit meerdere disciplines. Voor mij houdt dat de sport leuk. Ik wil niet het hele jaar hetzelfde doen.”

Over haar opmerkingen dat hij “moet stoppen met aanklooien” zei hij:

“Tja, dat mag ze vinden. Maar ik bepaal zelf mijn programma. Uiteindelijk moet ik gelukkig zijn met wat ik doe.”

Verschillende Generaties, Verschillende Visie

De botsing tussen Van Vleuten en Van der Poel is niet alleen een clash van karakters, maar ook van generaties. Van Vleuten, inmiddels 41 en net gestopt met haar carrière, groeide op in een wielerwereld waarin specialisatie de norm was. Haar successen zijn het resultaat van extreme toewijding aan één discipline.

Van der Poel behoort tot een nieuwe lichting atleten die schijnbaar moeiteloos tussen disciplines springen. Zijn generatie ziet geen probleem in het combineren van wegwielrennen, veldrijden en mountainbike.

Tom Pidcock is daar ook een voorbeeld van: Olympisch kampioen mountainbike, maar ook winnaar van Luik-Bastenaken-Luik én een Tour-etappe.

Fans Verdeeld

Op sociale media ontstond direct een felle discussie. Sommigen prijzen Van Vleuten om haar duidelijke visie:

• “Ze heeft gelijk. Mathieu doet teveel tegelijk en mist daardoor misschien de echte top in grote rondes.”

Anderen verdedigen Van der Poel:

• “Laat hem lekker doen wat hij leuk vindt. Hij is juist een inspiratie omdat hij alles probeert!”

Het geeft aan hoe emotioneel beladen dit onderwerp is. Van der Poel raakt iets wezenlijks in de sport: de drang naar veelzijdigheid versus de keiharde wetten van specialisatie.

Wat Zegt de Wetenschap?

Sportwetenschappers wijzen erop dat Van Vleuten niet volledig ongelijk heeft. Dr. Koen de Kort, sportfysioloog, zegt:

“Mountainbike vraagt explosieve kracht, techniek, en korte piekbelasting. De Tour is aerobe duurinspanning, dag in dag uit. Het combineren is niet onmogelijk, maar het lichaam moet zich telkens aanpassen. Dat kan prestatie kosten.”

Maar hij benadrukt ook:

“Van der Poel is een genetisch fenomeen. Wat voor anderen onhaalbaar is, kan voor hem misschien wel werken. Dat maakt het zo intrigerend.”

Hoe Gaat Dit Afloop?

Voorlopig lijkt Van der Poel niet onder de indruk van Van Vleutens kritiek. Hij blijft zijn eigen pad volgen. Zijn agenda voor 2025 lijkt op het eerste gezicht alweer propvol:

• Veldrijden tot februari

• Klassiekers in het voorjaar

• Mogelijk de Tour

• Mountainbikeprogramma richting Parijs 2028

Of dat houdbaar is, moet de toekomst uitwijzen. Maar één ding is zeker: de discussie over specialisatie versus veelzijdigheid zal voorlopig niet verdwijnen.

Conclusie: Twee Kampen, Eén Liefde voor de Sport

Annemiek van Vleuten en Mathieu van der Poel lijken tegenpolen. De een belichaamt compromisloze focus, de ander pure veelzijdigheid. Toch delen ze ook iets: een ongekende passie voor hun sport, een torenhoge ambitie, en een ontembare drang om grenzen te verleggen.

Wie er “gelijk” heeft, is onmogelijk te zeggen. Misschien is er geen juist antwoord. Misschien is er plek voor beide visies in het wielrennen. Maar het feit dat deze discussie zo veel losmaakt, bewijst hoe fascinerend deze sport is — en hoeveel vuur er nog altijd schuilt in zijn kampioenen.

Zoals Van Vleuten afsluit:

“Ik zeg het omdat ik geef om de sport. En omdat ik wil dat iemand als Mathieu het maximale uit zijn talent haalt. Maar uiteindelijk moet hij het zelf weten.”

En Van der Poel:

“Ik blijf gewoon mijn eigen koers rijden.”

Misschien zit daar wel de ware schoonheid van wielrennen: dat elke renner zijn eigen weg kiest, hoe verschillend die ook mag zijn.

Einde.