Niemand Beklom de Finestre Ooit Sneller dan Yates, maar Van Aert Verbrijzelt Records in Giro met Hartverscheurende Coup die Glorie Brengt ten Koste van Onmetelijk Lijden en Gebroken Dromen
In de geschiedenis van de Giro d’Italia zijn er momenten die uitstijgen boven de sport. Momenten waarin menselijk uithoudingsvermogen, tactisch vernuft en emotionele veerkracht samensmelten tot iets dat nauwelijks te bevatten is. De etappe over de legendarische Colle delle Finestre in de Giro van 2025 leverde zo’n moment. Niet alleen omdat Simon Yates de snelste klimtijd ooit op deze mythische klim noteerde, maar vooral omdat Wout van Aert, met een gruwelijke en meedogenloze aanval diep in het hooggebergte, zijn plaats in de wielerhemel veiligstelde — en dat alles ten koste van het gebroken hart van zijn grootste rivaal, en misschien zelfs een stukje van zichzelf.
Het Decor: De Finestre en de Dagen van de Waarheid
De Colle delle Finestre is geen gewone klim. De klim is het soort muur waar de Giro zijn faam aan dankt: een monster van 18,6 kilometer met een gemiddelde van 9,2%, waarvan de laatste acht kilometer onverhard zijn. Dit is geen klim die je beklimt; dit is een klim die je overleeft. In 2005 katapulteerde het Ivan Basso naar legendarische status. In 2018 was het Chris Froome die hier zijn duizelingwekkende solo-oorlog begon, op weg naar roze. In 2025 kreeg de klim een nieuwe betekenis: de scheidslijn tussen mythe en werkelijkheid, tussen glorie en wanhoop.
Deze koninginnenrit, etappe 19 van de Giro, was aangekondigd als het strijdtoneel van de titanen. De klassementsstrijd stond op scherp. Wout van Aert stond tweede, slechts 29 seconden achter de verrassende leider: João Almeida. Simon Yates, derde in het klassement, lag op de loer, klaar om te profiteren van elke vorm van zwakte. Wat niemand wist, was dat deze etappe het emotionele breekpunt zou worden van de hele ronde — en misschien zelfs van de carrières van meerdere mannen.
De Aanval van Yates: Een Tijdrit tegen de Tijd
Het begon met een signaal, nauwelijks zichtbaar voor het oog van de televisiekijker. Bij het begin van de Finestre gooide Simon Yates zijn bidon weg met een verbeten gebaar. Het was alsof hij zich op dat moment losmaakte van alles wat hem nog menselijk hield. Wat volgde, was een aanval die op het eerste gezicht roekeloos leek. Hij demarreerde op de eerste stroken gravel, acht
