Storm van Kritiek Treft Mathieu van der Poel en Alpecin-Deceuninck: Twijfels over Teamstrategie, Mentale Focus en Winnende Intenties Terwijl de Druk, de Media en de Erfenis Zwaarder Wegen dan Ooit
Er waait een gure wind door het peloton, en ditmaal is het geen noordelijke tegenwind op een Vlaamse helling. De storm die nu raast, is die van woorden, meningen en twijfels. Mathieu van der Poel, vijfvoudig winnaar van een Monument en wereldkampioen op de weg, staat opnieuw in het oog van de kritiek. Samen met zijn ploeg Alpecin-Deceuninck, die jarenlang gold als de onorthodoxe uitdager van het WorldTour-establishment, wordt hij onder vuur genomen door analisten, oud-renners, en zelfs een deel van het publiek.
De kritiek is meerlagig en diepgaand: gaat Van der Poel nog voluit voor de koers, of is zijn honger naar overwinningen verminderd? Is Alpecin-Deceuninck een ploeg die het onderste uit de kan haalt, of drijven ze op het uitzonderlijke talent van één man? En bovenal: kan een ploeg met zulke ogenschijnlijk beperkte structuur het opnemen tegen giganten als Visma | Lease a Bike, UAE Team Emirates en INEOS Grenadiers?
In dit uitgebreide artikel duiken we in de fundamenten van de kritiek, de prestaties van Van der Poel en zijn ploeg in 2025, de rol van mentale vermoeidheid, en de steeds grotere kloof tussen sportieve genialiteit en publieke verwachting. Want achter elk oordeel schuilt een verhaal, en achter elke wereldkampioen een mens.
1. Het Nieuwe Seizoen: een Wankele Start
Het seizoen 2025 begon niet zoals velen hadden gehoopt. Na een winter waarin Van der Poel zich terugtrok uit de media en slechts beperkt veldritwedstrijden reed, kwam hij onwennig voor de dag in de vroege klassiekers. In Omloop Het Nieuwsblad finishte hij anoniem, terwijl hij in Strade Bianche worstelde met mechanische problemen en gebrek aan punch op de gravelstroken.
Hoewel hij in Milaan-San Remo weer zijn gebruikelijke panache toonde met een aanval op de Poggio, werd hij ditmaal overrompeld door een sterke sprint van Tadej Pogacar. Critici begonnen te fluisteren: “Heeft Mathieu zijn honger verloren? Is zijn piek voorbij?”
Het antwoord kwam niet meteen. Waar Van der Poel in voorgaande jaren zijn critici met daden het zwijgen oplegde, bleef het in de Vlaamse klassiekers 2025 verrassend stil. Een vierde plaats in de Ronde van Vlaanderen, zonder echte aanval op de Koppenberg of de Oude Kwaremont, voedde het narratief dat er iets mis was.
2. Een Ploeg in de Schaduw van Één Ster
Alpecin-Deceuninck heeft zich altijd gepresenteerd als een ploeg die uitblinkt in eenvoud: geen gecompliceerde strategieën, geen gigantische budgetten, maar een duidelijke focus op sprint en klassiekers, en een absolute kopman in Van der Poel.
Maar die eenvoud lijkt nu hun achilleshiel. Waar Visma beschikt over een vloot aan knechten die kopmannen perfect ondersteunen – denk aan Van Baarle, Benoot en Jorgenson – en UAE met mannen als Wellens, Hirschi en McNulty complete treintjes richting de finale trekt, moet Van der Poel het te vaak alleen doen.
“Alpecin leunt te zwaar op Mathieu,” stelde oud-renner en analist Philippe Gilbert. “Wanneer hij niet op 100% zit, valt het hele plan in duigen.”
Dat werd pijnlijk duidelijk in Parijs-Roubaix 2025, waar Van der Poel door pech op Mons-en-Pévèle terugviel naar de tweede groep, zonder ploeggenoten in de buurt om het gat te dichten. Terwijl Visma en INEOS met meerdere pionnen speelden, moest Van der Poel gokken – en verloor.
3. Mentaal Moe? De Keerzijde van Glorie
Sinds zijn wereldtitel in Glasgow 2023 heeft Van der Poel een intens schema gereden: weg, cross, mountainbike, wereldkampioenschappen, Olympische voorbereidingen, en sponsorevenementen. Dat eist zijn tol.
“Mensen vergeten soms dat Mathieu al meer dan tien jaar aan de top staat, in meerdere disciplines,” aldus vader Adrie van der Poel. “Je kunt niet altijd pieken. Soms moet je lichaam én geest rusten.”
Geruchten doen de ronde dat Van der Poel in 2025 meer gefocust is op de Olympische mountainbikerace in Parijs dan op de klassiekers. Ook zijn commerciële verplichtingen – hij is het gezicht van Oakley, Canyon, en Red Bull – nemen toe.
