Mathieu van der Poel Maakt Liefde Officieel met Ontroerend Huwelijksaanzoek aan Jeugdliefde Roxanne Bertels — Een Hartverwarmend Moment van Toewijding, Vertrouwen en Eeuwige Verbondenheid voor het Koppel dat Samen de Stormen van het Leven, de Druk van de Wereldtop en de Schoonheid van Ware Liefde heeft Doorstaan
In een wereld waar roem, verwachtingen en prestaties de maatstaf van succes lijken te zijn, bestaat er soms een moment van pure eenvoud dat alle records, overwinningen en medailles overstijgt. Een moment waarin het hart het overneemt van het hoofd. Zo’n moment voltrok zich onlangs in het leven van Nederlands wielericoon Mathieu van der Poel, toen hij officieel zijn liefde en leven verbond aan zijn langdurige partner Roxanne Bertels. Geen finishlijn, geen champagne op een podium, maar een voorstel op de knieën, omgeven door emotie, liefde en het besef dat de grootste overwinning zich soms ver buiten het peloton bevindt.
Een verhaal dat dieper gaat dan sport
Mathieu van der Poel is bekend als de meedogenloze kampioen op de fiets, de alleskunner die moeiteloos disciplines als veldrijden, mountainbiken en wegwielrennen beheerst. Maar achter de explosieve kracht op de hellingen van de Muur van Geraardsbergen en de souplesse waarmee hij solo binnenkomt op de Champs-Élysées, schuilt een man met een gevoelig hart, iemand die zijn succes deelt met een vrouw die al jaren onzichtbaar doch essentieel aan zijn zijde staat: Roxanne Bertels.
Hun relatie is geen geheim voor wie de wielerwereld volgt. Roxanne, voormalig Miss België-finaliste en zakelijk actief in de modewereld, leerde Mathieu kennen toen hij nog bezig was zijn naam te vestigen op internationaal niveau. Waar anderen kwamen en gingen, bleef zij. Niet als fan, niet als manager, maar als anker. Als iemand die wist wanneer ze ruimte moest laten, en wanneer ze er moest zijn. Terwijl Mathieu koersen won, zijn lichaam tot het uiterste dreef en de druk van een hele natie droeg, was zij de constante, de oase in een woelige storm.
Het aanzoek: geen groots spektakel, maar oprechte eenvoud
Hoewel Van der Poel gewend is aan grote momenten en media-aandacht, koos hij voor het aanzoek aan Roxanne een veel intiemere, persoonlijke benadering. Geen flitsend persmoment, geen dronebeelden op een tropisch eiland, maar een eenvoudig, liefdevol moment dat alleen voor hen bestemd was. Volgens bronnen dichtbij het koppel gebeurde het op een locatie die betekenis heeft voor hun relatie — een plek waar ze vaak wandelden, spraken over de toekomst, en even niet ‘de kampioen’ en ‘de vriendin van’ waren, maar gewoon Mathieu en Roxanne.
Met één knie op de grond, een ring in de hand en een trillende stem vol emotie, stelde Van der Poel de vraag die zwaarder woog dan eender welke finishlijn ooit: “Wil je met me trouwen?” En met tranen van geluk en een volmondig “ja”, begon voor hen een nieuw hoofdstuk.
Liefde in de schaduw van het peloton
Wielrennen is een veeleisende sport. Niet alleen fysiek, maar vooral ook mentaal. De constante druk om te presteren, de wekenlange afwezigheid van huis, het leven uit een koffer in hotelkamers, de blessureleed, de media… Voor veel relaties is het een slijtageslag. Maar bij Van der Poel en Bertels leek er altijd een soort stille verstandhouding te bestaan. Roxanne is geen publieke figuur die haar relatie uitspeelt voor volgers of sponsors. Ze kiest voor discretie, terwijl ze haar partner onvoorwaardelijk ondersteunt. Ze is aanwezig op belangrijke momenten, maar eist nooit het podium. Precies dat maakt hun band zo bijzonder.
In interviews liet Van der Poel meermaals doorschemeren hoeveel rust hij bij haar vindt. Ze helpt hem te relativeren, lacht met hem wanneer alles te serieus wordt, en steunt hem wanneer hij twijfelt — iets wat vaker voorkomt dan de buitenwereld beseft. Achter de winnaarsschouders schuilt soms ook een onzeker man die worstelt met verwachtingen. Roxanne heeft in dat alles een kalmerende invloed.
De symboliek van timing
Het is veelzeggend dat het aanzoek kwam na een van de meest succesvolle periodes in Van der Poel’s carrière. Na het behalen van de wereldtitel op de weg, het winnen van monumenten zoals Milaan-San Remo en Parijs-Roubaix, en een hernieuwde focus op zijn mentale welzijn, lijkt Mathieu een fase van evenwicht bereikt te hebben. Alsof hij pas nu, na al die jaren van focus op presteren, de ruimte voelt om voluit voor het leven naast de fiets te kiezen.
