Tour de France 2025 Voorbeschouwing: Meedogenloos Parcours Ontbloot Zwakke Plekken van Pogacar en Speelt In op de Explosieve Ambities van Van der Poel en Van Aert in een Strijd om Geel, Glorie en Eeuwige Roem
Inleiding: Een Nieuwe Zomer, Een Nieuwe Oorlog
De Tour de France van 2025 staat voor de deur en één ding is al kristalhelder: dit wordt geen gewone editie. De organisatoren hebben een parcours uitgetekend dat niet alleen breekt met traditie, maar dat opzettelijk de sterktes van klassieke types als Mathieu van der Poel en Wout van Aert lijkt te bevoordelen—en tegelijk ontworpen is om de weinig resterende kwetsbaarheden van tweevoudig Tourwinnaar Tadej Pogačar genadeloos bloot te leggen.
In het hart van deze strijd ligt niet enkel de gele trui, maar een diepere confrontatie tussen stijlen, filosofieën en generaties. Wordt het opnieuw de geoliede souplesse van Pogačar, of is 2025 het jaar waarin de ‘klassiekerspecialisten’ definitief de Tour herschrijven? Is dit het jaar waarin Van Aert zijn belofte eindelijk omzet in geel, of waarin Van der Poel – met zijn compromisloze stijl – het klassement binnenstormt als een stormvlaag door de Alpen?
De Tour van 2025 belooft niet alleen een sportieve veldslag, maar ook een episch epos van moed, pijn, strategie en karakter.
Het Parcours: Geen Rust, Geen Genade
De Tour begint dit jaar niet in een traditionele stad als Parijs, Nice of Utrecht, maar in het bloedhete Sevilla. Meteen in etappe 1: 205 kilometer over Andalusische heuvels, open vlaktes en met windgevoelige stroken. De kans op waaiers is levensgroot. Van Aert en Van der Poel ruiken bloed nog voor Pogačar zijn benen getest heeft.
Vervolgens slingert de koers via de Pyreneeën naar de Auvergne, waar onvoorspelbare heuvelritten wachten. Denk aan etappes met vijf à zes korte maar steile beklimmingen, perfect terrein voor puncheurs die ook in een tijdrit hun mannetje staan.
In week twee trekt het peloton naar het massief van de Vercors en de Jura, waar technische afdalingen, gravelstroken en finishplaatsen op 1.500 meter hoogte zijn opgenomen. En dan, in week drie, de genadeklap: een dubbele bergrit in de Alpen gevolgd door een van de langste en zwaarste individuele tijdritten sinds 1992—over 62 kilometer, licht bergop, richting Chamonix.
Het is een parcours dat vraagt om explosiviteit, uithouding én veelzijdigheid. En daar wringt het schoentje voor Pogacar.
Pogacar: Tovenaar met een Achilleshiel?
De Sloveense alleskunner domineerde in 2020 en 2021 en stond sindsdien elk jaar op het podium. Maar in 2023 en 2024 toonden renners als Vingegaard en Roglič dat zelfs Pogačar niet onverslaanbaar is. Hij heeft een duidelijk zwaktepunt: lange, vlakke tijdritten en etappes waar positionering cruciaal is in hectische omstandigheden.
Hoewel zijn punch en klimvermogen ongeëvenaard zijn, kost het hem vaak veel energie om zich te handhaven in ritten met wind, technische afdalingen of gravelzones. Het parcours van 2025 lijkt exact daar op gericht: de Sloveen isoleren, uit zijn comfortzone trekken, dwingen tot fouten.
Zijn ploeg UAE-Team Emirates heeft versterking gehaald, waaronder de Belg Ilan Van Wilder en de ervaren rouleur Stefan Küng. Maar de vraag blijft: kunnen zij Van Aert en Van der Poel neutraliseren, vooral in de eerste tien etappes?
Van der Poel: Kunstenaar aan de Vooravond van de Revolutie
Mathieu van der Poel is tot nu toe vooral de meester van de eendaagse koersen gebleven. Zijn zeges in de Ronde van Vlaanderen, Parijs-Roubaix, Milaan-Sanremo en WK’s getuigen van een zeldzaam talent. Maar klassementsambities in een grote ronde? Die waren tot nu toe nooit meer dan geruchten.
Tot nu.
Insiders bevestigen dat Van der Poel zich deze winter specifieker heeft voorbereid dan ooit. Geen veldritseizoen, nauwelijks uitstapjes naar mountainbikes. Alles in dienst van de Tour. Zijn tijdritpositie is verbeterd, zijn gewicht iets gezakt, zijn team Alpecin-Deceuninck heeft in onder meer Quinten Hermans en Søren Kragh Andersen een ijzersterke kern rond hem gebouwd.