Critici spreken dan van ‘verspreide focus’. Supporters noemen het ‘meervoudige genialiteit’. Feit is dat Van der Poel niet meer de eenzame jager lijkt die in 2020 en 2021 elke koers met messcherpe precisie aanpakte. De roes van roem komt met afleiding, en dat begint zichtbaar te worden.
4. Media: Van Held naar Mikpunt
De relatie tussen Van der Poel en de media is complex. In rustige tijden is hij vriendelijk, nuchter en welbespraakt. Maar onder druk kan hij snauwen, ontwijken of zich volledig terugtrekken.
Na de Ronde van Vlaanderen weigerde hij meerdere malen interviews te geven. Tijdens een persmoment in Roubaix stelde hij dat “sommige mensen in de pers meer bezig zijn met drama dan met koers.” Een steek richting Belgische en Nederlandse journalisten die kritiek uitten op zijn ‘onzichtbaarheid’ tijdens de koers.
Voor analist José De Cauwer is dit een teken van mentale overbelasting. “Mathieu voelt zich niet erkend voor wat hij al heeft bereikt. En dat is gevaarlijk, want dan gaat hij twijfelen – aan zichzelf, zijn omgeving, zijn keuzes.”
De pers, ooit zijn grootste promotor, is nu een hongerige waakhond die elke misstap vergroot.
5. De Stilte van het Kamp-Van der Poel
Wat opvalt is de stilte rond zijn directe entourage. Ploegleider Christoph Roodhooft blijft vaag over doelen en voorbereiding. Broer David van der Poel vermijdt interviews. Zijn vriendin en omgeving zijn vrijwel onzichtbaar in de publieke ruimte.
Deze strategie lijkt gericht op afscherming, maar werkt averechts. In het vacuüm van informatie groeit speculatie. Heeft Van der Poel gezondheidsproblemen? Is er onenigheid binnen de ploeg? Is zijn contractverlenging bij Alpecin-Deceuninck nog zeker?
Een team zonder heldere communicatie roept meer vragen op dan antwoorden. In een medialandschap waar elke renner met een Instagram-account de regie over zijn verhaal neemt, lijkt Van der Poel’s oude, terughoudende benaderingachterhaald.
6. Wat Zegt Van der Poel Zelf?
In een zeldzaam, maar krachtig interview na Luik-Bastenaken-Luik (waar hij uit koers stapte na 150 km) was Van der Poel openhartig.
“Het is moeilijk om elke keer weer dat vuur te vinden,” zei hij. “Ik heb veel bereikt, maar dat maakt de motivatie niet vanzelfsprekend. Ik wil nog winnen, maar niet ten koste van alles.”
Hij gaf toe dat hij soms twijfelt of hij op dezelfde manier wil blijven koersen. “De vrijheid die ik vroeger voelde, is soms ver te zoeken. Alles wordt groter. De verwachtingen, de druk, de camera’s. Soms verlang ik terug naar die kleine koersen in België waar niemand keek behalve mijn vader.”
Toch is hij strijdvaardig. “Ik weet dat ik nog grote dingen kan doen. Maar ik moet opnieuw leren waarom ik rijd.”
7. Wat Brengt de Toekomst?
Van der Poel is pas 30. In moderne wielertermen nog niet oud. Maar hij heeft meer kilometers, disciplines en kampioenschappen in de benen dan menigeen op zijn leeftijd. Zijn lichaam is sterk, maar het is zijn geest die momenteel op het scherpst van de snede balanceert.
De geruchten dat hij na de Olympische Spelen een jaar sabbatical overweegt, zijn hardnekkig. Sommigen fluisteren zelfs over een volledige overstap naar mountainbike of gravelracing.
Wat zeker is: als Van der Poel opnieuw wil schitteren in de monumenten, zal er een herijking moeten plaatsvinden. Een nieuwe balans tussen honger, plezier en rust. En misschien ook een andere benadering binnen het team, met meer ondersteuning en minder afhankelijkheid.
8. De Echo van Critici… of het Voorportaal van een Nieuwe Triomf?
In de wielersport wordt grootheid niet alleen gemeten in zeges, maar in wederopstandingen. Eddy Merckx werd uitgelachen na zijn verlies tegen Thevenet. Tom Boonen kende jaren van droogte. Evenepoel werd na elk verlies afgeschreven, om even vaak terug te slaan.
Mathieu van der Poel is geen gewone renner. Hij is een erfgenaam van een legende, een kampioen met artistiek vermogen, een sporter die inspireert buiten zijn resultaten om.
De huidige kritiek – hoe scherp ook – is misschien precies wat hij nodig heeft. Niet om zich te verdedigen. Maar om weer aan te vallen. Niet uit plichtsbesef, maar uit passie. En als hij dat vuur hervindt, dan zal hij opnieuw het peloton dwingen om te volgen.
Tot die tijd blijft de vraag: is dit het begin van het einde, of de stilte voor de volgende storm van glorie?