Het aanzoek markeert dus niet alleen een romantisch gebaar, maar ook een symbolische wending: Van der Poel, de eeuwige jager op succes, kiest nu bewust voor een ander soort overwinning — een levenslange verbintenis met de vrouw die hem misschien wel beter kent dan wie ook.
Reacties uit de wielerwereld
De bekendmaking van de verloving veroorzaakte een warme golf van reacties binnen de wielerwereld. Teamgenoten, rivalen, journalisten en oud-renners lieten weten geraakt te zijn door het nieuws. “Eindelijk! Als iemand liefde verdient, dan is het Mathieu,” zei Wout van Aert met een glimlach. Ondanks hun legendarische rivaliteit op de fiets, is er altijd een wederzijds respect tussen de twee, en Van Aert erkende dat Roxanne een grote rol speelt in het evenwicht dat Mathieu uitstraalt.
Ook bondscoach Koos Moerenhout reageerde met ontroering: “Mathieu heeft altijd al zijn hart gevolgd. Op de fiets, maar nu ook in het leven. Roxanne is een stille kracht, en ik denk dat zij een enorme rol speelt in wie hij is geworden — als sportman, maar ook als mens.”
Liefde als levenslange koers
Wat dit verhaal zo krachtig maakt, is dat het de mens achter de atleet toont. In een tijdperk waarin topsporters soms worden gezien als ongenaakbare machines, herinnert Van der Poel ons eraan dat ook zij liefde nodig hebben, steun, geborgenheid. Het leven van een profrenner kent weinig zekerheden — blessures kunnen roet in het eten gooien, sponsors komen en gaan, en de concurrentie slaapt nooit. Maar liefde, ware liefde, biedt een vorm van zekerheid die verder gaat dan elk contract of kampioenschap.
Voor Roxanne en Mathieu betekent de verloving niet het einde van een reis, maar net het begin van een nieuwe. Ze hebben samen al veel meegemaakt: lange periodes van afstand, mediastormen, fysieke en mentale uitputting. Maar ze zijn er nog. Sterker dan ooit. Dit huwelijk wordt geen sprookje zonder hobbels, maar eerder een belofte om samen te blijven groeien — in vreugde, maar ook in moeilijkheden.
Wat betekent dit voor de toekomst?
Gaat deze nieuwe fase in het leven van Van der Poel gevolgen hebben voor zijn sportieve ambities? Dat is moeilijk te zeggen. Sommige renners kiezen na grote persoonlijke mijlpalen bewust voor een ander levensritme. Anderen vinden juist extra motivatie in het geluk buiten de sport. In het geval van Van der Poel lijkt het huwelijk geen rem, maar juist een versnelling van rust en stabiliteit.
Hij heeft zelf ooit gezegd: “Ik kan pas goed presteren als ik mentaal in balans ben.” En wie hem de laatste maanden bezig zag, merkte dat die balans er meer dan ooit lijkt te zijn. Misschien is het dus geen toeval dat het huwelijksaanzoek nu kwam. Het is het logische gevolg van een fase waarin hij zichzelf hervonden heeft — niet alleen als atleet, maar als man.
Een universeel verhaal in een buitengewone context
In essentie is dit een verhaal dat iedereen kan raken, los van kennis van de wielersport. Het is het verhaal van twee mensen die elkaar vonden in de chaos van ambitie, roem en verwachtingen — en kozen voor verbinding, voor liefde, voor trouw. En dat maakt het universeel. Het maakt Mathieu en Roxanne even niet tot ‘de wielerkampioen en zijn vriendin’, maar gewoon tot twee geliefden die samen hun leven willen delen.
Hun verhaal is er een dat hoop geeft. Dat toont dat zelfs in een wereld van constante prestatiedruk en publieke observatie, er ruimte is voor oprechte, zuivere liefde. Het is een herinnering dat, hoe snel het peloton ook raast, sommige momenten het verdienen om stil bij te blijven staan.
Epiloog: een nieuwe koers, een ander soort overwinning
Wanneer Mathieu van der Poel straks opnieuw aan de startlijn verschijnt — in de regenboogtrui of in de modder van het veldrijden — zullen toeschouwers hem wellicht met andere ogen bekijken. Niet enkel als de meedogenloze renner die altijd durft aan te vallen, maar ook als de man die durfde lief te hebben. Die zijn hart niet enkel volgde in koers, maar ook in het leven.
En misschien, als hij in de slotkilometers van een klassieker nog eens zijn rug strekt en versnelt, schiet zijn blik wel even omhoog. Niet naar het scorebord of het finishdoek, maar naar een vrouw langs de zijlijn. Roxanne. De vrouw die ja zei. De vrouw die niet alleen zijn hand, maar zijn hele leven vasthoudt.
En dat, in al zijn eenvoud, is misschien wel zijn grootste zege.
