“Hij Is Altijd de Beste Geweest in Wat Hij Doet – Zowel als Wielrenner en als Zoon”: Adri van der Poel Spreekt Vol Trots, Liefde en Hoop over Mathieu’s Droom om de Grootste Kampioen Aller Tijden te Worden
Voor de meeste mensen is Mathieu van der Poel de belichaming van explosieve klasse, natuurlijke stijl, meedogenloze aanvalslust en sportieve veelzijdigheid. Maar voor één man is hij boven alles nog iets anders: een zoon. Adri van der Poel, zelf een gelauwerd ex-prof, kijkt met trotse, vaderlijke ogen naar het immense traject dat zijn zoon tot nu toe heeft afgelegd — en hij hoopt, stil maar oprecht, dat het mooiste nog moet komen.
“Hij is altijd de beste geweest in wat hij doet,” zegt Adri zachtjes, ergens in zijn tuin in Hoogerheide. “Niet omdat hij altijd wint, maar omdat hij altijd zichzelf blijft. Als kind, als renner, als mens. En als vader hoop je dan één ding: dat hij zijn ultieme droom waarmaakt. Dat hij de grootste kampioen wordt die de wielerwereld ooit heeft gekend.”
Het zijn woorden die recht uit het hart komen — woorden die ons toelaten om even binnen te kijken in het emotionele universum achter de schermen van een van ’s werelds grootste wielertalenten.
Een Jeugd tussen Fietsen, Familie en Verwachting
Wie denkt dat Mathieu van der Poel opgroeide in een sfeer van prestatiedruk en onmogelijke verwachtingen, komt bedrogen uit. Volgens Adri was er in huis altijd ruimte voor plezier, creativiteit en eigen keuzes.
“Hij moest niks,” zegt Adri. “Er was een fiets, ja. En hij sprong erop alsof het de gewoonste zaak van de wereld was. Maar wij hebben hem nooit gepusht. Dat hoefde ook niet. De drang kwam van binnenuit.”
Als kind was Mathieu al competitief, maar ook speels en onbevangen. “Hij wilde winnen, ja. Maar hij wilde ook plezier maken. Rennen, lachen, gek doen. Het was een kind dat tegelijk droomde én leefde.”
Toch hing er altijd een naam boven zijn hoofd. Die van vader Adri, winnaar van de Ronde van Vlaanderen, wereldkampioen veldrijden, en de schoonzoon van wielerlegende Raymond Poulidor. Druk? Zeker. Maar Mathieu ging er anders mee om.
“Hij droeg die naam als een eer, niet als een last,” zegt Adri. “Hij wilde zijn eigen weg vinden. En dat heeft hij gedaan.”
De Eerste Flitsen van Grootheid
In de jeugdcategorieën viel Mathieu meteen op. Zijn stijl, zijn techniek, zijn koersinzicht — alles leek als vanzelf te gaan. Maar Adri hield hem met beide voeten op de grond.
“Ik zei vaak: geniet, jongen. Geniet van de koers, van het fietsen, van de modder. Want als het straks serieuzer wordt, dan wordt het ook zwaarder.”
Toch kon niemand om zijn talent heen. Niet op de weg, niet in het veld, niet op de mountainbike. Overal waar Mathieu startte, gebeurde er iets. Hij won, maar hij won ook op een manier die mensen deed opveren. Creatief, dominant, onvoorspelbaar.
“Hij heeft iets wat je niet kunt trainen,” zegt Adri. “Een gevoel, een timing, een explosie. Hij rijdt op instinct. En dat maakt hem uniek.”
De Omslag: Van Belofte tot Wereldster
Het moment waarop Mathieu de overstap maakte naar de elite, was voor Adri zowel spannend als ontroerend. “Je weet dat het nu écht begint. De grote jongens, het grote geld, de grote verwachtingen. En je hoopt dan dat je zoon zichzelf blijft.”