Maar de hamvraag is: kan Van der Poel drie weken lang consistent presteren zonder inzinking? Hij is op zijn best in chaos, in improvisatie. Maar een Tour winnen vereist discipline, geduld en gecontroleerde explosie. Toch: het parcours lijkt hem op het lijf geschreven, met meerdere ritten waarin hij minuten kan pakken als hij zijn dag heeft.
Van Aert: Het Eeuwige Talent op Zoek naar Eeuwige Glorie
Wout van Aert heeft alles al gewonnen—behalve een grote ronde. Na jaren van knechten voor Roglič en Vingegaard lijkt 2025 het jaar waarin Jumbo-Visma (nu gefuseerd als Visma | Lease a Bike) hem de absolute kopmansrol geeft. En met reden.
Van Aert combineert klimcapaciteit met tijdritdominantie en absolute explosiviteit. Hij kan winnen op gravel, op kasseien, op bergtoppen. In de Tour van 2022 en 2023 reed hij fenomenale ritten—maar altijd in dienst van anderen.
Dit jaar is anders. Volgens ploegmanager Merijn Zeeman is het doel helder: “We gaan vol voor Wout. Het parcours is ernaar. Hij heeft de benen, het team, en de honger.”
En inderdaad, met renners als Sepp Kuss, Dylan van Baarle en Tiesj Benoot aan zijn zijde, is Van Aert beter omringd dan ooit. Hij moet vooral één ding vermijden: overmoed. Van Aert heeft de neiging te vroeg aan te vallen, zichzelf leeg te rijden. Wil hij geel winnen, dan zal hij koel, berekend en bijna klinisch moeten koersen.
Maar als hij dat lukt, is hij favoriet nummer één.
Andere Kanshebbers: Vingegaard, Evenepoel, Ayuso
Hoewel het narratief draait om Pogacar, Van Aert en Van der Poel, zijn er ook outsiders die kunnen verrassen. Jonas Vingegaard, de winnaar van 2022 en 2023, herstelt nog van een zware valpartij maar mikt op de derde week. Als hij tegen dan in topvorm is, kan hij het klassement alsnog ontwrichten.
Remco Evenepoel debuteert in de Tour met klassementsambities. Zijn tijdrit is weergaloos, maar hij mist nog ervaring in het echte hooggebergte. Toch: geef Remco ruimte, en hij neemt het hele peloton op sleeptouw.
Juan Ayuso, de Spaanse sensatie van UAE, zou de joker kunnen zijn. Als Pogacar kraakt, kan Ayuso plots de troef worden in het spel der bergen.
Tactiek en Psychologie: Het Mentale Spel der Giganten
Deze Tour zal niet enkel in de benen worden beslist, maar in de hoofden. Van der Poel is een emotierijder: hij floreert op adrenaline, haat saaiheid, en moet leren omgaan met de langzame opbouw van klassementsritten.
Van Aert daarentegen is een perfectionist. Maar soms verlamt zijn precisie hem, vooral in momenten van chaos. En Pogacar? Die blijft ogenschijnlijk koel, maar heeft de neiging roekeloos te worden als hij voelt dat hij verliest. Dat zagen we in 2022 op de Col du Granon, toen hij zichzelf opblies in een aanval tegen Vingegaard.
De vraag is dus: wie breekt als eerste mentaal? Wie houdt het hoofd koel in de storm?
Epiloog: Een Tour voor de Geschiedenisboeken
De Tour de France 2025 wordt geen herhalingsoefening, geen voorspelbaar verhaal waarin de beste klimmer op de laatste berg de trui pakt. Dit wordt een frontale botsing tussen archetypes. Tussen de podiumklimmer (Pogacar), de jager (Van Aert), en de kunstenaar (Van der Poel).
Het parcours is ontworpen als een arena, het peloton als een gladiatorenveld. Er zullen valpartijen zijn. Er zullen verrassingen zijn. Maar bovenal zal dit een Tour zijn die vraagt om volledige renners—mannen die alles kunnen, maar ook weten wanneer niets te doen.
De verwachtingen zijn torenhoog, de spanning om te snijden. Parijs ligt nog ver, maar de contouren van de strijd zijn al zichtbaar. Eén ding is zeker: de Tour de France 2025 zal de koers veranderen. Voor altijd.