Dat deed hij. Zijn eerste jaren als prof waren een aaneenschakeling van indrukwekkende prestaties: wereldkampioen veldrijden, overwinningen in de Amstel Gold Race, de Strade Bianche, de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix. Hij werd niet zomaar een winnaar — hij werd een icoon.
En toch bleef hij diezelfde jongen die als kind door het bos fietste. “Hij is geen diva. Geen showman. Hij blijft bescheiden, vriendelijk, open. Dat vind ik misschien nog wel mooier dan zijn prestaties.”
De Moeilijke Momenten
Maar niet alles ging vanzelf. Er waren blessures, mentale dipjes, moeilijke keuzes. Adri stond altijd aan de zijlijn — niet als trainer, maar als vader. “Je wilt helpen, maar je weet ook: hij moet zijn eigen fouten maken.”
Toen Mathieu in 2021 na de Olympische mountainbikewedstrijd geblesseerd raakte, was Adri bezorgd. Niet om het gemiste podium, maar om het risico op zelftwijfel. “Je weet dat hij zichzelf afvraagt: ben ik nog wel goed genoeg? Maar ik wist: hij komt terug. Sterker. Wiser.”
En dat deed hij. In 2023 kroonde hij zich tot wereldkampioen op de weg — op dominante wijze. “Dat moment… dat vergeet ik nooit,” zegt Adri met vochtige ogen. “Als vader stond ik daar en dacht: dit is het. Dit is waarom hij fietst.”
De Mens Achter de Kampioen
Volgens Adri is het grootste geheim van Mathieu niet zijn kracht, maar zijn karakter. “Hij is zacht vanbinnen. Hij leeft mee met anderen. Hij is trouw aan zijn familie, aan zijn vrienden. En hij heeft respect. Voor ploeggenoten, voor fans, voor concurrenten.”
Mathieu is ook een familiemens. Zijn relatie met Roxanne Bertels, zijn hechte band met broer David, zijn nauwe contact met zijn moeder Corinne — het zijn de fundamenten waarop hij bouwt.
“Hij is een zoon waar je trots op mag zijn. Niet alleen om wat hij doet, maar vooral om wie hij is.”
Droom van een Vader: De Grootste Ooit?
Wanneer we Adri vragen naar de toekomst, klinkt hij bescheiden maar hoopvol. “Ik hoop dat hij gezond blijft. Dat hij blijft genieten. En ja… ik hoop dat hij zijn droom waarmaakt: de grootste worden.”
Maar wat betekent dat, ‘de grootste’? Meer titels dan Merckx? Meer regenboogtruien dan Van der Poel senior?
“Nee,” zegt Adri. “De grootste is niet de man met de meeste medailles. De grootste is degene die het hart van de mensen raakt. Die herinneringen maakt. Die iets achterlaat.”
En dat, volgens Adri, doet Mathieu al jaren.
De Toekomst: Nog Meer Piekmomenten?
De komende jaren worden cruciaal. Mathieu is op het hoogtepunt van zijn fysieke kunnen. Zijn ambities reiken verder dan veldrijden en klassiekers. Hij droomt van olympisch goud, van nog een wereldtitel, misschien zelfs van een monumentale Tour de France-etappe op de Champs-Élysées.
En Adri? Die kijkt vanop afstand. Hij bemoeit zich niet, maar leeft mee. “Ik zal altijd zijn vader zijn. Geen coach, geen manager. Gewoon zijn vader. En ik zal altijd trots zijn — of hij nu wint of verliest.”
Slotwoord: Meer Dan Een Renner
Mathieu van der Poel is een renner die mensen verbindt. Oud en jong, Vlaming en Nederlander, veldrijder en wegfan. Maar achter die renner staat een man, en achter die man staat een vader.
Adri van der Poel, zelf ooit kampioen, weet als geen ander wat zijn zoon doormaakt. Maar bovenal weet hij dit: “Wat er ook gebeurt, hij heeft het al waargemaakt. Want hij is trouw gebleven aan zichzelf. En dat is de grootste zege van allemaal.”
Einde.
